Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Με καθυστέρηση σχεδόν τριών χρόνων το συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκαθάρισε απολύτως τα πράγματα .
Η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων, έδωσε το πράσινο φως στον Αλέξη Τσιπρα να έχει την ευθύνη της κεντρικής πολιτικής του κόμματος και των όποιων αποφάσεων .
Ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα της Αριστεράς. Ιδρύθηκε το 1989 ως εκλογική συμμαχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, της Ελληνικής Αριστεράς και άλλων κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου.
Το 1991, μετά την αποχώρηση του Κ.Κ.Ε., μετεξελίχθηκε σε ενιαίο κόμμα, ενώ το 2004 πρωτοστάτησε στο σχηματισμό του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), του οποίου απετέλεσε τη μεγαλύτερη συνιστώσα. Το 2013, ο Συνασπισμός αυτοδιαλύθηκε, ενόψει της μετατροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε ενιαίο κόμμα.
Στο τότε Συνασπισμό το 1989 προσχώρησαν η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, η Σοσιαλιστική Πορεία του Νίκου Κωνσταντόπουλου, το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και προσωπικότητες από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το κέντρο, όπως ο Μανόλης Δρεττάκης και ο Στάθης Παναγούλης. Τον Απρίλιο του 1989 συγκροτήθηκαν τα όργανα του κόμματος, με το Χαρίλαο Φλωράκη να αναλαμβάνει τη θέση του προέδρου και το Λεωνίδα Κύρκο τη θέση του γραμματέα του κόμματος.
Ο Συνασπισμός συμμετείχε για πρώτη φορά σε εκλογές, τον Ιούνιο του 1989, όπου κατάφερε να βγει στην τρίτη θέση με ποσοστό 13,1%, εκλέγοντας 28 βουλευτές. Μετεκλογικά, συμφώνησε με την Νέα Δημοκρατία, να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με αυτή, αλλά ο πρωθυπουργούς να μην είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Έτσι, σχηματίστηκε η κυβέρνηση συνεργασίας, με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη. Ο Συνασπισμός αποτέλεσε το πρώτο αριστερό κόμμα στην Ελλάδα που συμμετείχε στην κυβέρνηση και συνεπώς στην διακυβέρνηση της χώρας.
Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε μετά τα μνημόνια, στην πρώτη αριστερή διακυβέρνηση, ως αποφόρτιση των κοινωνικών συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί .
Όσοι έχουν μελετήσει τις κινήσεις Τσιπρα από το παρελθόν, διαβλέπουν ότι δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό για ένα «ανακάτεμα της τράπουλας » άνευ όρων .
Όταν μάλιστα δεν έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης, τέτοιου είδους πολιτικές μπορεί να έχουν ξεκάθαρα ακτιβιστικα χαρακτηριστικά .
Είναι μάλλον δύσκολο να προβλέψει κανείς την στάση των άλλων κομμάτων απέναντι σε τέτοιες πολιτικές . Σε κάθε περίπτωση όμως οι κινήσεις Τσιπρα μπορούν να καλύπτονται από το δόγμα «εγώ προσπάθησα για το κοινό μέτωπο» .
Η πρώτη Κυριακή με απλή αναλογική όποτε και αν γίνουν εκλογές, δίνει την δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων αν μάλιστα το ποσοστό των αριστερών κομμάτων είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος .
Μπορεί να υπάρξει κοινή συνεργασία των αριστερών κομμάτων πριν τις εκλογές ?
Στην σημερινή Ελλάδα φαντάζει μάλλον απίθανο .
Με δεδομένα όμως τα σοβαρότατα προβλήματα της οικονομίας , απόρροια του πόλεμου αλλά και της πανδημίας , δύσκολα θα μπορούσε να προφητέψει κανείς το μέλλον .
Παρά τους όποιους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, ο Αλέξης Τσιπρας πρέπει να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως στο εσωτερικό του κόμματος του ότι έχει την μπαγκέτα των εξελίξεων . Αταβιστικές συμπεριφορές στο όνομα του , πρόσωπα που παίζουν διπλά παιγνίδια ,υποκριτικές συμπεριφορές «μεγάλων ανθρώπων» , μάλλον θα πρέπει να κρίνονται η να αποδοκιμάζονται από τον ίδιο χωρίς στείρους συναισθηματισμούς .
Σε διαφορετική περίπτωση η υιοθέτηση της πολιτικής «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν»- μετά το συνέδριο – κινδυνεύει να παγιοποιήσει έναν πολιτικό αχταρμά που σε κάθε περίπτωση θα απομυζεί από το δικό του πολιτικό κεφάλαιο .
