Σαν σήμερα βγήκε η τελική απόφαση στην ιστορική Δίκη της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας που διέπραξαν οι Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι τρεις αρχιτέκτονες της γερμανικής ναζιστικής θηριωδίας, οι Αδόλφος Χίτλερ, Χάινριχ Χίμλερ και Γιόζεφ Γκέμπελς δεν έμελλε να καθίσουν ποτέ στο εδώλιο.
Το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο (ΔΣΔ) καταδίωξε τους κύριους εγκληματίες Πολέμου για εγκλήματα κατά της Ειρήνης, εγκλήματα Πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Μετά τη βασική αυτή Δίκη, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν περαιτέρω Δίκες.
Η αίθουσα της Δίκης κατά τις συνεδριάσεις, (από αριστερά προς τα δεξιά: οι κατηγορούμενοι και στο βάθος οι διερμηνείς, προ αυτών οι δικηγόροι τους και δεξιότερα οι υπάλληλοι, οι κατήγοροι και η έδρα των Δικαστών)
Το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο (ΔΣΔ)
-
Σκοπός:Να διώξει τους ηγέτες του Ναζιστικού καθεστώτος για τα εγκλήματά τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
-
Κατηγορίες:Οι κατηγορίες περιλάμβαναν συνωμοσία, εγκλήματα κατά της Ειρήνης (σχεδιασμός και έναρξη επιθετικού Πολέμου), εγκλήματα Πολέμου (παραβίαση κανόνων διεξαγωγής Πολέμου) και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας (δολοφονία, εξόντωση, εκτοπισμός κ.ά.).
-
Μέλη:Κάθε ένα από τα τέσσερα συμμαχικά κράτη, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Η.Β. και Γαλλία, διόρισε από έναν Δικαστή και μία ομάδα Δημόσιων Κατηγόρων. Πρόεδρος του Δικαστηρίου ήταν ο Αρχιδικαστής Τζέφρι Λόρενς από το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Αποφάσεις:Το ΔΣΔ ανακοίνωσε τις αποφάσεις του την 1η Οκτωβρίου 1946.
Στιγμιότυπο από τη δίκη της Νυρεμβέργης. Στην πρώτη σειρά διακρίνονται οι Χέρμαν Γκαίριγκ, Ρούντολφ Ες, Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, Βίλχελμ Κάιτελ. Στην δεύτερη σειρά, οι Καρλ Ντένιτς, Έριχ Ρέντερ, Μπάλντουρ φον Σίραχ και Φριτς Ζάουκελ
- Οι Δίκη της Νυρεμβέργης ήταν από τις πρώτες Δίκες εγκλημάτων Πολέμου, θέτοντας σημαντικά νομικά πρότυπα.
- Αποτέλεσε την αφορμή για τη δημιουργία του Κώδικα της Νυρεμβέργης, ενός συνόλου ηθικών αρχών σχετικά με την ηθική διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων σε ανθρώπινα υποκείμενα.
- Το Δικαστήριο απαρτίσθηκε από τα εξής μέλη:
Αρχιδικαστής Τζέφρεϊ Φρέντερικ Λόρενς (Sir Geoffrey Lawrence) (Μ. Βρετανίας) – Πρόεδρος του Δικαστηρίου, τακτικό μέλος.
- Δικαστής Σερ Νόρμαν Μπίρκετ (Sir Norman Birkett) (Μ. Βρετανία) – Αντιπρόεδρος, αναπληρωματικό μέλος.
Δικαστής Φράνσις Μπιντλ (Francis Biddle) (ΗΠΑ) – τακτικό μέλος.
- Δικαστής Τζον Πάρκερ (John Parker) (ΗΠΑ) – αναπληρωματικό μέλος.
Καθηγητής Ποινικού Δικαίου Ανρί Ντονεντιέ ντε Βαμπρ (Henri Donnedieu de Vabres) (Γαλλία) – τακτικό μέλος.
- Εφέτης Ρομπέρ Φαλκό (Robert Falco) (Γαλλία) – αναπληρωματικό μέλος.
Αντιστράτηγος Ιονά Νικιτσένκο (Iona Nikitchenko) (Αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιετικού Δικαστηρίου) – τακτικό μέλος.
- Συνταγματάρχης, καθηγητής Ποινικού Δικαίου Αλεξάντερ Βολκόφ (Alexander Volchkov) – αναπληρωματικό μέλος.
Δημόσιοι Κατήγοροι επελέγησαν οι εξής:
- Σερ Χάρτλεϋ Σόκρος (Sir Hartley Shawcross) (Γενικός εισαγγελέας του κράτους της Μ. Βρετανίας),
- Ρόμπερτ Τζάκσον (Robert H. Jackson) (Δικαστής των ΗΠΑ),
- Φρανσουά ντε Μαντόν (François de Menthon) και Ωγκύστ Σαμπετιέ (Auguste Champetier) (Υπουργός Δικαιοσύνης της προσωρινής κυβέρνησης της Γαλλίας),
- Ρομάν Ρουντένκο (R. A. Rudenko), στρατηγός της Σοβ. Ένωσης.
