Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Ο πολιτισμός μας έχει θέσει ως κορωνίδα των πάντων τη λογική. Ωστόσο, επιδιώκουμε το λογικό και καταλήγουμε να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε με βάση το παράλογο. Κι όμως, αυτό δεν αποτελεί παραδοξότητα, ούτε περιθωριακή συμπεριφορά. Αντιθέτως, θα χαρακτηρίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, σε τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε να είναι παράλογο να επιδιώξουμε να αποβάλουμε το παράλογο τόσο από την κοινωνία όσο και από την ίδια μας τη σκέψη.
Η παραδοξότητα σε όλο αυτό έγκειται στον λάθος τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη λογική και, κατ’ επέκταση, το παράλογο. Είμαστε όντα που το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας περιβάλλεται από αυτό που ονομάζουμε «παράλογο».
Με άλλα λόγια, το να εξετάζουμε αν μια σκέψη ή πράξη (δική μας ή άλλων) είναι λογική ή παράλογη είναι κάτι χωρίς νόημα, εκτός από πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Όχι μόνο αυτό, αλλά και μας καθιστά έρμαια όσων είναι ικανών να κρύβουν το παράλογο πίσω από εντυπωσιακά λογικά επιχειρήματα, τόσο στον ιδιωτικό όσο και, κυρίως, στον δημόσιο βίο. Και το κάνουν επειδή αναγνωρίζουν πόσο μεγάλη επιρροή ασκεί το παράλογο, είτε προς θετικά είτε προς αρνητικά μονοπάτια. Εξάλλου, δεν είναι μυστικό ότι δραστηριότητες όπως η διαφήμιση, το μάρκετινγκ, η «επικοινωνιακή πολιτική» των ΜΜΕ χρησιμοποιούν αποκλειστικά στοιχεία αντλημένα από τον χώρο του «παράλογου», ανεξαρτήτως του αν αυτό που επιδιώκουν είναι να πείσουν για κάτι θετικό είτε θέλουν να μας χειραγωγήσουν προς ίδιον όφελος.
Δεν θα πρέπει να μας τρομάζει η διαπίστωση ότι η ζωή μας κινείται σε αυτόν τον χώρο, που είτε απαξιωτικά , είτε από φόβο χαρακτηρίζουμε ως «παράλογο».
Σε αυτόν οφείλεται όλη η ομορφιά, αλλά και ο τρόμος, που βιώνουμε καθημερινά. Απλα όταν «ο κόμπος φθάσει στο χτένι » η ένταση της αντίδρασης της κοινωνίας πολλές φορές είναι κυρίαρχα εκρηκτική .
Αυτό συμβαίνει, γιατί ζούμε λοιπόν τον μύθο του παραλόγου , μέχρι την στιγμή της έκρηξης . Γιατί η ζωή μας είναι σαν την ροη των νερών ενός ποταμιού .
Είναι νομοτελειακο να υπάρξει η στιγμή της έκρηξης. Το ιδιο συμβαίνει αιώνες τώρα ….
