Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η Ευρώπη την εξέλιξη της εκλογικής διαδικασίας στην Ιταλία όπου και τα περισσότερα από 50 εκατομμύρια Ιταλών θα ψηφίσουν σε 61.566 εκλογικά κέντρα και θα έχουν να διαλέξουν κυρίως ανάμεσα σε δύο συμμαχίες κομμάτων: Το συντηρητικό μέτωπο (το οποίο αποτελούν τα Αδέλφια της Ιταλίας, η Λέγκα και η Φόρτσα Ιτάλια) και το προοδευτικό (Δημοκρατικό Κόμμα, Περισσότερη Ευρώπη, Συμμαχία Οικολόγων και Ιταλικής Αριστεράς και Επιλογή Πολιτών).
Τα μάτια όλων είναι στραμμένα στο κατά τα φαινόμενα φαβορί των εκλογών, την αποκαλούμενη ακροδεξιά, Τζόρτζια Μελόνι.
Αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, για πρώτη φορά στην Ιταλία –την τρίτη οικονομία της ΕΕ και ιδρυτικό της μέλος– θα αναλάβει την εξουσία η πλέον ακροδεξιά κυβέρνηση στην μεταπολεμική της ιστορία.
Το εθνικιστικό κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia), το ευρωσκεπτικιστικό, επίσης ακροδεξιό κόμμα, Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και η δεξιά Forza Italia, του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μπορεί κάλλιστα να εξασφαλίσουν σαφή πλειοψηφία απόψε. Ο συνασπισμός αυτός στέλνει αντιφατικά μηνύματα, που ανησυχούν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από τη μια, η Τζόρτζια Μελόνι παρουσιάζεται φιλοατλαντική, ενώ από την άλλη ο Σαλβίνι και ο Μπερλουσκόνι παρουσιάζονται αρκετά ανεκτικοί απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.
Όσον αφορά το κράτος δικαίου, τις θεμελιώδεις ελευθερίες, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, την ισότητα των φύλων, ή ακόμα τη μετανάστευση, η Ρώμη θα βρεθεί αναμφίβολα πιο κοντά στις θέσεις της Ουγγαρίας ή της Πολωνίας, κρίνοντας από τις προεκλογικές δηλώσεις της Μελόνι. Το ερώτημα για τις Βρυξέλλες είναι αν θα είναι δυνατή η ανάπτυξη εποικοδομητικής συνεργασίας με τέτοια κυβέρνηση ή αν θα εκδηλωθούν εντάσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η ενέργεια, η οικονομία, το μεταναστευτικό, τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες.
Μεταξύ άλλων, τις Βρυξέλλες ανησυχεί το ότι η Τζόρτζια Μελόνι έχει ήδη ανακοινώσει ότι επιθυμεί να επαναδιαπραγματευτεί μέρος των όρων που συνοδεύουν το ιταλικό σχέδιο ανάκαμψης, συνολικού ύψους 191,5 δισεκ. ευρώ — πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί σε οποιαδήποτε χώρα μέλος της ΕΕ από το Ταμείο Ανάκαμψης (NextGenerationEU).
Όμως τα περιθώρια για διαπραγμάτευση είναι στενά και κανείς στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν θα ήθελε να δει να παγώνουν οι μεταρρυθμίσεις που έθεσε σε εφαρμογή ο απερχόμενος ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι. Εξάλλου, με χρέος πάνω από το 150% του ΑΕΠ της, η Ιταλία δεν έχει περιθώρια για ελιγμούς.
Τι λένε οι αριθμοί, πώς θα βγει κυβέρνηση στην Ιταλία
Ο εκλογικός νόμος με τον οποίο διεξάγεται η σημερινή αναμέτρηση εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά το 2018 και βασίζεται κατά δυο τρίτα στην απλή αναλογική και κατά ένα τρίτο στο πλειοψηφικό.
Ένα ποσοστό 44% και η κατάκτηση του 80% των μονοεδρικών είναι αρκετό για να αποτελέσει μια αριθμητικά συμπαγή πλειοψηφία, τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία. Αλλά δεν είναι μόνο θέμα αριθμών.
Φαίνεται περισσότερο από πιθανό το τέλος των κυβερνήσεων εθνικής ενότητας, που απορρίφθηκαν από όλους τους κύριους ηγέτες, με εξαίρεση τον Κάρλο Καλέντα. Η διεθνής θέση της Ιταλίας δεν αμφισβητείται, αλλά ο τρόπος με τον οποίο βρίσκεται κανείς στην Ευρώπη είναι απολύτως ανοιχτό κεφάλαιο, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα, Corriere Della Serra.
Υπάρχουν δύο Ιταλίες, πιο χωρισμένες από πριν μεταξύ Βορρά και Νοτίου. Και τα πεπρωμένα των ηγετών διακυβεύονται, τόσο για τους νικητές που φιλοδοξούν να κατακτήσουν κορυφαίες θέσεις, όσο και για τους ηττημένους: ανάλογα με τις ψήφους που θα πάρουν, κινδυνεύουν να πεταχτούν έξω…
Αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι αυτή του συνασπισμού κυβέρνησης. Εάν η Τζόρτζια Μελόνι κερδίσει την πλειοψηφία, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις ορέξεις των συμμάχων της, οι οποίες θα μπορούσαν ακόμη και να αυξηθούν εάν τα αποτελέσματά τους δεν ήταν ικανοποιητικά. Δεν είναι μυστικό ότι ο Σαλβίνι φιλοδοξεί να επιστρέψει στο υπουργείο Εσωτερικών, όπως δεν είναι μυστικό ότι η Μελόνι είναι τουλάχιστον θεωρητικά διαθέσιμη για να δώσει αυτό το… τυράκι στη Λέγκα. Το Εσωτερικών, από την άλλη, μαζί με τα Υπουργεία Οικονομίας, Εξωτερικών και Άμυνας, είναι τα υπουργεία στα οποία, περισσότερο από άλλα, θα παρακολουθεί ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα.
