Η πολιτική σκηνή της αριστερας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από συνεχείς ανατροπές, ισχυρές αντιπαραθέσεις και μια αναζήτηση της πολιτικής ανανέωσης. Όταν μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που ίδρυσε ο Αλέξης Τσίπρας, αυτή η ανανέωση φαίνεται να είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, καθώς το υπο κατάρρευση κομμα παραμένει εγκλωβισμένο σε παλαιά πολιτικά μοτίβα και πρόσωπα.
Επιπλέον πλήττεται και από την πρακτική του πρώην πρωθυπουργού να ετοιμάζει το νέο του κόμμα , ενώ είναι ο ίδιος βουλευτής του .
Αυτό που παρατηρείται τον τελευταίο καιρο είναι μια συνεχής αναζήτηση του Α. Τσίπρα για νέα, φρέσκα και «καθαρά» στελέχη, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να βρει για την ωρα , εκείνους τους ανθρώπους που θα προσφέρουν στον νέο φορεα που ετοιμάζει, μια πραγματική ανανέωση και προοπτική για το μέλλον. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η έλλειψη νέων πολιτικών προσώπων, αλλά και η φημολογία που θέλει να προωθούνται συγκεκριμένα πρόσωπα και συμφέροντα, τα οποία παραμένουν στη σκιά της κριτικής και των λαθών της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από το παρελθόν.
Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει ξεκαθαρίσει έμμεσα ότι επιθυμεί να δει το κόμμα του να είναι συνώνυμο της ανανέωσης , να ενσωματώνει νέες ιδέες και να προσελκύει νέους ανθρώπους που θα προσδώσουν μια φρέσκια πνοή στην πολιτική σκηνή. Ωστόσο, οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Αν και έχει στον χώρο της αριστερας μια πιστή βάση υποστηρικτών, φαίνεται να δυσκολεύεται να βρει τα πρόσωπα που θα κάνουν την διαφορά , θα μπορέσουν να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους και θα μπορέσουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι υπάρχει μια πραγματική αλλαγή και όχι μια επανάληψη του παρελθόντος.
Αυτό το πρόβλημα ανακύπτει κυρίως λόγω του γεγονότος ότι πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνδέονται άμεσα με την προηγούμενη διακυβέρνηση και τα λάθη της. Οι απογοητευμένοι πολίτες, οι οποίοι πίστεψαν στον Τσίπρα και στο όραμά του το 2015, βλέπουν συχνά τα ίδια πρόσωπα να επανεμφανίζονται και να διεκδικούν θέση στην πολιτική σκηνή, – μπορεί να είναι και στο νέο κόμμα Τσιπρα στο μέλλον – γεγονός που προκαλεί αμφιβολίες για την πραγματική βούληση του Τσίπρα να φέρει μια ουσιαστική αλλαγή.
Η στήριξη που ο Αλέξης Τσίπρας και το «εκκολαπτόμενο» κόμμα του απολαμβάνουν από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα αποτελεί έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα που σχολιάζεται δυσμενώς από τους πολιτικούς παρατηρητές . Κατά το παρελθόν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά και οι πολίτες, κατηγορούσαν συχνά τον Α. Τσίπρα ότι είναι αναγκασμένος να «συνομιλεί» με διάφορους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρήσουν τη θέση τους στην πολιτική εξουσία .
Αυτή η διαπλοκή συμφερόντων δεν είναι κάτι καινούργιο στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, αλλά το πρόβλημα εντείνεται όταν τα συμφέροντα αυτά εμφανίζονται να καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπούνται τα λάθη και οι αποτυχίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά τον τελευταίο καιρο κάποια από τα ΜΜΕ παρουσιάζουν μια πιο θετική εικόνα για τον Α.Τσίπρα παραβλέποντας συχνά την κακή διαχείριση της κυβερνητικής του εξουσίας, τις διχαστικές πολιτικές και τις αποτυχημένες προσπάθειες σε πολλά ζητήματα, όπως το Μακεδονικό , τα θέματα κοινωνικής πολιτικής , αλλά και σε εκείνα της υπερφορολογησης της μεσαίας τάξης .Τις τελευταίες ωρες σχολιάζεται έντονα επικριτικά η παρουσία Τσιπρα σε σουίτα ιδιοκτήτη ομάδας , ο οποίος επένδυσε πρόσφατα και σε αριστερή εφημερίδα .
Για κάποιους αλλους, ο Α. Τσίπρας έχει κατανοήσει ότι το επαναλανσαρισμα του στην πολιτική , περνά μέσα από την αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος και την προσέγγιση μιας νέας πολιτικής φιλοσοφίας. Ωστόσο, αυτή η αναγνώριση έρχεται αργά, με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να μην είναι σίγουρη για το κατά πόσο μπορεί να ανακάμψει και να προσελκύσει ξανά τις μάζες που τον υποστήριξαν στο παρελθόν.
Αν και ο Α.Τσίπρας προσπαθεί να δείξει έναν πιο μετριοπαθή και συνετό προσανατολισμό για το μέλλον της αριστερας προωθώντας τον ορο «αριστερά του κέντρου» , οι παλαιές αντιφάσεις και οι αντιπαραθέσεις με πρώην συντρόφους συνεχίζουν να τον ταλανίζουν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ πληθώρα στελεχών παρακολουθούν τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού με ανάμεικτα συναισθήματα . Η πλειοψηφία πάντως θεωρεί ,πολιτικά απαράδεκτο, να είναι ο πρώην πρωθυπουργός βουλευτής του κόμματος και να…. «εργάζεται» για το νέο του κόμμα .
Όμως και η απογοήτευση που υπάρχει από τις προηγούμενες αποτυχίες στην διαχείριση των διαφόρων κρίσεων στο κόμμα ( περίπτωση Κασσελακη κλπ) ενισχύει την καχύποπτη άποψη πολλων ότι ο Αλέξης Τσιπρας δεν μπορεί να προσφέρει, μια νέα και καλύτερη πολιτική πρόταση στο μέλλον .
Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο πρώην πρόεδρος του κόμματος, οσο και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η ανάγκη να επιβιώσουν πολιτικά, και από την άλλη, υπάρχει η πραγματικότητα της εσωτερικής αντιπαράθεσης , της αμφισβήτησης του παρελθόντος και της έλλειψης ανανέωσης.
Το μέλλον του κόμματος «κρέμεται σε μια κλωστή» εγκλωβισμένο σε συμφέροντα και πολιτικές που έχουν άμεση σχέση με τις όποιες μελλοντικές κινήσεις Τσιπρα . Σε κάθε περίπτωση το κλειδί για την πολιτική επιβίωση φαίνεται ότι το κρατάει το πρόσωπο που οδήγησε το κόμμα στην εξουσία και ο οποίος χρεώνεται το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την σημερινή πολιτική κατάρρευση .
