Με βάση τα τελευταία δημοσκοπικά στοιχεία η κατακερματισμένη εικόνα των κομμάτων της αριστεράς κάθε άλλο παρά προδιαθέτει για καλύτερες ημέρες .
Είναι γνωστό ότι ο συγκεκριμένος χώρος βιώνει μια ριζική αναδιάταξη, με τον άλλοτε κραταιό ΣΥΡΙΖΑ και τον πρώην ηγέτη του, Στέφανο Κασσελάκη, να δίνουν μια παράλληλη αλλά σφοδρή μάχη επιβίωσης. Στόχος τους η είσοδος στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Όμως, αυτή η “μάχη σώμα με σώμα” δεν αφορά μόνο ποσοστά και εκλογικά νούμερα, αλλά και το ποιος θα ηγηθεί του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς σε μια νέα πολιτική εποχή.
Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2023 άφησε ένα τεράστιο πολιτικό κενό, τόσο σε επίπεδο προσωπικότητας όσο και σε επίπεδο στρατηγικής κατεύθυνσης. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ενός εξωσυστημικού προσώπου με έντονη παρουσία στα social media και διάθεση για ρήξεις, αποτέλεσε μια τολμηρή και άκρως αμφιλεγόμενη επιλογή. Αν και η εκλογή του γιορτάστηκε αρχικά ως ένδειξη ανανέωσης, πολύ σύντομα φάνηκαν τα σημάδια της εσωστρέφειας και του διχασμού.
Η ηγεσία Κασσελάκη, με έντονα προσωποκεντρικά χαρακτηριστικά, προκάλεσε αντιδράσεις εντός του κόμματος. Η κριτική από την «Ομπρέλα» και στελέχη του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώθηκε γρήγορα. Ο Κασσελάκης, αρνούμενος να κάνει πίσω, οδηγήθηκε τελικά σε σύγκρουση με την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, η οποία, σε μια ιστορική κίνηση, τον απομάκρυνε από την ηγεσία.
Αμέσως μετά, ίδρυσε το «Κίνημα Δημοκρατίας», το οποίο στην βουλή στελεχώθηκε από ανεξαρτητοποιημένους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα αυτή πολιτική προσπάθεια στηρίζεται στην υπόσχεση για «μια νέα Αριστερά χωρίς βαρίδια», με έμφαση στην άμεση δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικονομική πρόοδο με σύγχρονα εργαλεία.
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποχώρηση Κασσελάκη και αρκετών στελεχών, βρίσκεται σε κρίση ταυτότητας. Το κόμμα οδεύει προς το συνέδριο του σε τρεις εβδομάδες δίνοντας έμφαση στην προσπάθεια επαναφοράς στην “κανονικότητα” και την ανασύνταξη με βάση τις παραδοσιακές του αρχές, όμως η απουσία ενός ηγέτη με ευρεία κοινωνική απήχηση δημιουργεί σοβαρά εμπόδια.
Μοιραία η ηγεσία Φαμελλου συγκρίνεται με τον πρώην πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα αλλά και τον πιο επικοινωνιακό – παρά τα άλλα μειονεκτήματα του- Στέφανο Κασσελάκη.
Για το σύνολο σχεδόν των δημοσκοπικών εταιρειών ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το κυριότερο χωρίς να φαίνεται ότι μπορεί να κάνει κάτι για να ανακόψει την δημοσκοπική κατρακύλα.
Το κομβικό σημείο για την πορεία χωρίς επιστροφή, ήταν όταν κατέρρευσε κοινοβουλευτικά χάνοντας την δεύτερη του θέση στην βουλή.
Πρόκειται για μοναδικό πολιτικό φαινόμενο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα κόμματος που υπέστη τόσο μεγάλη φθορά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μέσα σε λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε δημοσκοπικά, περισσότερο από το 50% της δύναμης που κατέγραψε στις ευρωεκλογές .
Στην αντίπερα όχθη ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει να καλλιεργεί το προφίλ του ηγέτη που “δεν ανήκει στο πολιτικό σύστημα”. Με συνεχή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περιοδείες σε όλη την Ελλάδα, προσπαθεί να συσπειρώσει κυρίως νεότερες ηλικίες και τα πιο «απολιτίκ στρώματα». Η επικοινωνιακή του δεινότητα προσφέρει πλεονέκτημα, όμως η έλλειψη κομματικής οργάνωσης και συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων τον καθιστούν ευάλωτο στην πολιτική φθορά.
Παρότι το «Κίνημα Δημοκρατίας» δείχνει να έχει μεγαλύτερη δυναμική στα ποιοτικά στοιχεία από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε όλες σχεδόν τις μετρήσεις αγωνίζεται να φθάσει το εκλογικό κατώφλι του 3%.
Αν δεν καταφέρει να χτίσει έναν στοιχειώδη κομματικό μηχανισμό ή να προσελκύσει παλαιότερες κοινωνικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μείνει εκτός Βουλής. Τα ιδια περίπου ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ ,αφού οι πιθανές διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε κλίμα πόλωσης μπορεί να συρρικνώσουν το κόμμα και σε ακραίο σενάριο να το αφήσουν κάτω από το όριο του 3%.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο Κασσελάκης, ενώ υπήρξαν μέχρι πρόσφατα ενιαίος πολιτικός φορέας, τώρα διεκδικούν την πολιτική τους επιβίωση με τον ίδιο στόχο: την είσοδο στη Βουλή. Οι δύο δρόμοι που κάποτε ήταν κοινός, τώρα τρέχουν παράλληλα – αλλά ίσως συγκρουστούν μετωπικά αν τεθεί θέμα συσπείρωσης ή συμμαχιών.
Η «μάχη σώμα με σώμα» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κασσελάκη αντικατοπτρίζει τη σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό και το νέο, την κομματική οργάνωση και το προσωποκεντρικό μοντέλο, την ιδεολογική συνέπεια και την ανάγκη ανανέωσης.
Προφανώς διαβλέποντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν ο Σωκράτης Φάμελλος μίλησε «για τις ηγεσίες των κομμάτων που καθυστερούν να δώσουν απαντήσεις στο αίτημα των προοδευτικών συνεργασιών και θα πρέπει να απολογηθούν στην κοινωνία».
«Έχουμε πει ότι τα κόμματα τα οποία καθυστερούν να δώσουν απαντήσεις, ή οι ηγεσίες των κομμάτων, ή οι πλειοψηφίες των κομμάτων που καθυστερούν να δώσουν απαντήσεις στο αίτημα των προοδευτικών συνεργασιών, αρνούνται μια ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας και πρέπει να απολογηθούν σε αυτήν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι συνεπής σε αυτήν την κατεύθυνση. Εμείς θα διεκδικήσουμε αυτές οι πρωτοβουλίες να συνεχιστούν, χωρίς να σταματήσουμε τη δική μας, αυτόνομη πολιτική προσπάθεια και για την αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ, με το Συνέδριο που έρχεται, και για την ισχυροποίηση αντίστοιχων προοδευτικών συζητήσεων και μέσα στην ελληνική κοινωνία», τόνισε για το ίδιο θέμα.
