«ΟΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2023
Η πολιτική είναι απρόβλεπτη, όπως και η ιστορία. Διασκεδάζουμε με τις εκλογικές αναλύσεις για τη “βέβαιη” νίκη της ΝΔ στις επόμενες εκλογές και τα ποικίλα σενάρια σχηματισμού κυβέρνησης. Όλα πεντακάθαρα και οριοθετημένα στο μυαλό των εκλογολόγων. Δεν θα ανατρέξω σε γεγονότα εντελώς απρόβλεπτα, “μαύρους κύκνους”, αλλά σε ένα παράδειγμα από την πρόσφατη ιστορία.
Άνοιξη 2012, έχει προηγηθεί 12 Φεβρουαρίου η ψήφιση στη Βουλή του δεύτερου Μνημονίου, που συνοδεύεται από το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του χρέους, μια μέρα που καίγεται κυριολεκτικά η Αθήνα–50 καταστήματα, κινηματογράφοι κλπ. Τον Μάρτιο εκλέγεται αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος, ο οποίος είχε επωμιστεί τους προηγούμενους δέκα μήνες το βάρος των διαπραγματεύσεων και των νέων περιοριστικών μέτρων, αλλά και την κοινοβουλευτική τους στήριξη από την ηλεκτρική καρέκλα του υπουργού Οικονομικών στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Στις 10 Απριλίου 2012, μια μέρα πριν προκηρυχθούν οι βουλευτικές εκλογές, στις δημοσκοπήσεις ο Βενιζέλος καταγράφεται ως ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός με 24,3% και ακολουθεί ο Σαμαράς με 23,8%, ενώ στην πρόθεση ψήφου προηγείται η ΝΔ με 18,2% (όσο έλαβε πράγματι στις εκλογές του Μαϊου) και ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ με 14,2%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται στο 6,2%. Την επόμενη μέρα της δημοσκόπησης, 11 Απριλίου, προκηρύσσονται οι εκλογές. Την ίδια μέρα (ποιος μπορεί να πιστέψει ότι είναι σύμπτωση;) συλλαμβάνεται ο Άκης Τσοχατζόπουλος, που λίγες μέρες αργότερα προφυλακίζεται.
Ο ίδιος ο Βενιζέλος, στο πρόσφατο βιβλίο του “Εκδοχές πολέμου”, αφηγείται ότι “η επιρροή της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου ήταν καταλυτική, διότι έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση”. Θυμίζω ότι στις εκλογές του Μαίου 2012 η ΝΔ έλαβε 18,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 16,8% και το ΠΑΣΟΚ 13,2%, στις δε “επαναληπτικές” του Ιουνίου η ΝΔ 29,6%, ο ΣΥΡΙΖΑ 26,9% και το ΠΑΣΟΚ 12,2%, με άνοδο των δύο πρώτων κομμάτων κατά 10 μονάδες το καθένα.
Ποιός μπορεί λοιπόν να προδικάσει τι θα συμβεί μέχρι την προκήρυξη των εκλογών σε λίγους μήνες ή ακόμη και την ίδια μέρα της προκήρυξης των εκλογών, όπως έγινε με την υπόθεση Τσοχατζόπουλου το 2012; Επίσης, γιατί υποτιμάται από πολλούς η εκλογική επίδραση γεγονότων θεσμικών, όπως οι κατηγορίες πολιτικών για διαφθορά, θεωρώντας ότι μόνο η οικονομία ενδιαφέρει τους πολίτες;
Τίποτα δεν είναι βέβαιο και προκαθορισμένο, όλα είναι ανοικτά στην πολιτική. Υπομονή μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Μετά θα έχουμε την ετοιμότητα να αναλύσουμε τις συνταγματικές και πολιτικές προϋποθέσεις για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.
ΥΓ. Θα πει κάποιος, μα τότε βρισκόμασταν στη δίνη των Μνημονίων. Δηλαδή τώρα, με πόλεμο στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση, ελληνοτουρκική ένταση, σκάνδαλο παρακολουθήσεων (που συνεχίζει να διερευνά η ΕΕ), πληθωρισμό άνω του 10%, επερχόμενη παγκόσμια ύφεση κλπ δεν υπάρχουν βόμβες έτοιμες να εκραγούν μεταβάλλοντας άρδην το πολιτικό τοπίο;».
