Την Κομοτηνή και πιο συγκεκριμένα την Πανεπιστημιούπολή της επισκέφτηκε σήμερα, Παρασκευή 14 Μαρτίου, η Μαρία Καρυστιανού προκειμένου να μιλήσει σε εκδήλωση της ΑΝΟΚ Κομοτηνής για το Κράτος Δικαίου.
Κατά την είσοδό της στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής Κομοτηνής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης η Πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών καταχειροκροτήθηκε από το συγκεντρωμένο πλήθος που, μάλιστα, σηκώθηκε όρθιο για να την υποδεχθεί.
Η Μαρία Καρυστιανού ζήτησε δικαίωση για τα 57 θύματα των Τεμπών, ενώ, αναφερόμενη στο άρθρο 86, έκανε λόγο «για την ατιμωρησία των υπευθύνων» και έκανε εκτενή αναφορά στην ανολοκλήρωτη σύμβαση 717, καθώς επίσης σε όλους όσοι όφειλαν να την είχαν υλοποιήσει.
«Έχουμε βυθιστεί στη χρόνια διαφθορά», είπε μεταξύ άλλων, διευκρινίζοντας ότι «από το παρακράτος πρέπει να περάσουμε στο κράτος». Η «μάνα των Τεμπών» αναφέρθηκε και στην προανακριτική, λέγοντας ότι απορεί για το πώς ο Πρωθυπουργός παρέπεμψε μόνο τον Χρήστο Τριαντόπουλο, τη στιγμή που στα δικόγραφα περιλαμβάνονται τουλάχιστον 10 ονόματα.
Σημειώνεται πως την εκδήλωση, η οποία ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 6 το απόγευμα, συντόνισε ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημήτρης Βερβεσός, ενώ ομιλητές ήταν επίσης ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας Τρύφων Τσάτσαρος, ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Νομικής Αθηνών Νικόλαος Παπασπύρου και ο Καθηγητής της Νομικής Κομοτηνής Στέλιος Σταματόπουλος.
Η κα Καρυστιανού μίλησε για το άρθρο 86 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την ατιμωρησία βουλευτών και Υπουργών, και το οποίο χαρακτήρισε ως «η έκφραση της απόλυτης αδικίας και ανισότητας».
«Με την ασυλία και την ατιμωρησία έχουμε βυθιστεί στη χρόνια διαφθορά και έχουμε παραδώσει τη λειτουργία του κράτους στο παρακράτος», είπε χαρακτηριστικά, ενώ αναφερόμενη στο έγκλημα των Τεμπών είπε ότι «η στενή συνεργασία κράτους και Δικαιοσύνης στοχεύει στην καθολική ατιμωρησία των υψηλά ιστάμενων ενόχων».
«Ποιος ευθύνεται για τη μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717; Ο σταθμάρχης; Ποιος επιτέλους μπορεί να ελέγξει αυτή την ασυδοσία; Μέχρι πότε θα πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες τη διαφθορά που συντηρεί την ατιμωρησία, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 86;», αναρωτήθηκε.
Συγκινητικές στιγμές, η μπλούζα με τη φράση «Δεν έχω οξυγόνο» που της δώρισε συμβολικά μια φοιτήτρια και η ενός λεπτού σιγή που κρατήθηκε στη μνήμη των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Αναλυτικά, η ομιλία της:
«Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση να βρεθώ σήμερα εδώ, ανάμεσά σας, και να μιλήσω από την πλευρά του πολίτη για το άρθρο 86 του Συντάγματος. Για πολλούς νομικούς, ίσως, είναι ένα ακόμα άγνωστο άρθρο, αλλά για εμάς, τους πολίτες, είναι η έκφραση της απόλυτης αδικίας και ανισότητας. Είναι το άρθρο που κατοχυρώνει την ασυλία των βουλευτών και των υπουργών, καθώς κανένα έγκλημά τους δεν μπορεί να ερευνηθεί, παρά μόνο αν δώσει το πράσινο φως η Βουλή. Έτσι, στην πράξη, η κυβερνητική πλειοψηφία αποφασίζει αν οποιοσδήποτε πολιτικός θα δώσει λόγο στη Δικαιοσύνη ή όχι. Είναι το άρθρο που διαφοροποιεί τους πολίτες σε κατηγορίες, αποτελεί προσβολή της δημοκρατίας και είναι η ρίζα του κακού που μας έχει υποβαθμίσει ως κοινωνία.
Αυτή η ασυλία των πολιτικών επηρεάζει τη ζωή μας με πολλούς τρόπους και, κυρίως, επηρεάζει άμεσα το πολίτευμα. Μπορεί να μετατρέψει τη δημοκρατία σε ασυδοσία και να διαταράξει την ομαλή λειτουργία ενός κράτους. Όταν δε αυτό γίνει χρόνιο, η χώρα χάνει τις αξίες της, οι θεσμοί χάνουν το κύρος τους και παγιώνεται ένα επικίνδυνο καθεστώς απόλυτης διαφθοράς και διαπλοκής. Μιλώντας προχθές στο Πάντειο, ανέφερα ότι δημοκρατία δεν νοείται όταν με άρθρο του Συντάγματος εξασφαλίζεται ατιμωρησία για τους υπόλογους πολιτικούς. Επίσης, δημοκρατία δεν υφίσταται όταν όλοι οι πολίτες δεν είναι ίσοι απέναντι στους νόμους. Με την ασυλία και την ατιμωρησία έχουμε βυθιστεί στη χρόνια διαφθορά και έχουμε παραδώσει τη λειτουργία του κράτους στο παρακράτος.