Το βαρύτατο κατηγορητήριο κατά των ηγετικών στελεχών του ναζιστικού καθεστώτος συνέθεταν τα εγκλήματα κατά της Ειρήνης, τα εγκλήματα Πολέμου, τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, καθώς και η συνωμοσία που είχε εξυφανθεί για τη διάπραξη των προαναφερθέντων εγκλημάτων.
Οι κατηγορούμενοι ήταν οι:
Μάρτιν Μπόρμαν
Καρλ Ντένιτς
Χανς Φρανκ
Βίλχελμ Φρικ
Χανς Φρίτζε
Βάλτερ Φουνκ
Χέρμαν Γκέρινγκ
Ρούντολφ Ες
Άλφρεντ Γιοντλ
Ερνστ Κάλτενμπρουνερ
Βίλχελμ Κάιτελ
Γκούσταφ Κρουπ φον Μπόλενουντ Χάλμπαχ
Ρόμπερτ Λάι
Κόνσταντιν φον Νόιρατ
Φραντς φον Πάπεν
Έριχ Χανς Άλμπερτ Ραίντερ
Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ
Άλφρεντ Ερνστ Ρόζενμπεργκ
Φριτς Ζάουκελ
Χιάλμαρ Σαχτ
Μπάλντουρ φον Σίραχ
Άρτουρ Ζάις-Ίνκβαρτ
Άλμπερτ Σπέερ
Γιούλιους Στράιχερ
Από τους 24 κατηγορούμενους καταδικάστηκαν οι 19.
– 12 σε θάνατο, εκ των οποίων οι 10 εκτελέστηκαν.
Ο Μάρτιν Μπόρμαν καταδικάστηκε ερήμην, αφού σήμερα γνωρίζουμε ότι είχε σκοτωθεί την ίδια χρονιά πριν τη δίκη.
Ο Ρόμπερτ Λάι αυτοκτόνησε πριν από την έναρξη της δίκης.
Ο Χέρμαν Γκέρινγκ αυτοκτόνησε το βράδυ πριν την εκτέλεση του.
– 3 σε ισόβια, εκ των οποίων 2 απελευθερώθηκαν μετά από 10 περίπου χρόνια λόγω προβλημάτων υγείας.
– 4 σε ποινές από 10 έως 20 χρόνια, εκ των οποίων 3 εξέτισαν όλη την ποινή τους (20, 20, και 10 χρόνια), και ένας (15 χρόνια) απελευθερώθηκε λόγω προβλημάτων υγείας.
– 3 αθωώθηκαν.
– Ο Γκούσταφ Κρουπ φον Μπόλεν Χάλμπαχ δεν δικάστηκε λόγω υγείας.
Πιο αναλυτικά οι βασικές κατηγορίες, για τις οποίες θα λογοδοτούσαν οι υπόδικοι, ήταν:
- (Α) Συνωμοσία για το σχεδιασμό και την εξαπόλυση επιθετικών ενεργειών και άλλων εγκλημάτων κατά της Παγκόσμιας Ειρήνης.
- (Β) Εγκλήματα κατά της Ειρήνης: Συγκεκριμένα ο σχεδιασμός, η προετοιμασία, η έναρξη, η εξαπόλυση πολέμου ή επίθεσης ή Πολέμου κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών, συμφωνιών ή διαβεβαιώσεων, ή συμμετοχή σε κοινό σχέδιο συνωμοσίας για την επίτευξη οποιουδήποτε από τους παραπάνω στόχους.
- (Γ) Εγκλήματα Πολέμου: Συγκεκριμένα, παραβιάσεις των νόμων και των κανόνων του Πολέμου. Σε αυτά περιλαμβάνονται – δεν περιορίζονται όμως σε αυτά – δολοφονίες, κακομεταχείριση ή εκτόπιση για καταναγκαστική εργασία ή οποιοδήποτε άλλου σκοπό ιδιωτών από κατακτημένη χώρα, δολοφονία ή κακομεταχείριση αιχμαλώτων Πολέμου ή ναυτικών, εκτέλεση ομήρων, λεηλασίες δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας, απρόκλητη καταστροφή πόλεων, κωμοπόλεων ή χωριών ή καταστροφές μη υπαγορευόμενες από στρατιωτική ανάγκη.
- (Δ) Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος: Συγκεκριμένα, δολοφονία, εξόντωση, υποδούλωση, εκτόπιση και άλλες απάνθρωπες πράξεις διαπράχθηκαν κατά πολιτών πριν ή κατά τη διάρκεια του Πολέμου. διώξεις λόγω πολιτικών, φυλετικών ή θρησκευτικών αιτίων ή σχετικών με οποιοδήποτε έγκλημα το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ότι, εκτελέσθηκε, είτε παραβίασε την τοπική νομοθεσία είτε όχι, της χώρας στην οποία διαπράχθηκε.
Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι ομολόγησαν τα εγκλήματα που τους αποδίδονταν, αν και στην πλειοψηφία τους ισχυρίστηκαν ότι απλώς ακολουθούσαν τις εντολές των ανωτέρων τους. Τα άτομα που είχαν άμεση εμπλοκή στις δολοφονίες τιμωρήθηκαν αυστηρότερα. Όσοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα της θηριωδίας, όπως υψηλόβαθμοι κρατικοί αξιωματούχοι και στελέχη επιχειρήσεων που χρησιμοποιούσαν τους κρατουμένους των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης για καταναγκαστική εργασία, τιμωρήθηκαν με μικρότερες ποινές κάθειρξης.
Οι θανατικές ποινές εκτελέσθηκαν σε ειδικά στημένη αγχόνη στις 16 Οκτωβρίου 1946. Οι Γάλλοι εκπρόσωποι πρότειναν την εκτέλεση διά τυφεκισμού, αυτό όμως δεν έγινε δεκτό από τον Δικαστή Φράνσις Μπιντλ και τους Σοβιετικούς, με το αιτιολογικό ότι οι κατηγορούμενοι είχαν προσβάλει το στρατιωτικό ήθος και δεν τους άρμοζε εκτέλεση που αρμόζει σε στρατιωτικούς.
Οι καταδικασμένοι σε φυλάκιση μεταφέρθηκαν στη Φυλακή του Σπάνταου, όπου από το 1966 μέχρι και τον θάνατο του το 1987, μοναδικός κρατούμενος ήταν ο Ρούντολφ Ες.
Κατηγορούμενες οργανώσεις
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο εκτός από τα παραπάνω συγκεκριμένα πρόσωπα κηρύχθηκαν επίσης εγκληματικές και οκτώ γερμανικές οργανώσεις και ομάδες παρόλο που αυτές είχαν ήδη διαλυθεί. Αυτές ήταν:
- Η Κυβέρνηση του Γ’ Ράιχ.
- Το Σώμα των πολιτικών ηγετών του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP).
- Η Υπηρεσία Προστασίας του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (SS).
- Η Υπηρεσία Ασφαλείας (SD)
- Η Μυστική Κρατική Αστυνομία (γνωστότερη ως Γκεστάπο).
- Τα Γερμανικά Τάγματα Εφόδου (SA)
- Το Γενικό Επιτελείο του Γ’ Ράιχ, και
- Η Ανωτάτη Διοίκηση της Βέρμαχτ (O.K.W.).
Δίκες που προέκυψαν από τη διαδικασία – Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης
Μετά τη Δίκη του ΔΣΔ, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν μια σειρά από επιπλέον Δίκες στη Νυρεμβέργη, γνωστές ως Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης.
Οι Δίκες αυτές δεν εκδικάστηκαν από Διεθνές Δικαστήριο, όπως η κύρια Δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά την δίωξη εκκίνησαν και έφεραν σε πέρας οι ΗΠΑ.
- Δίκη των Ιατρών, ΗΠΑ εναντίον Καρλ Μπραντ (Karl Brandt) κ. ά., 1946-47
- Δίκη της IG Farben, ΗΠΑ εναντίον Καρλ Κράουχ (Carl Krauch) κ. ά., 1947-48
- Δίκη του Πόολ, ΗΠΑ εναντίον Όσβαλντ Πόολ (Oswald Pohl) κ. ά., 1947
- Δίκη του Μιλχ, ΗΠΑ εναντίον Έρχαρντ Μιλχ (Erhard Milch), 1946-47
- Δίκη του Φλικ, ΗΠΑ εναντίον Φρίντριχ Φλικ (Friedrich Flick) κ. ά., 1947
- Δίκη του Κρουπ, ΗΠΑ εναντίον Άλφριντ Κρουπ (Alfried Krupp) κ. ά., 1947-48
- Δίκη των Einsatzgruppen, ΗΠΑ εναντίον Όττο Όλεντορφ (Otto Ohlendorf) κ. ά., 1947-48
- Δίκη του Λιστ, ΗΠΑ εναντίον Βίλχελμ Λιστ (Wilhelm List) κ. ά., 1947-48 (γνωστότερη ως “Δίκη των ομήρων”)
- Δίκη των Δικαστικών, ΗΠΑ εναντίον Γιόζεφ Αλτστέτερ (Josef Altstötter) κ. ά., 1947
- Δίκη της RuSHA, ΗΠΑ εναντίον Ούλριχ Γκράιφελτ (Ulrich Greifelt) κ. ά., 1947-48
- Δίκη των Διπλωματών, (Ministries Case), ΗΠΑ εναντίον Ερνστ φον Βαϊστσέκερ (Ernst von Weizsäcker) κ.ά., 1947-49
- Δίκη του Μπέλζεν (επίσημη ονομασία “Δίκη του Γιόζεφ Κράμερ και 44 άλλων”)
