Του Νίκου Νικολόπουλου
Η πρόσφατη παρουσία του Κώστα Καραμανλή στην Πάτρα αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό γεγονός, με τον πρώην πρωθυπουργό να αποσαφηνίζει τις θέσεις του σε καίρια ζητήματα, αποφεύγοντας τις υπεκφυγές. Διευκρίνισε πως δεν ενδιαφέρεται για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως πρότεινε πρόσφατα ο Αντώνης Σαμαράς και ως εκ τούτου δεν κινείται με καμία ιδιοτέλεια.
Η διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά εκτός από την πρόκληση και αναταραχή που δημιουργεί στη βάση της παράταξης που πλειοψηφικά συμμερίζεται τις ιδέες και τις θέσεις Καραμανλή-Σαμαρά, γεννά και φόβους για σοβαρές παρενέργειες στην εθνική ενότητα που απαιτούν οι περιστάσεις απέναντι στις Τουρκικές απειλές, επισημαίνοντας τους κινδύνους των κυβερνητικών χειρισμών στα ελληνοτουρκικά.
Με μια στάση αρχών, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του αναφορικά με τα εθνικά θέματα και άσκησε υπεύθυνη κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο Καραμανλής τόνισε την ανάγκη ξεκάθαρης πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, απορρίπτοντας τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί “ήρεμων νερών”. Αναφέρθηκε στη σημασία της υπεράσπισης της ελληνικής κυριαρχίας και της ΑΟΖ, σημειώνοντας πως οι τουρκικές απαιτήσεις είναι ανυπόστατες. Επίσης, υπενθύμισε την ανάγκη εθνικής ενότητας και στήριξης της Λευκωσίας στο Κυπριακό.
Η κριτική του επεκτάθηκε και στη Δύση, με αιχμές κατά της Γερμανίας για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου και υπενθύμισε με νόημα πως η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί από τις αξιώσεις της.
Η παρουσία του Καραμανλή στην Πάτρα έγινε η αφορμή για μια δυναμική πολιτική συγκέντρωση, όπου φάνηκε η μεγάλη αποδοχή του Καραμανλή από τη βάση της Νέας Δημοκρατίας , από πρώην βουλευτές μέχρι ιστορικά στελέχη, που έδειξαν ότι η λαϊκή δεξιά παραμένει ζωντανή, αναζητώντας έναν ηγέτη που θα αναβαπτίσει και θα επανασυσπειρώσει το κόμμα ώστε να καταστεί πρόμαχος των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων.
Η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, μεταλλάχτηκε και συνεχίζει να απομακρύνεται διαρκώς από τις παραδοσιακές της ρίζες.
Οι ιδεολογικές επιλογές του Μητσοτάκη, που θυμίζουν περισσότερο το «Ποτάμι», δεν ανταποκρίνονται στις αξίες της κεντροδεξιάς βάσης, και είναι μειοψηφικές κάτι που εντείνει τη δυσαρέσκεια.
Σε αυτό το πολιτικό τοπίο ο Αντώνης Σαμαράς διατηρεί ενεργό ρόλο στην πολιτική σκακιέρα, με τις αιχμηρές παρεμβάσεις του για τα ελληνοτουρκικά και την κυβερνητική πολιτική , η δε πιθανότητα ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα από τον Σαμαρά, που θα συσπειρώσει τη λεγόμενη «νέα δεξιά», παραμένει ανοιχτή. Όπως όλα δείχνουν, οι επόμενες κινήσεις του θα καθορίσουν τις εσωτερικές εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία.
Το Ρεύμα της Λαϊκής Δεξιάς
Η άνοδος της λαϊκής δεξιάς στην Ευρώπη και οι πρόσφατες εξελίξεις στις ΗΠΑ, με την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ενισχύουν το αντίστοιχο ρεύμα και στην Ελλάδα. Οι αξίες της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη απήχηση, τόσο εντός όσο και εκτός Νέας Δημοκρατίας.
Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι αν η ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να επανενώσει το κόμμα ή αν απαιτείται μια νέα ηγετική φιγούρα, όπως ο Καραμανλής ή ο Σαμαράς, που θα επαναφέρει τη Νέα Δημοκρατία στις ρίζες της και θα την οδηγήσει ξανά σε τροχιά αυτοδυναμίας Εάν όμως δεν θέλει ή δεν μπορεί θα επαναληφθεί η ιστορία του ΛΑΙΚΟΥ κόμματος όπου ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης έμεινε με έναν βουλευτή και ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ επέλασε και θριάμβευσε πολιτικά με τον ηλικιωμένο Στρατάρχη Παπάγο.