Το αποτρόπαιο παζλ συμπληρώνεται λόγω της στενής συνεργασίας του κράτους με τη διορισμένη από την κυβέρνηση ηγεσία της Δικαιοσύνης, η οποία, αντί να επιτελεί τον ρόλο της, σε υποθέσεις που ακουμπούν πολιτικούς και μεγαλοσχήμονες, δέχεται συνεχή πίεση να θάψει την αλήθεια στο σκοτάδι. Ξεκάθαρο παράδειγμα αποτελεί το έγκλημα των Τεμπών, όπου η στενή συνεργασία κράτους και Δικαιοσύνης στοχεύει στην καθολική ατιμωρησία των υψηλά ιστάμενων ενόχων, αφήνοντας την αγιάτρευτη αίσθηση της αδικίας στις ψυχές όχι μόνο των συγγενών, αλλά και όλων των πολιτών.
Η μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717, παρά τα εκατομμύρια ευρώ που έλαβε το κράτος από την Ευρώπη για την υλοποίησή της, οδήγησε στην αναπόφευκτη σύγκρουση των δύο τρένων. Σύμφωνα με τα έγγραφα των ειδικών, που στάλθηκαν στο γραφείο του πρωθυπουργού, στο Υπουργείο Μεταφορών και στη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων, 350 επιβάτες σε κάθε δρομολόγιο, τρία δρομολόγια την ημέρα, επί τόσα χρόνια, κινδύνευαν να πεθάνουν. Και όμως, κανείς δεν έδρασε. Τη μαύρη εκείνη νύχτα, για 57 ανθρώπους η ζωή σταμάτησε ξαφνικά και άδικα. Τα γρήγορα αντανακλαστικά του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας, που διαισθάνθηκε τον κίνδυνο και πάτησε το φρένο, οδήγησαν σε εκτροχιασμό και απέτρεψαν τη σύγκρουση μέσα στο τούνελ, όπου ο θάνατος θα ήταν βέβαιος για όλους τους επιβάτες.
Ποιος ευθύνεται για τη μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717; Ο σταθμάρχης; Ο πρωθυπουργός, γνώριζε πολύ καλά την παθογένεια των σιδηροδρόμων και είχε μιλήσει δημόσια για το θέμα πολλές φορές. Οι υπουργοί μεταφορών, που συμφωνούσαν, ζητούσαν και λάμβαναν αδικαιολόγητες παρατάσεις, εξυπηρετώντας όχι τους πολίτες, αλλά τα συμφέροντα που υπηρετούσαν. Κανείς υψηλόβαθμος δεν κλήθηκε ούτε καν να δώσει εξηγήσεις, παρόλο που τα αίτια της σύγκρουσης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα και αδιάψευστα. Είναι αυτό δικαιοσύνη; Είναι αυτή η ειδική αντιμετώπιση των εμπλεκόμενων συμβατή με τη λειτουργία ενός αληθινού κράτους δικαίου;
Τη νύχτα της τραγωδίας, επιβάτες εγκλωβισμένοι στο κυλικείο περίμεναν επί τρία λεπτά, μέχρι που η πύρινη λαίλαπα τούς έκαψε ζωντανούς. Τι ήταν αυτό που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και προκάλεσε το τεράστιο μανιτάρι φωτιάς που όλοι είδαμε στις οθόνες μας; Τι ήταν αυτό που δημιούργησε έναν πύρινο άξονα 160 μέτρων, καταναλώνοντας 45.000 κιλά οξυγόνου και ανεβάζοντας τη θερμοκρασία στους 1.200 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με προσομοίωση CFD; Γιατί δόθηκαν οδηγίες να εξαφανιστούν τα βίντεο; Γιατί το ίδιο το ανακριτικό έργο ακολούθησε ειδικό πρωτόκολλο απομάκρυνσης χημικών, με αποτέλεσμα να πεταχτούν τα χώματα μαζί με βιολογικό υλικό, ώστε μέσα σε τρεις μέρες ο τόπος της τραγωδίας να είναι «καθαρός»;
Το ευνοϊκό και χρυσοπληρωμένο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, φιλικά προσκείμενο στον πρωθυπουργό, μιλάει για «άγνωστη φλεγόμενη ύλη», χωρίς όμως να κάνει έρευνα για να διαπιστώσει τι ακριβώς έκαψε ζωντανούς τους άτυχους επιβάτες. Και η αδιανόητη συγκάλυψη συνεχίζεται, εντός της Βουλής, στο κέντρο των αποφάσεων της δήθεν δημοκρατικής μας χώρας. Οι δικογραφίες παραμένουν στα συρτάρια από τον άνθρωπο που αντί να κατηγορηθεί για συγκάλυψη έγινε στη συνέχεια Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση, από τους τουλάχιστον δέκα υπόλογους πολιτικούς των θαμμένων στη Βουλή δικογραφιών, παρέπεμψε μόνο τον κ. Τριαντόπουλο, και αυτόν με συγκεκριμένη πρόταση κατηγορίας, ενώ ο κ. Βορίδης μάς ανακοίνωσε ήδη το προσυμφωνημένο αποτέλεσμα της προανακριτικής παρωδίας.
Ποιος επιτέλους μπορεί να ελέγξει αυτή την ασυδοσία; Μέχρι πότε θα πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες τη διαφθορά που συντηρεί την ατιμωρησία, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 86; Αυτή η χρόνια σκευωρία πρέπει να σταματήσει. Και η κοινωνία μας δεν κοροϊδεύεται πια».
