Παρότι στο νησί ήδη λειτουργούν μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, η προοπτική πολλαπλασιασμού τους μέσω των ΠΟΑΥ έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη συρρίκνωση του θαλάσσιου τουρισμού.
Γιατί όμως υπάρχει τόσο μεγάλη άρνηση στο συγκεκριμένο νησί, δεδομένου ότι ήδη υπάρχει παρουσία ιχθυοκαλλιεργειών; Μιλήσαμε με κατοίκους για να ακούσουμε όσα έχουν να πουν και με ειδικούς για να μάθουμε τις αρνητικές συνέπειες που αποδεδειγμένα έχουν οι ιχθυοκαλλιέργειες στο υδάτινο περιβάλλον.
«Όπου υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες έχει καεί ο τόπος»
Ο Γιάννης Καπασάκης από τότε που θυμάται τον εαυτό του είναι με μια μάσκα στους βυθούς του Βορειοδυτικού Πόρου. Κάθε χρόνο επισκέπτεται το νησί και αναπόφευκτα βλέπει μπροστά στα μάτια του τις αλλαγές που έχουν έρθει με τις ιχθυοκαλλιέργειες που εγκαταστάθηκαν εδώ και μερικές δεκαετίες στις βορειοδυτικές ακτές.
Όπως θυμάται, όταν ήταν μικρό παιδί, την δεκαετία του 80’ οι περιοχές αυτές ήταν πλήρως αποκομμένες και όποιος είχε σπίτι σε αυτό το μέρος του νησιού κινούνταν με γαϊδουράκια. Σε αυτές τις ακτές τα πανέμορφα κολπάκια δεν ήταν προσβάσιμα από ξηρά και έτσι ήταν συχνό να τις επισκέπτονται με καραβάκια.
Από τότε που ήρθαν οι πρώτοι κλωβοί στους απάνεμους κόλπους όμως «μπορώ να πω ότι βλέπω ότι ο βυθός έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Και να φύγουν τα υφιστάμενα ιχθυοτροφεία, δεν πρόκειται να επανέλθει ο βυθός στην πρότερη κατάσταση που ήταν δεκαετίες πριν. Έχω μνήμες του βυθού 50 χρόνια πίσω και θυμάμαι τις απέραντες εκτάσεις ποσειδωνίας» λέει ο ίδιος.
Την υποβάθμιση του βυθού στην συγκεκριμένη περιοχή έχει αναδείξει σε μελέτη της και ο οργανισμός iSea.
Την θλίψη του για την υποβάθμιση του βυθού στις περιοχές που σήμερα υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες μοιράζεται και ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος, ψαράς και ιδιοκτήτης ταβέρνας στον Πόρο.
«Όπου υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες έχει καεί ο τόπος. Στον βυθό δεν έχει μείνει τίποτα, δεν φυτρώνει τίποτα. Κάποτε σε αυτούς τους τόπους είχε πολλά ψάρια και ποδειδωνία. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα πια. Τα ψάρια που πιάνονται σε αυτές τις περιοχές, είναι εντελώς άχρηστα. Τα πιάνεις και λίγο αργότερα σκάνε οι κοιλιές τους και έχουν μια περίεργη μυρωδιά. Είναι πολύ κακής ποιότητας ψάρια. Μάλλον αυτό γίνεται επειδή κάθονται κάτω από τα κλουβιά και τρώνε τα λύματα από τα άλλα ψάρια» λέει ο ίδιος από την εμπειρία του στην θάλασσα.
Μάλιστα, όπως τονίζει αν αυξηθεί με τις ΠΟΑΥ οι εκτάσεις όπου μπορούν να αναπτυχθούν υδατοκαλλιέργειες οι τοπικοί αλιείς θα δυσκολευτούν πολύ. «Όλη η βορεινή πλευρά του Πόρου είναι ψαρότοποι όπου ψαρεύουν τα σκάφη, της παράκτιας αλιείας. Αν γίνει βιομηχανική περιοχή δεν θα μπορούμε να ψαρέψουμε πια».
Πέρα από τους αλιείς οι κάτοικοι αντιτίθενται στην επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών επειδή τα μεγαλύτερα έσοδα για το νησί έρχονται από τον θαλάσσιο τουρισμό και αυτό θέλουν να αναπτύξουν.
