Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σημείο όσον αφορά τη σχέση της με τους πολίτες της. Οι κοινωνίες της Ένωσης, που ταλανίζονται από οικονομικές δυσκολίες, αυξανόμενη ανισότητα και πολιτική αναταραχή, φαίνεται να διακατέχονται από μια βαθιά δυσαρέσκεια σχετικά με την κατεύθυνση που ακολουθεί η ΕΕ. Ειδικότερα, οι πολίτες σε πολλές χώρες θεωρούν ότι οι οικονομικοί πόροι της Ένωσης θα πρέπει να κατευθυνθούν σε τομείς ζωτικής σημασίας για τη ζωή τους, όπως η υγεία και η παιδεία, αντί για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος.
Η οικονομική κρίση, η πανδημία του COVID-19 και οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών έχουν αναδείξει την ανάγκη για επενδύσεις σε δημόσιες υπηρεσίες και κοινωνικές δομές. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, η ΕΕ έχει στρέψει μια σημαντική ποσότητα πόρων στον τομέα της άμυνας, με σκοπό την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της και την υποστήριξη της Ουκρανίας στη σύγκρουσή της με τη Ρωσία. Αν και η ανάγκη για ειρήνη και σταθερότητα είναι αδιαμφισβήτητη, πολλοί πολίτες της ΕΕ νιώθουν ότι αυτό δεν αποτελεί την προτεραιότητα που χρειάζονται αυτή τη στιγμή.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ, σε πολλές περιπτώσεις, προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες για την ανάγκη αυτών των στρατιωτικών δαπανών, παραμελώντας όμως τα σημαντικά κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία και η παιδεία, οι οποίες βρίσκονται σε κρίση σε πολλές χώρες. Η πίεση για αναβάθμιση των νοσοκομείων, η ανάγκη για εκπαιδευτικά προγράμματα υψηλής ποιότητας και η απαίτηση για κοινωνικές υπηρεσίες που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες είναι διαρκώς εντονότερες.
Η ανασφάλεια στον τομέα της υγείας είναι ένα από τα κύρια προβλήματα. Με τις πανδημίες, τις συνεχείς οικονομικές κρίσεις και τις αυξανόμενες ανάγκες για ιατρικές υπηρεσίες, η πολιτική της ΕΕ φαίνεται να μην έχει δώσει τη δέουσα σημασία στην ενίσχυση των συστημάτων υγείας. Τα δημόσια νοσοκομεία είναι υπερφορτωμένα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας υποστηρίζουν ότι δεν έχουν τους πόρους που χρειάζονται, ενώ οι πολίτες αγωνίζονται να καλύψουν τις αυξανόμενες ιατρικές τους ανάγκες.
Από την άλλη, η παιδεία είναι επίσης ένας τομέας που απαιτεί επενδύσεις. Το γεγονός ότι πολλοί πολίτες δεν ενδιαφέρονται για την κατάσταση στην Ουκρανία, παρά την επίσημη γραμμή της ΕΕ, υποδηλώνει μια απογοήτευση από την αποστασιοποιημένη πολιτική ελίτ. Η στήριξη για τη στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας συχνά φαίνεται να αγνοεί τις άμεσες ανάγκες των πολιτών, οι οποίοι προτιμούν να δουν τα χρήματα να κατευθύνονται προς κοινωνικές υπηρεσίες που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους. Αν η Ευρωπαϊκή νομενκλατούρα δεν αντιδράσει και δεν το καταλάβει έρχεται τεράστια πολιτική αναταραχή.
