Του Γιώργου Καρελιά
Εδώ και δύο χρόνια που ξέσπασαν οι αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις, ένα ερώτημα πλανάται στον πολιτικό μας ορίζοντα: μπορεί μια κυβέρνηση να επιζήσει μετά από ένα τέτοιο σκάνδαλο;
Η απάντηση έχει ήδη δοθεί. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέζησε, κουκούλωσε το σκάνδαλο με όλους τους τρόπους(τελευταία και με την ανώτατη δικαστική σφραγίδα) και ορισμένοι υπουργοί της έφτασαν στο πιο ακραίο σημείο πρόκλησης, να πανηγυρίζουν που και οι ίδιοι ήταν στους παρακολουθούμενους.
Γιατί συνέβη αυτό; Για έναν βασικό λόγο: τα θύματα των παρακολουθήσεων, που θα μπορούσαν να συντρίψουν πολιτικά τον πρωθυπουργό και τους συν αυτώ, αποδέχτηκαν τη θυματοποίησή τους και δεν αντέδρασαν, διότι είναι υπό τον έλεγχο των θυτών τους. Ας το δούμε με τρία παραδείγματα:
Πρώτον, οι υπουργοί-θύματα. Σύμφωνα με τις κατά καιρούς αποκαλύψεις, πολλοί υπουργοί είχαν «επισυνδεθεί» είτε από τη ΕΥΠ είτε από ξένο κακόβουλο λογισμικό είτε και από τα δύο. Άλλοι το παραδέχτηκαν αμήχανα και άλλοι όχι. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο(νυν Οικονομικών) κ. Χατζηδάκης, ο οποίος απλώς ψέλλισε κάτι για «έρευνα της δικαιοσύνης». Και όταν η δικαιοσύνη δεν έδωσε καμιά απάντηση στο ερώτημα «γιατί με(τον) παρακολουθούσαν;» είπε κάτι για «διεκδίκηση των δικαιωμάτων του». Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν αν ο υπουργός αυτός ή οποιοσδήποτε άλλος έκανε μια δήλωση 30 λέξεων; «Θα κινήσω γη και ουρανό για να προστατεύσω την αξιοπρέπειά μου. Ζητώ από τον πρωθυπουργό να αποκαλύψει το λόγο της παρακολούθησής μου. Μέχρι να γίνει αυτό παραιτούμαι από υπουργός».
Δεύτερον, οι στρατηγοί-θύματα: Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και μερικοί ακόμα ανώτατοι αξιωματικοί ήταν θύματα των «κοριών». Απόλυτη σιωπή και από αυτούς. Ουδεμία αντίδραση. Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν αν ο στρατηγός Φλώρος έλεγε «παραιτούμαι, δεν ανέχομαι αυτήν την καταρράκωση της στρατιωτικής και προσωπικής μου αξιοπρέπειας. Και θα κυνηγήσω μέχρι τέλους τους άθλιους δράστες και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος»;
Τρίτον, δημοσιογράφοι-θύματα. Μεταξύ τους και οι επικεφαλής δύο εφημερίδων( ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ), που υποστηρίζουν σθεναρά και σταθερά τον νυν πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν αν αυτά τα μέσα ενημέρωσης είχαν κάθε μέρα, στην πρώτη σελίδα των έντυπων και ηλεκτρονικών εκδόσεών τους, ένα ερώτημα πέντε λέξεων; «Γιατί μας παρακολουθούσατε, κύριε Μητσοτάκη;». Και να αρνούνταν να φιλοξενήσουν δηλώσεις και συνεντεύξεις του ίδιου και των υπουργών του μέχρι να πάρουν απάντηση; Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να σταθεί; Δυστυχώς και εδώ οι αντιδράσεις των παρακολουθηθέντων ήταν από ανύπαρκτες έως «λελογισμένες», με ανούσιες αναφορές στην «προστασία των θεσμών» και στην «υποχρέωση της δικαιοσύνης». ‘Όμως, αυτά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του τα γράφουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους, η δε δικαιοσύνη εξάντλησε την «υποχρέωσή» της στο προκλητικά απαλλακτικό πόρισμα του Αρείου Πάγου.
Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου «γιατί ο Μητσοτάκη επέζησε του σκανδάλου των παρακολουθήσεων». Επέζησε διότι οι φωνές του Νίκου Ανδρουλάκη και των αντιπολιτευόμενων μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων ήταν απλώς ενοχλητικές. Υπουργοί, στρατηγοί και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, που είχαν «επισυνδεθεί», είτε σιώπησαν είτε απλώς κούνησαν την ουρά τους.
Κάποτε ξέσπασε σάλος, όταν ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας». Ο κ. Μητσοτάκης τους ελέγχει πλήρως. Η ΕΥΠ παρακολουθεί υπουργούς του και φιλικούς του δημοσιογράφους και ελάχιστα φύλλα κουνιούνται…
