Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Στην αδαμάντινη χωρία των αγωνιστών της δημοκρατίας κατά της έκθεσμης απριλιανής εκτροπής, ανήκει αδιαφιλονίκητα ο αείμνηστος γιατρός, ιδρυτικό στέλεχος, πρώτος πρόεδρος της νεολαίας του και υπουργός του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Τσούρας. Πάλεψε για την κατάρριψη της χούντας και την παλιννόστηση της δημοκρατίας, από κάθε πρόσφορο μετερίζι, βασανίστηκε οικτρά στο ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας επι χούντας), κληροδοτώντας του και σοβαρούς τραυματισμούς στα πονεμένα πόδια του και λάμπρυνε στη μεταπολίτευση τη δημόσια ζωή, ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, με τις μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις του και το ευγενές δημοκρατικό του ήθος. Ο Θανάσης Τσούρας είδε τα φως της ζωής στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1946 και ως άριστος μαθητής εισήχθη στην ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολιτικοποιημένος έντονα από την νεαρή του ηλικία και με διευρυμένους πολιτιστικούς ορίζοντες, βρέθηκε φοιτητής, μέσα στην έκσπαση της απριλιανής εκτροπής, που διέρρηξε την δημοκρατία και έβαλε στο γύψο τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ανέπτυξε έντονη φοιτητική δράση και εξελέγη μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου Φοιτητών της Ιατρικής. Παράλληλα ανέλαβε υπεύθυνος της νεολαίας του Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Κινήματος (ΠΑΚ) Εσωτερικού και μέλος των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης κατά της χούντας. Αναγκάστηκε έτσι να δρά στην παρανομία, ενώ ανέπτυξε συνεργασία με την αντιστασιακή ομάδα του Σήφη Βαλυράκη. Συνακόλουθα είχε ιδρύσει την «ΠΑΝΑΡΜΟΝΙΑ» ένα σύλλογο φίλων της μουσικής, ως προκάλυμμα για να κινείται την περίοδο της χούντας πιο ελεύθερα, με κεντρικό το στοιχείο της κλασικής μουσικής. Συνέβαλε ζωτικά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και με την καταστολή της από τη χούντα, βασανίστηκε αλλεπάλληλα, γεγονός που του δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στα πόδια του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι ένας από τους ασφαλίτες που τον είχε χρεωθεί και αναγκα-στικά παρακολουθούσε τα δρώμενα της «ΠΑΝΑΡΜΟΝΙΑ», με συναυλίες, κοντσέρτα κ.λ.π. όταν συνέλαβαν τον Θανάση του έριξε πολύ ξύλο για να βγάλει το άχτι του, που τον εξανάγκαζε σε πολυάριθμες ώρες παρακολούθησης, λέγοντάς το αμίμητο καθώς τον χτυπούσε «Αυτό – εννοείται το ξύλο- είναι για τις αηδίες που με εξανάγκαζες να παρακολουθώ για μήνες» !!!
Με την πτώση της χούντας και το πέρασμα στη δημοκρατική ομαλότητα, ο Θανάσης Τσού-ρας, υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε πρώτος υπεύθυνος της νεολαίας του κινήματος την περίοδο (1974-75). Αφότου έλαβε χώρα η θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 και η άνοδος στην πρωθυπουργία του λαοπρόβλητου ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου, για το δημοκρατικό ήθος και την πολιτική του αξιοσύνη, ο Ανδρέας τον τοποθέτησε Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών, αποτελώντας και τον νεότερο υπουργό του στην ιστορία του Υπουργείου Εσωτερικών. Από την έπαλξη αυτή ο εμπνευσμένος Θανάσης Τσούρας, σε αγαστή συνεργασία με τον επίσης σπουδαίο για το δημοκρατικό του ήθος και την προσφορά του στον τόπο – με το ΕΣΥ και άλλες ρηξικέλευθες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις – υπουργό Γιώργο Γεννηματά, προέβη σε μια σωρεία παρεμβάσεων, για την δημοκρατική ανασυγκρότηση της χώρας, με προεξάρχουσα αυτή της ψήφισης νόμων, για την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα. Στην έπαλξη του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών, έμεινε έως τον Ιούνιο του 1985.
Κατά την δεύτερη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου χρημάτισε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, επωμιζόμενος την ευθύνη της Δημόσιας Τάξης και των Σωμάτων Ασφαλείας, από τον Ιούνιο του 1985, έως τον Απρίλιο του 1986, με την συγχώνευση των υπουργείων Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης και με υπουργό τον Μένιο Κουτσόγιωργα. Σημειώνοντας πως όταν έλαβαν χώρα τα τραγικά γεγονότα της επετείου του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1985, με την δολοφονία του 15-χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, που πυροβολήθηκε πίσω στο κεφάλι από απόσταση είκοσι μέτρων, από τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα, ο Θανάσης Τσούρας, όπως και ο Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους για λόγους πολιτικής ευθιξίας – που δεν έγιναν δεκτές από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου – και εν συνεχεία ο Θανάσης Τσούρας ξήλωσε τότε, όλη την ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας, τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας Γεώργιο Ρωμοσιό, τον κλαδάρχη Ασφάλειας Τάξης Μανώλη Μποσινάκη και τον γενικό διευθυντή Αστυνομίας Αττικής Στέλιο Τζανάκη, προκειμένου να προχωρήσει η έρευνα σε βάθος. Στις 30 Νοεμβρίου ωστόσο, έπειτα από εισήγησή του στο Υπουργικό Συμβούλιο, αυτό αποφάσισε να επανέ-λθουν στις θέσεις τους οι Ρωμοσιός και Μποσινάκης με το αιτιολογικό πως δεν είχαν καμιά υπαιτιότητα. Τον Στέλιο Τζανάκη όμως στα καθήκοντα του Αττικάρχη, υπεκατέστησε ο αστυνομικός διευθυντής Νίκων Αρκουδέας. Ενώ από τον Απρίλιο του 1986, έως τον Φεβρουάριο του 1987, ο Θανάσης Τσούρας διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών, συνεχίζοντας την εργώδη και μεταρρυθμιστική του παρουσία, που χρωμάτισε δημοκρατικά το υπουργείο και έδωσε νέα πνοή, στην δημόσια ασφάλεια. Και το διάστημα Φεβρουάριος του 1987 – Μάιος του 1989, διετέλεσε Ειδικός Σύμβουλος του αοίδιμου πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, αφού απολάμβανε της μεγάλης εκτίμησης και της καθολικής εμπιστοσύνης του.
