Του Βασίλη Ταλαμάγκα
Η Μαρία Αντουανέττα ήταν Βασίλισσα της Γαλλίας. Αυτή και ο σύζυγός της Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ αποκεφαλίστηκαν δημόσια στη γκιλοτίνα από φιλελεύθερους επαναστάτες κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
Πληθώρα πολιτικών αναλυτών υποστηρίζουν ότι η πολιτική του Μακρόν σήμερα, προσομοιάζει με εκείνη του Λουδοβίκου και της Αντουανέτας.
Η γαλλική κοινωνία εμφανίζεται στη συντριπτική πλειοψηφία θυμωμένη με την στάση του Μακρόν.
Ένας Πρόεδρος με ύφος Λουδοβίκου, που δηλώνει θαυμαστής της βρετανικής μοναρχίας, επρόκειτο να υποδεχτεί τον Βασιλιά Κάρολο στην πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό αφότου ανέβηκε στον θρόνο. Ο Πρόεδρος είχε προγραμματίσει ένα δείπνο προς τιμή του βρετανικού βασιλικού ζεύγους στις Βερσαλλίες, στο παλάτι των Γάλλων βασιλιάδων, αλλά κάποιοι σύμβουλοι του είπαν πως η εικόνα θα χειροτέρευε τα πράγματα.
Θα έδινε την εικόνα της Μαρίας Αντουανέτας, που ενώ η γαλλική κοινωνία έβραζε, εκείνη ζούσε στον κόσμο της τρώγοντας παντεσπάνι.
Ο Μακρόν θα είχε την τύχη της Μαρίας Αντουανέτας, ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που οι σύμβουλοί του τον έβαλαν να τηλεφωνήσει και να ζητήσει την αναβολή της Βρετανικής βασιλικής επίσκεψης.
Η δυσάρεστη – για τον Μακρόν – τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα είναι αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής.
Έδωσε μια, μάλλον ελεγχόμενη, συνέντευξη Τύπου υποτίθεται για να κατευνάσει τις αντιδράσεις και τελικά με την εμμονή του σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, πυροδότησε περισσότερες αντιδράσεις.
Η Αντιπολίτευση του καταλογίζει αλαζονεία και εμμονή. Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση συντάχθηκαν με την προεδρική επιλογή και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση – ένδειξη ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μάλλον δεν έχει επαφή με την κοινωνία.
Παρόλα αυτά η Αντιπολίτευση δείχνει αποφασισμένη για πολιτική σύγκρουση μέχρις εσχάτων.
Η νεολαία βγήκε στους δρόμους με αφορμή το συνταξιοδοτικό, αλλά δεν ενοχλείται από αυτή καθ εαυτή την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στ 64 έτη.
Οι νέοι αμφισβητούν όλο το οικοδόμημα μέσα στο οποίο μεγαλώνουν, ακριβώς επειδή δεν βλέπουν κάτι στον ορίζοντα που να τους εμπνέει.
Όπως τότε τον Μάη του ΄68 που ήταν η αφετηρία για να αλλάξει η ρότα της Ευρώπης.
