Τι να γράψουμε και τι να πούμε για αυτούς τους ανθρώπους, για αυτούς τους χαροκαμένους γονείς της Τραγωδίας των Τεμπών; Δεν υπάρχουν λόγια…
Ακόμη και ή γλώσσα μας πολύ δύσκολα μπορεί να περιγράψει το πόνο τους και αυτό πού βιώνουν…
Δείτε την αντίθεση που υφίσταται σήμερα στην ελληνική κοινωνία: Από την μία πλευρά ΑΥΤΟΣ ο ΠΑΤΈΡΑΣ ο Νίκος Πλακιάς και από την άλλη όλη ή εγκληματική οργάνωση, και τα διεφθαρμένα Μέσα της, και ζυγίστε τους… Τότε μπορεί να καταλάβει ο καθένας, τι είδους άνθρωποι είναι.
Διαβάστε τι έγραψε ο Νίκος Πλακιάς στην ανάρτησή του στο Χ:
“18 μήνες μετά.
18 μήνες χωρίς τα κορίτσια μου και κορίτσια σας
18 μήνες σε μια άλλη ζωή
Τι έγινε σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο;
Δεν θα σταθώ στο κομμάτι το συναισθηματικό.
Αυτό έτσι και αλλιώς το βιώνω και το βιώνεται κάθε μέρα από εκείνο το βράδυ στις 28/02/23
Θα σταθώ λίγο περιληπτικά στα γεγονότα:
ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ: βρισκόμαστε σιγά σιγά προς το τέλος της . Από το Φθινόπωρο και μετά θα έχουμε εξελίξεις σε αυτήν .Παράλληλα με την δικογραφία των Τεμπών τρέχει και η δικογραφία για ξεμπάζωμα – μπάζωμα όπως και η δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ: πολλή λίγη για την περίσταση μας εκτός από παρά πολύ λίγες εξαιρέσεις. Ιδίως όσο αφορά τα πολιτικά πρόσωπα μετά το φιάσκο της εξεταστικής και την απόρριψη της προανακριτικής για την 717, καμμία κριτική καμμία ανάληψη πολιτικών ευθυνών με λίγα λόγια καμμία ευθύνη πολιτικών προσώπων. Προσπαθούμε όμως να το αλλάξουμε αυτό όσο δύσκολο και αν δείχνει.
ΜΜΕ: δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων εκτός από λίγα που μας δώσαν και συνεχίζουν να μας δίνουν βήμα. Τα μεγάλα τα συστημικά όπως τα βολεύει και ότι εντολές παίρνουν από τα αφεντικά τους τα οποία με τη σειρά τους είναι στο : όποιος μας δώσει τα περισσότερα αυτό θα κάνουμε.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: από την αρχή λέω ότι για εμένα δικαιοσύνη είναι να πάω σπίτι και να δω τα παιδιά μου δεν δέχομαι καμμία άλλη μορφή δικαιοσύνης. Πάρτε την ζυγαριά της δικαιοσύνης και βάλτε από την μια πλευρά τα τρία κορίτσια και τον άδικο χαμό τους και πείτε μου η βρείτε τι μπορεί να το αντισταθμίσει για να το τοποθετήσουμε στην άλλη πλευρά: ΤΙΠΟΤΑ απολύτως τίποτα. Το μοναδικό που περιμένω από την δικαιοσύνη είναι οι αποφάσεις της να αποτελέσουν ένα είδος βαλσάμου στις πληγές μας και όλων των συγγενών των 57 δολοφονημένων που τόσο άδικα χαθήκανε όπως και για όλη την Ελληνική κοινωνία που συγκλονίστηκε.
Μέχρι να έρθει όμως εκείνη την στιγμή:
θα ήθελα να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την μέχρι τώρα στήριξη σας.
Θα ήθελα επίσης να γνωρίζετε ότι σε λίγους μήνες θα αφήσουμε τα social και τα πληκτρολόγια και θα βγούμε στους δρόμους και στα δικαστήρια. Εκεί θα σας χρειαστώ δίπλα μου όχι για εμένα αλλά για τα ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ!!!
Εάν θέλετε να κερδίσουμε κάτι αυτό θα κριθεί μόνο από εσάς και από κανένα άλλο!!!
Μέχρι τότε για εμάς απλά η ΖΩΗ ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΠΛΑ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ.”.
