Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ κάθε εβδομάδα γίνονται τουλάχιστον 500 κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία. Πόσες διαχειρίζεται η αστυνομία και τι λείπει για να μην έχουμε άλλες νεκρές γυναίκες.
Η ΕΛ.ΑΣ ανακοινωσε τα νέα εφιαλτικά στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστικά, στο διάστημα από τις 6 έως τις 12 Μαΐου κατεγράφησαν
828 κλήσεις στην Άμεση Δράση για ενδοοικογενειακή βία,
493 ήταν τα περιστατικά που διαχειρίστηκε η Ελληνική Αστυνομία,
305 ήταν οι συλλήψεις που έγιναν, με αυτόφωρη διαδικασία (αδικήματα που καταγγέλθηκαν εντός 48ωρου),
59 panic button που δόθηκαν έπειτα από σχετικό αίτημα ισάριθμων γυναικών,
9 μεταφορές ισάριθμων γυναικών σε δομή, έπειτα από δικό τους αίτημα.
Μολονότι ο τρόπος που χειρίστηκαν οι αρχές την καταγγελία της 28χρονης Κυριακής στο αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων σημαδεύτηκε με σειρά λάθος χειρισμών που είχαν ως συνέπεια τη δολοφονία της έξω από το τμήμα, πολλές περισσότερες γυναίκες άρχισαν να μιλούν έκτοτε. Η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ, Κωνσταντία Δημογλίδου είπε χαρακτηριστικά στην εκπομπή «Συνδέσεις» του ΕΡΤNews πως «αυτό που παρατηρούμε μετά τη δολοφονία της άτυχης αυτής κοπέλας στους Αγίους Αναργύρους, είναι ότι έχουν αυξηθεί οι καταγγελίες στην Ελληνική Αστυνομία».
Παρ΄όλα αυτά, ενώ αυξάνεται ο αριθμός των καταγγελιών, όσα ακολουθούν δεν δείχνουν να είναι αρκετά για να υπάρξει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, η επιβίωση των γυναικών που κακοποιούνται.
500 περιστατικά την εβδομάδα
Η κυρία Δημογλίδου εξήγησε πως κάθε εβδομάδα οι αστυνομικοί σε όλη τη χώρα δέχονται περί τα 500 περιστατικά «είτε σε κάποιο γραφείο αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας είτε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα. Παρατηρούμε πως είναι θύματα που υπήρχαν και στο παρελθόν, αλλά δίσταζαν για κάποιους λόγους να φτάσουν στην Ελληνική Αστυνομία. Όμως, έχουν αλλάξει οι γυναίκες, όπως έχει αλλάξει και η αστυνομία στον τρόπο που διαχειρίζεται περιστατικά. Έχουν αλλάξει και τα θύματα εμπιστεύονται τις αρχές».
Μολονότι από τις μηδέν παροχές σε κακοποιημένες γυναίκες, η Ελλάδα έχει φτάσει πια να διαθέτει κάποια εξ όσων προβλέπονται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών –υπεγράφη τον Μάιο του 2011-, παραμένει πολύ μακριά από όσα πρέπει να έχει και όσα χρειάζονται τα θύματα.
