Του Νίκου Νικολόπουλου*
Το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μετατρέψει την εξωτερική πολιτική της χώρας σε μια επικίνδυνη άσκηση ενδοτισμού, κατευνασμού και εθνικής ταπείνωσης. Και αν για κάποιους η προδοσία της Ιστορίας γράφεται σιωπηρά, για εμάς είναι καθήκον να τη φωνάξουμε δυνατά.
Η Κάσος ήταν μόνο η αρχή.
Η αιφνίδια απόφαση της κυβέρνησης να «παγώσει» την κατασκευή του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μετά τις απειλές της Άγκυρας, αποτελεί όχι απλώς μια οπισθοχώρηση, αλλά μια εθνική απεμπόληση. Εγκαταλείψαμε κυριαρχικά μας δικαιώματα χωρίς καν να πέσει μια τουφεκιά. Χωρίς αντίδραση. Χωρίς αξιοπρέπεια. Με μόνο αντάλλαγμα μερικά χαμόγελα και συναντήσεις με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν. Αυτή είναι η «διπλωματία» Γεραπετρίτη.
Το επόμενο στάδιο ποιο θα είναι;
Θα ανεχθούμε τις τουρκικές φρεγάτες έξω από τη Σαλαμίνα στο όνομα των «διερευνητικών»; Θα παρακολουθούμε σιωπηλοί, όσο οι Τούρκοι κάνουν πρόβες για τις “γαλάζιες πατρίδες”;
Η Τουρκία δεν εξευμενίζεται, αποθρασύνεται.
Η μυστική διπλωματία, οι υπόγειες επαφές και τα ψευδεπίγραφα «Σύμφωνα Καλής Γειτονίας» είναι ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος. Δεν είναι ειρηνοποιία – είναι εθνική υποταγή με γραβάτα.
Ας μιλήσουμε καθαρά.
Ο Γεραπετρίτης, υποτίθεται θεματοφύλακας της εθνικής διπλωματίας, αποδέχεται την τουρκική ατζέντα. Οι «επαφές» του με τον Φιντάν:
- Δεν απέφεραν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
- Δεν σταμάτησαν ούτε μία πρόκληση στο Αιγαίο ή στη Θράκη.
- Έδωσαν την εντύπωση στην Άγκυρα ότι η Ελλάδα διστάζει και υποχωρεί.
Η πολιτική του κατευνασμού δεν είναι απλώς αδιέξοδη. Είναι επικίνδυνη.
Η εθνική κυριαρχία δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεν θα παζαρέψουμε την αμυντική παρουσία στα νησιά μας, ούτε θα δεχτούμε «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Όποιος το επιχειρεί, διαπράττει ιστορικό έγκλημα.
Ο Μητσοτάκης αποδέχθηκε τον ρόλο του θεατή.
Μέσα στη Βουλή, κυνικά και με απαράμιλλη αφέλεια, δήλωσε πως… «δεν είναι σαφές τι θα πράξει το ΝΑΤΟ αν ένα μέλος δεχτεί επίθεση από άλλο μέλος». Αν το γνωρίζει, γιατί δεν απαιτεί τώρα ρητή διευκρίνιση; Γιατί δεν απαιτεί εγγυήσεις προστασίας απέναντι στην Τουρκία;
Αντί να πιέζει, σιωπά. Αντί να διεκδικεί, υποτάσσεται.
Το Άρθρο 5 της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προβλέπει κοινή αμυντική αντίδραση. Αλλά η Αθήνα παριστάνει πως δεν βλέπει ότι η Άγκυρα δεν λειτουργεί ως σύμμαχος. Κι όμως, εμείς συνεχίζουμε να χρηματοδοτούμε την παρουσία μας στο ΝΑΤΟ, λες και όλα βαίνουν καλώς.
Το αποκορύφωμα;
Το ReArm EU.
Αν η Τουρκία ενταχθεί στο ευρωπαϊκό αυτό πρόγραμμα επανεξοπλισμού, τότε:
- Θα ενισχυθεί με ευρωπαϊκά κονδύλια ο στρατός που απειλεί καθημερινά την Ελλάδα.
- Θα νομιμοποιηθεί ως «σύμμαχος», ενώ παραμένει επιθετικός γείτονας.
- Θα επιδοτηθεί η τουρκική επιθετικότητα με ευρωπαϊκά (και ελληνικά) χρήματα!
Ρωτάμε τον Πρωθυπουργό ευθέως:
Θα το επιτρέψει;
Ή θα αντισταθεί έστω και για μια φορά στα ευρωπαϊκά συμφέροντα που μας θέλουν «συνεταίρους» με τον Ερντογάν;
Η Ελλάδα χρειάζεται αποφασιστική ηγεσία.
Όχι πολιτικούς που ψελλίζουν.
Όχι άλλες ασαφείς δηλώσεις. Όχι άλλα ψεύτικα χαμόγελα στις συνόδους.
Όχι άλλη «διπλωματία του καφέ» με την Τουρκία, ενώ τα τουρκικά drones παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας.
Ο ελληνικός λαός έχει μνήμη. Και απαιτεί απόλυτη διαφάνεια, ξεκάθαρη στρατηγική και μηδενική ανοχή απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.
Ο Μητσοτάκης και ο Γεραπετρίτης βρίσκονται στο ιστορικό σταυροδρόμι:
- Θα επιλέξουν την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων;
- Ή θα περάσουν στην Ιστορία ως οι πολιτικοί της συνθηκολόγησης και του εξευτελισμού;
Ο χρόνος τελείωσε.
Η πατρίδα απαιτεί απαντήσεις.
Και πάνω απ’ όλα, αντίσταση.
Εθνική πολιτική δεν γίνεται με σιωπές και υποχωρήσεις.
Ο λαός απαιτεί καθαρές θέσεις:
- Όχι στις γκρίζες ζώνες.
- Όχι στη σιωπή του ΝΑΤΟ.
- Όχι στην υποταγή στα κελεύσματα των ισχυρών.
Ο Μητσοτάκης και ο Γεραπετρίτης δεν έχουν άλλο περιθώριο:
Ή με την πατρίδα ή με τη συνθηκολόγηση.
Παρακάτω η ομιλία του Νίκου Νικολόπουλου στην παρουσίαση βιβλίου του Αργύρη Ντινόπουλου