«Εκεί που είναι σήμερα οι μονάδες, ήταν ένα τουριστικό καταφύγιο, ο κόλπος του Μπιστίου, όπου πήγαιναν πολλά σκάφη αναψυχής παλαιότερα για να κάνουν οι επισκέπτες τα μπάνια τους. Αυτό δεν μπορεί πλέον να γίνει λόγω του ότι οι κόλποι αυτοί έχουν γεμίσει με ιχθυοκαλλιέργειες. Και φανταστείτε αν έρθουν και άλλες, τι έχει να γίνει….Ο Πόρος αναπτύσσεται τουριστικά τα τελευταία χρόνια, ειδικά στον θαλάσσιο τουρισμό, και την χρειάζεται την βορεινή πλευρά» τονίζει ο Αναγνωστόπουλος.
Tο ίδιο εξηγεί και η ιδρύτρια του μη κερδοσκοπικού φορέα με έδρα τον Πόρο «Καθετή», Φαίη Ορφανίδου. Αν και πρόκειται κατα βάση για έναν πολιτιστικό φορέα αυτήν την περίοδο εστιάζει και στην προστασία του απειλούμενου περιβάλλοντος της περιοχής. Η κα Ορφανίδου περιγράφει ότι δεδομένης της εγγύτητας του νησιού από την Αθήνα υπάρχει πολύ μεγάλη προσέλκυση τουριστών ιστιοπλοικών και σκαφών που υποστηρίζουν την οικονομία του νησιού.
Αν επεκταθούν οι περιοχές όπου μπορούν να εγκατασταθούν ιχθυοκαλλιέργειες αυτό που την απασχολεί είναι ότι πέρα από το ότι οι κάτοικοι θα χάσουν μεγάλο μέρος της ακτογραμμής του νησιού, θα προκύψουν προβλήματα στις υποδομές. «Ήδη το καλοκαίρι έχουμε προβλήματα με το νερό, τι έχει να γίνει αν έρθουν και άλλες μονάδες; Επίσης, οι δρόμοι μας θα γεμίσουν με φορτηγά που θα πηγαινοέρχονται στις μονάδες».
Πόσο αρνητικές είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες για το περιβάλλον;
Οι εμπειρικές παρατηρήσεις που μας μεταφέρουν οι πολίτες όμως υποστηρίζονται και από τα επιστημονικά δεδομένα. Για να μάθουμε περισσότερα απευθυνθήκαμε στον Μανώλη Τσαπάκη, Διευθυντή Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ που τα τελευταία 30 χρόνια ασχολείται επιστημονικά με τις ιχθυοκαλλιέργειες.
«Όπου υπάρχουν ανθρωπογενείς δράσεις υπάρχουν επιπτώσεις. Ακόμα και γλυκό νερό να βγαίνει από έναν αγωγό βιολογικού καθαρισμού θα υπάρχουν επιπτώσεις. Το θέμα είναι να μην αλλάξει η αλατότητα της περιοχής και να μην επηρεαστεί υπέρμετρα το οικοσύστημα της περιοχής» λέει και εξηγεί ότι «όπου φτιαχτεί μια μονάδα σίγουρα από κάτω θα υπάρχει υποβάθμιση. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει υποβάθμιση γιατί οι τροφές και τα περιττώματα των ψαριών, θα δημιουργήσουν μια υποβάθμιση στο περιβάλλον κάτω από την από τους κλωβούς και αυτό μπορεί να ανάλογα με τα ρεύματα της περιοχής αλλά και τα βάθη της περιοχής να είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή».
Σύμφωνα με την νομοθεσία η επιτρεπόμενη υποβάθμιση μπορεί να αγγίζει τα 50 μέτρα απόσταση, πέρα από αυτά η ποιότητα του περιβάλλοντος πρέπει να διασφαλιστεί ότι μένει απείραχτο, σημειώνει ο ίδιος.
Σε μελέτη που συμμετείχε και το ΕΛΚΕΘΕ «είχαμε δείξει ότι οι επιπτώσεις μπορεί να φτάσουν μέχρι και 400 μέτρα κατάντη των ρευμάτων της περιοχής. Υπάρχουν και περιοχές σε μεγαλύτερες αποστάσεις οι οποίες μπορεί να έχουν επηρεαστεί. Αλλά υπήρξε και η περίπτωση που ποσειδωνία σε μικρότερη απόσταση δεν επηρεάστηκε. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε που είναι η ποσειδωνία, να ξέρουμε τα ρεύματα και τη γεωμορφολογία της περιοχής, ώστε να γίνει η επιλογή μιας μονάδας» υπογραμμίζει ο ίδιος.
πηγη
https://www.news247.gr/perivallon/oi-katoikoi-tou-porou-lene-oxi-stis-ixthiokalliergeies/