Συγκομίζοντας αυτή την πολύτιμη εμπειρία ο Θανάσης Τσούρας, κατήλθε στον πολιτικό στίβο υποψήφιος στην Α΄ Αθηνών και τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευ-τής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών. Και σε αυτή την εκλογική περιφέρεια με την αμείωτη αγάπη του κόσμου της Αθήνας να το κατευοδώνει –και έχοντας ως ορμητήριό του, την γενέθλια γειτονιά του, του Γκύζη – ο αγαπημένος Θανάσης Τσούρας εξελέγετο αδιαλείπτως έως και το 2012. Στην τελευταία του μάλιστα κοινοβουλευτική θητεία 2010-2012, χρημάτισε Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων, που και σε αυτή διέλαμψε με το δημοκρατικό ήθος του και την ενορατικές πάντα παρεμβάσεις του, για την προάσπιση του δημοκρατικού ιδεώδους.
Αφότου το ΠΑΣΟΚ επανέκαμψε στην διακυβέρνηση της χώρας το 1993, με την θριαμβευτική επάνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου και αφού προηγήθηκε το «βρώμικο ΄89 – με την ιστορική παραπομπή και αθώωσή του – ο Θανάσης Τσούρας ανέλαβε υφυπουργός Μετα-φορών και Επικοινωνιών, το διάστημα Οκτώβριος 1993 – Σεπτέμβριος 1994 και εν συνεχεία υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών την περίοδο Σεπτέμβριος 1994 – Σεπτέμβριος 1995, αποτυπώνοντας και στο ευαίσθητο υπουργείο των Μεταφορών και Επικοινωνιών, το εμπνευσμένο και δημοκρατικό του σήμα.
Όλες οι υπουργίες του Θανάση Τσούρα, είχαν ως κεντρικό πυρήνα της πολιτικής διοικήσεώς του, την κοινωνική δικαιοσύνη, το μεταρρυθμιστικό όραμα, πάντοτε σύγχρονο με τον κοινωνικό βηματισμό και πρωτίστως την προαγωγή της δημοκρατίας, που υπήρξε πάντοτε η αγωνιώδης ηθική μέριμνα, του σπουδαίου πολιτικού και υπουργού του ΠΑΣΟΚ. Πάνω από όλα όμως ο αείμνηστος Θανάσης Τσούρας, υπήρξε ένας ευγενής και ωραίος άνθρω-πος, με μια αδιόρατη μελαγχολία, που αποτύπωνε αφενός τα βάσανα που υπέστη από τη χούντα, αλλά και την αγωνία του, για το μέλλον της Ελλάδος, που την λάτρευε ως αγνός πατριώτης που ήταν και την υπηρέτησε με πίστη, σθένος και τιμιότητα, από όλες τις επάλξεις που του εμπιστεύτηκε η ελληνική πατρίδα.
Είχα την ηθική τιμή και χαρά, να τον γνωρίσω από κοντά και να αρδεύσω την απέραντη ευγένεια και δημοκρατικότητά του. Όταν ήταν υπουργός Μεταφορών, η μικρότερη αδελφή μου Γιάννα, είχε αποσπαστεί από τον ΟΤΕ στο Γραφείο του και εξ αυτού του λόγου γνωριστήκαμε και συνδεθήκαμε. Είχε τότε στο γραφείο του στην Μαυροματαίων, αλλά και στην Ξενοφώντος στο υπουργείο ο αξέχαστος Θανάσης, διευθυντή τον Φυσικό Παναγιώτη Γάβαρη, τον αστυνομικό Αντώνη Δαλκαφούκη, τον πρώτο εξάδελφο του Θανασάκη Τσούρα που εργάζονταν στην Ολυμπιακή και άλλα εξαιρετικά παιδιά που τα θυμάμαι με αγάπη. Ο Θανάσης Τσούρας είχε παντρευτεί την Βίλμα Καραγιάννη και απέκτησε δυο λαμπρά παιδιά, που με το ήθος τους συνιστούν ακέραιες προεκτάσεις του. Μοίρα τραγική ο αξέχαστος αγωνιστής της δημοκρατίας, έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαΐου 2023, προσβεβλημένος από την επάρατη νόσο, που την αντιμετώπισε με τη γνωστή του λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Παραμένει για πάντα όμως άσβεστος στις καρδιές μας, για το ήθος και την μεγάλη προσφο-ρά του, στη δημοκρατία και τον τόπο.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
