Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Συγκεχυμένη συνεχίζει να είναι η κατάσταση γύρω από τις πολιτικές προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσιπρα .
Παρά τις πιέσεις που δέχεται από διάφορες πλευρές , ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί προσεχτική τακτική και δεν ανοίγει τα χαρτιά του για το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος.
Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι ο κατάλληλος χρόνος για να αναλάβει πρωτοβουλία είναι όταν επέλθει πλήρης απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και αρχίσει να «ξεφουσκώνει» η Πλεύση Ελευθερίας.
Οι ίδιοι κύκλοι πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκτιμά ότι ο πολιτικός χρόνος για την ίδρυση νέου κόμματος είναι αυστηρά περιορισμένος.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
Αν κινηθεί τον Σεπτέμβριο είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς, ενώ η πολυδιάσπαση του κεντροαριστερού χώρου θα χρεωθεί εκ νέου στον πρώην πρωθυπουργό.
Όσοι γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του πρώην πρωθυπουργού προεξοφλούν ότι δεν θα κάνει απολύτως τίποτα για την ωρα και θα συνεχίζει τις διαλέξεις στο ινστιτούτο του για να συμμετέχει και να παρεμβαίνει στην δημόσια ζωή .
Θεωρείται πάντως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι σημαντικο μερίδιο στην όποια απόφαση του θα έχει η γενικότερη στάση που θα κρατήσουν σε επίπεδο ρητορικής πρόσωπα που συμπορεύτηκαν μαζί του κατά το παρελθόν και που σήμερα σηκώνουν έντονα τους τόνους κριτικής απέναντι του .
Είναι αξιοπρόσεκτη πάντως ,πολιτικά, η φρασεολογία του Ευκλείδη Τσακαλωτου για τον πρώην πρωθυπουργό .
Πρόσφατα στο ερώτημα, τι θα συμβούλευε τον Τσίπρα αν του ζητούσε τη γνώμη του για να κάνει κόμμα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος φέρεται να απάντησε πως «δεν θα είμαι από τους πρώτους 500 που θα ρώταγε ο Αλέξης. Είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα, που πιστεύω ότι ο κόσμος δεν θα πειστεί με επιπόλαιες και γρήγορες αντιδράσεις».
Με τον δικο του τρόπο «απαξίωσε» πολιτικά την όποια μελλοντική κίνηση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ .
Με δεδομένο ότι ολες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται στον δημόσιο πολιτικο βίο κάποιος μπορεί να σταθεί με προσοχή στην άποψη Τσακαλωτου .
Είναι αναφαίρετο πολιτικο του δικαίωμα να διαφωνεί και να το εκφράζει . Παράλληλα όμως, η ιστορία έχει δείξει παμπολλες φορές ότι η πολιτική τάξη και ηθική είναι συνώνυμο της υστεροφημίας ενός πολιτικού .
Στην περίπτωση Τσακαλωτου θα ήταν πιο τίμιο πολιτικα να εξέφραζε την αντίθετη άποψη του, αναγνωρίζοντας στον Τσιπρα , ότι τόσο τον ιδιο , οσο και πολλούς αλλους τους έβγαλε από το πολιτικο περιθώριο και τους οδήγησε στην κεντρική πολιτική σκηνή . Οσο αυτό δεν ακούγεται, η λέξη αχαριστία περνάει στα χείλη κάθε σώφρονα πολίτη που μελετά τα σημεία .
Αραγε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του Ευκλείδη Τσακαλωτου, θα τον γνώριζε πολιτικά …αν δεν ήταν ο Τσιπρας ;
