Σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι πολίτες δηλώνουν ότι εμπιστεύονται πολύ περισσότερο, από οποιονδήποτε θεσμό της χώρας, την ευρωπαϊκή εισαγγελέα σε ποσοστό που ξεπερνά το 70%. Την ίδια ώρα η εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη έχει υποχωρήσει και με το ζόρι ξεπερνά το 30%.
Αυτή η πτώση της εμπιστοσύνης στην ελληνική δικαιοσύνη είναι ανησυχητική από τη στιγμή που στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO για το Star ως το δεύτερο βασικό πρόβλημα της κοινωνίας μετά την ακρίβεια είναι η διαφθορά.
Οι Έλληνες, λοιπόν, θεωρούν ότι η διαφθορά έχει αυξηθεί στη χώρα και την ίδια ώρα οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη για την καταπολέμηση της στους θεσμούς της χώρας, δηλαδή την κυβέρνηση και την δικαιοσύνη. Και γι’ αυτό ελπίζουν μόνο στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ότι μπορεί να βάλει τάξη στη χώρα.
Κάπου η αντίδραση των πολιτών είναι λογική. Διότι από την μία βλέπει μία κυβέρνηση να προσπαθεί με κάθε τρόπο να απλώσει πέπλο προστασίας στα μέλη της, αρνούμενη ακόμη και την σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ για τους Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη. Ή προηγουμένως για τον Κώστα Καραμανλή για την σύμβαση «717», που ζήτησε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.
Επίσης εδώ και καιρό στην δημόσια σφαίρα ακούγονται πολλά για τον ρόλο του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Γιώργου Μυλωνάκη. Για παράδειγμα υπάρχουν καταγγελίες και από τον Χρήστο Μπουκώρο (βουλευτής Μαγνησίας της Ν.Δ.) ότι ειδοποιήθηκε από τον κ. Μυλωνάκη ότι συμπεριλαμβάνεται στις επισυνδέσεις για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, σχεδόν ένα χρόνο πριν φτάσει η δικογραφία στην Βουλή. Και παρά το γεγονός ότι η καταγγελία Μπουκώρου δεν έγινε σε κάποια ταβέρνα, ή σε μία ιδιωτική συζήτηση, αλλά ζωντανά σε τηλεοπτική εκπομπή, εύλογα δημιουργείται απορία για τον βαθύ ύπνο της ηγεσίας της ελληνικής δικαιοσύνης. Άρα δεν γνωρίζει η ηγεσία της ελληνικής δικαιοσύνης ότι είναι παράνομη αυτή η γνώση του κ. Μυλωνάκη, την ώρα που οι επισυνδέσεις ήταν μέρος μίας εισαγγελικής έρευνας; Δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας να αναρωτηθεί για ποιον λόγο ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ γνώριζε; Πως είναι δυνατόν να μην έχει διαταχθεί μία προκαταρκτική έρευνα έστω για τα μάτια του κόσμου; Τουναντίον αυτό που βλέπουμε είναι ένας βαθύς ύπνος. Είτε ηθελημένος, είτε αθέλητος. Το ίδιο είναι.
Δύσπιστοι
Οπότε όταν οι πολίτες βλέπουν αυτόν βαθύ ύπνο της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, είναι απόλυτα λογικό να είναι δύσπιστοί, να έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη τους και να εύπιστοι σε όλους όσοι υποστηρίζουν πως υπάρχουν υπόγειοι δίαυλοι μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.
Και πώς να μην πιστέψει ένας απλός άνθρωπος τα παραπάνω, όταν την ίδια ώρα που βλέπει ότι έχει απλωθεί ένα πέπλο προστασίας για κυβερνητικά πολιτικά πρόσωπα, διαβάζει ότι στην Γαλλία ο Νικολά Σαρκοζί από τις 15 Οκτωβρίου αλλάζει κατοικία. Και από την έπαυλη και την αγκαλιά της Κάρλα Μπρόυνι για ένα χρονικό διάστημα θα το περάσει στο κελί μίας φυλακής, καθώς καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή για «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης». Η κατηγορία που φέρνει τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας είναι ότι το 2007 χρηματοδοτήθηκε η προεκλογική του εκστρατεία από το καθεστώς του αείμνηστου Μουαμάρ Καντάφι. Η ποινή του Σαρκοζί ήταν 5 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή, πρόστιμο 300.000 ευρώ, πενταετής στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και αποκλεισμός από κάθε δημόσιο αξίωμα. Η ιδιαιτερότητα της απόφασης είναι ότι η ποινή δεν μπορεί να μετατραπεί, ή να ανασταλεί. Ακόμη κι αν ασκήσει έφεση – κάτι που ήδη ανακοίνωσε – θα πρέπει πρώτα να μπει φυλακή και στη συνέχεια να ζητήσει αποφυλάκιση με αίτηση στον επόμενο βαθμό της γαλλικής Δικαιοσύνης.
Οπότε πολύ λογικά ο κάθε πολίτης κάνει τις συγκρίσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πέπλο προστασίας για τους υπουργούς με την ηγεσία της Δικαιοσύνης να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και στην Γαλλία οδηγείται στην φυλακή ένας πρώην Πρόεδρος.
Και το συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι στην Ελλάδα η ηγεσία της Δικαιοσύνης τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση. Λες και ζει σε ένα δικό της κόσμο.
