Η πολιτική σκηνή της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια παρατεταμένη φάση αναδιάρθρωσης και μετάβασης. Ο βασικος πολος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει φθαρεί, ενώ νέα πολιτικά κόμματα , όπως η «ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» και η «Νέα Αριστερά» (ΝΕΑΡ), επιχειρούν να αναπληρώσουν το κενό εμπιστοσύνης που έχει δημιουργηθεί στην παραδοσιακή αντιπολίτευση. Ωστόσο, μια κοινή κατηγορία που βαραίνει αυτά τα κόμματα είναι εκείνη του σεκταρισμού.
Σεκταρισμός είναι η τάση για απομόνωση, ιδεολογική καθαρότητα, και εσωστρέφεια – η υπερβολική προσκόλληση σε απόλυτες αλήθειες και η περιφρόνηση προς την ευρύτερη κοινωνική σύνθεση και τις ανάγκες της. Στην πολιτική πράξη, ο σεκταρισμός εκδηλώνεται με τη μορφή στείρας κριτικής προς τα πάντα, έλλειψη συνεργασίας ακόμα και με δυνάμεις με συγγενή προσανατολισμό, και κυρίως, με την αδυναμία οικοδόμησης ενός πειστικού πολιτικού σχεδίου εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που κατάφερε να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια των Μνημονίων και να φτάσει στην εξουσία το 2015. Ωστόσο, η μετεξέλιξή του από ένα ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς σε κυβερνητικό σχηματισμό αποκάλυψε εσωτερικές αντιφάσεις, αδυναμία διοίκησης και διαρκείς υποχωρήσεις. Το αποκορύφωμα ήταν το δημοψήφισμα του 2015, όταν αγνοήθηκε η λαϊκή βούληση και ακολουθήθηκε μια πορεία πλήρους αποδοχής των όρων των δανειστών .Από τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ανασυγκροτηθεί πλήρως – και κυρίως, δεν κατάφερε να επανασυνδεθεί με τη βάση του.
Η κρίση ταυτότητας που τον διαπερνά σήμερα, μετά και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, αποκαλύπτει μια εσωστρέφεια και πολυδιάσπαση, χαρακτηριστικά σεκταριστικά, όπου κυριαρχούν προσωπικές στρατηγικές αντί συλλογικού πολιτικού σχεδίου. Πολλά παλιά στελέχη έχουν αποχωρήσει, ιδρύοντας νέες πολιτικές κινήσεις (όπως η ΝΕΑΡ), ενώ η βάση απομακρύνεται, μη βρίσκοντας στον νέο ΣΥΡΙΖΑ πειστικότητα ή ιδεολογική σταθερότητα.
Η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Ζωής Κωνσταντοπούλου αποτελεί ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικού κόμματος που κινείται με σεκταριστική λογική. Έχοντας αναδειχθεί αρχικά μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Κωνσταντοπούλου διαχώρισε τη θέση της εντυπωσιακά, καταγγέλλοντας το 2015 την κυβερνητική στροφή μετά το δημοψήφισμα. Ωστόσο, η πολιτική της πορεία από τότε χαρακτηρίζεται κυρίως από ένα στυλ «πατερναλιστικης» καταγγελίας και αδιάλλακτης στάσης – χωρίς να παρουσιάζεται ένα συγκροτημένο εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης.
Η ΝΕΑΡ (Νέα Αριστερά), που ιδρύθηκε από πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ανανεωμένο φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ωστόσο, οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν έναν οργανισμό που περισσότερο προσπαθεί να διασώσει την ιδεολογική καθαρότητα μιας χαμένης εποχής, παρά να εκπονήσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξουσίας.
Η κοινωνία σήμερα δείχνει ότι δεν έχει ανάγκη από κόμματα που αναπαράγουν εσωτερικές διαμάχες, διασπάσεις και πολιτική ακινησία. Έχει ανάγκη από πολιτικά υποκείμενα που μπορούν να κατανοήσουν τη συγκυρία, να συνομιλήσουν με τον πολίτη και να κάνουν υπερβάσεις στις συνεργασίες . Ότι δεν κάνουν δηλαδή ολοι οι παραπάνω .
