Του Βασίλη Ταλαμάγκα
Από την αρχή της αλλαγής του αιώνα μέχρι το 2023, το χάσμα μεταξύ των οικονομιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ έφτασε περίπου στο 18% του δυνητικού ΑΕΠ, που ισοδυναμεί με περισσότερα από 3 τρισ. ευρώ, σύμφωνα με το Bloomberg Economics, το οποίο υπολογίζει ότι το έλλειμμα θα φτάσει σχεδόν στο 40% μέχρι το 2050.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η γήρανση του πληθυσμού που αποδυναμώνει την ανάπτυξη και ενισχύει τις ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους, καθώς οι συντάξεις χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τα τρέχοντα φορολογικά έσοδα.
Η επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών στις χώρες που ήδη προσπαθούν να τιθασεύσουν τα δημοσιονομικά μεγέθη είναι και η πηγή της μεγαλύτερης πίεσης. Η Ιταλία θα έχει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη σε μόλις τρία χρόνια, από σήμερα, σύμφωνα με τους πιο έγκυρους διεθνείς αναλυτές.
Οι προβλέψεις του ΔΝΤ δείχνουν ότι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ οδηγείται προς τα πάνω σε Ιταλία, Γαλλία και Βέλγιο, με τα ελλείμματα να βρίσκονται πολύ πάνω από το ανώτατο όριο του 3% που επιδιώκει να επιβάλει η ΕΕ.
Οι μεγάλες εκθέσεις και πρωτοβουλίες αποτελούσαν παλαιότερα έναν πιο φυσιολογικό τρόπο για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως αποδεικνύεται από την προσπάθεια της δεκαετίας του 1980 να δημιουργήσει την ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά.
Οι πιο πρόσφατες καινοτομίες, όπως η δημιουργία του εργαλείου «ηρεμίας» της αγοράς από τον Ντράγκι το 2012-13 και το Ταμείο Ανάκαμψης που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, γεννήθηκαν μέσα από την κρίση.
Τα πολιτικά αποτελέσματα στις τελευταίες ευρωεκλογές καταδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η παλιά σχολή που ήθελε κάποιους «σοφούς» της Ευρωπαϊκής νομενκλατούρας να αποφασίζουν και οι λαοί να ακολουθούν , έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Σε λίγο καιρό θα γίνει πιο εμφανής η διαφορετική αντίληψη που αναπτύσσεται από διάφορες χωρες και σε σχέση με την γεωπολιτική ανάγνωση.
Κράτη , κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκά κόμματα έχουν αρχίσει να ερωτοτροπούν πλέον φανερά με τον Ρωσικο παράγοντα , που μετα την εισβολή στην Ουκρανία είναι στο στόχαστρο της δύσης.
Η Ευρώπη μάλλον σπασμωδικά προσπαθεί να εξοβελίσει από την αγορά της και την Κίνα.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι μετά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή οικονομία , έχει κλονιστεί στο έπακρο και η πολιτική συνοχή των Ευρωπαϊκών χωρών.
Συνήθως σ΄ αυτες τις περιπτώσεις χρειάζεται restart με αφορμή κάποια αιτία. Το θέμα είναι αν η όποια αιτία, θα αφήσει χαίνουσα πληγή στην Ευρώπη…
