Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Η νεολαία στην Ελλάδα ζει σήμερα μια πραγματικότητα γεμάτη απογοήτευση και αβεβαιότητα, καθώς η χώρα δεν φαίνεται να προσφέρει σταθερές προοπτικές για επαγγελματική ανέλιξη και κοινωνική ευημερία. Η οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, η υψηλή ανεργία και η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό είναι μόνο μερικοί από τους παράγοντες που διαμορφώνουν αυτή την απογοητευτική εικόνα.
Ένας από τους κυριότερους λόγους για την απογοήτευση της νέας γενιάς είναι η δυσκολία εύρεσης μόνιμης και αξιόλογης απασχόλησης. Παρά την ύπαρξη πανεπιστημιακών τίτλων και υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, οι νέοι στην Ελλάδα καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα εργασιακό τοπίο που χαρακτηρίζεται από την επισφάλεια και τις χαμηλές αμοιβές. Ο τομέας της εργασίας είναι σε μεγάλο βαθμό ευέλικτος, με τη συντριπτική πλειονότητα των νέων να εργάζονται σε προσωρινές ή μερικής απασχόλησης θέσεις, ενώ οι δυνατότητες ανέλιξης παραμένουν περιορισμένες.
Η υψηλή ανεργία, ειδικά μεταξύ των νέων, είναι ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα. Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά δεδομένα, η ανεργία των νέων στην Ελλάδα παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, υπερβαίνοντας τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η συνθήκη οδηγεί σε μια γενική αίσθηση αβεβαιότητας, με πολλούς νέους να αισθάνονται ότι δεν υπάρχει χώρος για επαγγελματική ανέλιξη στην χώρα τους.
Το πιο απογοητευτικό, όμως, για τη νεολαία είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο μέλλον. Η πολιτική αστάθεια, οι οικονομικές κρίσεις και οι ασταθείς συνθήκες στην αγορά εργασίας οδηγούν πολλούς νέους στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σταθερότητα στην Ελλάδα. Αυτή η αίσθηση αβεβαιότητας και απουσίας μέλλοντος οδηγεί σε μια αυξανόμενη τάση μετανάστευσης στο εξωτερικό, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες και συνθήκες εργασίας.
Η φυγή των νέων στο εξωτερικό αποτελεί μια πραγματικότητα που πλήττει τη χώρα σε πολλά επίπεδα. Οι νέοι, που είναι οι πιο δυναμικοί και δημιουργικοί πολίτες μιας κοινωνίας, εγκαταλείπουν τη χώρα τους αναζητώντας ευκαιρίες στον τομέα της εκπαίδευσης και της εργασίας, κυρίως σε χώρες του εξωτερικού, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Σκανδιναβία, και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η “διαρροή εγκεφάλων” δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά και την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς οι νέοι που φεύγουν χάνουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στο μέλλον της πατρίδας τους.
Η απογοήτευση δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομική κατάσταση. Η πολιτική και κοινωνική αδιαφορία, η έλλειψη συμμετοχής των νέων στα κοινά, καθώς και η έλλειψη διαφάνειας και αξιοκρατίας στις δημόσιες υποθέσεις, εντείνουν το αίσθημα απογοήτευσης. Πολλοί νέοι στην Ελλάδα αισθάνονται ότι οι φωνές τους δεν ακούγονται και ότι οι προσπάθειες για αλλαγή είναι μάταιες.
Η Ελλάδα χρειάζεται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να κρατήσει τους νέους της, δίνοντάς τους όχι μόνο ευκαιρίες εργασίας αλλά και τη δυνατότητα να ονειρευτούν και να δημιουργήσουν. Αν δεν υπάρξει μια στρατηγική για την ενίσχυση της οικονομίας και τη δημιουργία σταθερών επαγγελματικών προοπτικών, η απογοήτευση των νέων θα συνεχίσει να αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
