Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Οι τελευταίες κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταγράφουν μια σαφή και ανησυχητική εικόνα για τη Νέα Δημοκρατία. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, το κυβερνών κόμμα φαίνεται να υποχωρεί κάτω από το όριο του 25%, το οποίο θεωρείται τόσο πολιτικό όσο και ψυχολογικό σημείο αναφοράς για την εκλογική του δύναμη. Η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί απλώς μια συγκυριακή μεταβολή αλλά προδίδει βαθύτερες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διεργασίες που διαμορφώνουν το νέο τοπίο.
Η ΝΔ, που στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είχε κατορθώσει να διατηρήσει σταθερά ποσοστά άνω του 30%, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τη φθορά της πολυετούς διακυβέρνησης. Τα ζητήματα της ακρίβειας, της φορολογικής πίεσης, της στασιμότητας στους μισθούς και της αίσθησης ότι η μεσαία τάξη έχει εγκαταλειφθεί, λειτουργούν ως βασικοί παράγοντες αποσυσπείρωσης. Παράλληλα, η διαχείριση των κρίσεων – από τα εθνικά θέματα μέχρι τις φυσικές καταστροφές – έχει προκαλέσει δυσφορία σε σημαντικά τμήματα του εκλογικού σώματος.
Το όριο του 25% -πάντα μιλάμε για την πρόθεση ψήφου που εξετάζουν σε ολο τον κοσμο- δεν είναι τυχαίο. Στην ελληνική πολιτική σκηνή, οι δύο μεγάλες παρατάξεις της μεταπολίτευσης – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – είχαν καταφέρει να διατηρούνται ιστορικά, σε επίπεδα πολύ υψηλότερα από αυτό, αποτελώντας τους δύο βασικούς πόλους του συστήματος. Η κάθοδος κάτω από αυτό το σημείο σηματοδοτεί αφενός τον κίνδυνο απώλειας του ρόλου της ΝΔ ως κυρίαρχης δύναμης-παρα την αδιαμφισβήτητη πρωτια- και αφετέρου τη διαμόρφωση ενός πιο πολυκομματικού σκηνικού, όπου ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ πιο σκληρός και απρόβλεπτος.
Επιπλέον, το ψυχολογικό βάρος ενός ποσοστού χαμηλότερου του 25% επηρεάζει όχι μόνο τους ψηφοφόρους αλλά και την ίδια την κομματική βάση. Η συζήτηση για τη διαδοχή στην ηγεσία φουντώνει, ενώ στελέχη που μέχρι χθες εμφανίζονταν απόλυτα ταυτισμένα με τη γραμμή του Μεγάρου Μαξίμου αρχίζουν να κρατούν σοβαρές αποστάσεις. Η προοπτική εσωκομματικών ανακατατάξεων γίνεται πλέον ορατή, καθώς η πολιτική δυναμική δείχνει να μεταβάλλεται ραγδαία.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η ΝΔ μπορεί να αναστρέψει αυτή την καθοδική τάση. Η απάντηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: την ικανότητα της κυβέρνησης να λάβει άμεσα και ουσιαστικά μέτρα για την ακρίβεια, την ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών, αλλά και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πρόσωπα. Χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις, η πορεία κάτω από το 25% μπορεί να παγιωθεί και να οδηγήσει σε καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις.
Οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις λειτουργούν ως καμπανάκι κινδύνου. Η Νέα Δημοκρατία καλείται να αποδείξει αν διαθέτει την πολιτική ευελιξία και τη στρατηγική διορατικότητα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος ή αν θα εγκλωβιστεί σε μια παρατεταμένη κρίση που θα αναδιαμορφώσει εκ βάθρων τον χάρτη της Κεντροδεξιάς και συνολικά το πολιτικό σύστημα της χώρας. Για την όποια κίνηση πάντως την βασική ευθύνη την έχει ο κ.Μητσοτακης και η πολιτική που ακολουθεί .
