Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Την ώρα που η κοινωνία ασφυκτιά υπό το βάρος της ακρίβειας, της ανεργίας και της γενικευμένης ανασφάλειας, η πολιτική αντιπολίτευση παρουσιάζεται κατακερματισμένη και αδύναμη να αρθρώσει ενιαίο και πειστικό λόγο. Τα προβλήματα των πολιτών είναι υπαρκτά, πιεστικά και συσσωρευμένα: εκρηκτικές αυξήσεις στα ενοίκια, ενεργειακή φτώχεια, αποδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών και ένα σύστημα υγείας στα όρια της κατάρρευσης. Όμως, η πολιτική σκηνή μοιάζει αποσυνδεδεμένη από αυτές τις προτεραιότητες.
Η πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης δεν αφορά μόνο τον αριθμό των κομμάτων, αλλά και την αδυναμία συνεννόησης σε στοιχειώδη θέματα κοινωνικής πολιτικής και δημοκρατικής λογοδοσίας. Η αποτυχία διαμόρφωσης κοινού μετώπου ή έστω ενός συντονισμένου λόγου επιτρέπει στην κυβέρνηση να παραμένει κυρίαρχη, ακόμα και όταν αντιμετωπίζει σοβαρές καταγγελίες ή υστερεί σε κρίσιμους τομείς. Ο πολιτικός κατακερματισμός καταλήγει να λειτουργεί υπέρ του status quo.
Την ίδια στιγμή, οι πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης δυσκολεύονται να βρουν πολιτική έκφραση. Η απογοήτευση μεταφράζεται σε αποχή ή σε παθητικότητα. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, το 60% των πολιτών δηλώνει πως «δεν πιστεύει ότι η αντιπολίτευση μπορεί να προσφέρει λύσεις», ενώ η εμπιστοσύνη στα κόμματα παραμένει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Η απουσία ενός ενιαίου, συνεκτικού προγράμματος για την ανακούφιση των νοικοκυριών και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης στερεί από την κοινωνία την πολιτική ελπίδα. Όσο η αντιπολίτευση παραμένει κατακερματισμένη και απορροφημένη σε εσωκομματικά ζητήματα και προσωπικές στρατηγικές, τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας μένουν στο περιθώριο.
Η ανάγκη για μια υπεύθυνη, συγκροτημένη και δυναμική αντιπολίτευση δεν ήταν ποτέ πιο επιτακτική. Όχι για να «ρίξει» την κυβέρνηση, αλλά για να δώσει φωνή σε όσους σήμερα δεν έχουν. Για να καταδείξει ότι υπάρχει εναλλακτική. Και για να αποδείξει ότι η πολιτική μπορεί ακόμη να είναι εργαλείο αλλαγής – και όχι απλώς διαχείρισης της παρακμής.
