Τις τελευταίες ημέρες, ο κλάδος των επαγγελματιών οδηγών ταξί προχώρησε σε τριήμερη απεργία και προαναγγελει νέες κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενος ενάντια — κυρίως — στην επικείμενη υποχρεωτική μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση.
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν ενώσεις και σωματεία του κλάδου, κυρίως το Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ταξί (ΠΟΕΙΑΤΑ), η υποχρεωτική ηλεκτροκίνηση — δηλαδή ο νόμος που προβλέπει ότι από 1η Ιανουαρίου 2026 οποιαδήποτε νέα ταξινόμηση στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη θα αφορά μόνο ταξί μηδενικών ρύπων — είναι οικονομικώς «αβάσιμη», αλλά και πρακτικώς ανεφάρμοστη.
Οι οδηγοί τονίζουν ότι δεν υπάρχουν επαρκείς υποδομές φόρτισης, ενώ και το κόστος αγοράς ηλεκτρικών οχημάτων θεωρείται πολύ υψηλό.
Ζητείται λοιπόν η παράταση της υποχρεωτικής ηλεκτροκίνησης έως το 2035 δηλαδή οριζόντια παράταση της υποχρεωτικής ταξινόμησης αμιγώς ηλεκτρικών ΕΔΧ (ταξί) από την 1/1/2026 ως το 2035.
Ζητούν επίσης την απόσυρση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ 134328/20-8-2025) που προβλέπει την άμεση εφαρμογή του μέτρου.
Οι οδηγοί ταξί υποστηρίζουν πιο συγκεκριμένα ότι:
Οι υποδομές φόρτισης δεν είναι επαρκείς , αφού δεν υπάρχουν αρκετοί σταθμοί ταχυφόρτισης, ούτε είναι διασφαλισμένη η προτεραιότητα πρόσβασης σε αυτούς, για έναν επαγγελματία που δεν μπορεί να αναμένει στην ουρά για να φορτίσει, χάνοντας χρόνο από την εργασία του .
Η φόρτιση δε, σε ιδιωτικά δίκτυα ταχυφορτιστών πιθανώς θα αυξήσει σημαντικά το κόστος λειτουργίας.
Το αρχικό κόστος αγοράς ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι υψηλό — κάτι που σε συνθήκες οικονομικής πίεσης και ακρίβειας δυσκολεύει χιλιάδες επαγγελματίες.
Οι ταξιτζήδες θεωρούν ότι το μέτρο, στην παρούσα φάση, είναι «ταφόπλακα στο επάγγελμά τους».
Άλλα αιτήματα του κλάδου
Πέρα από την ηλεκτροκίνηση, οι οδηγοί διεκδικούν την ικανοποίηση σειράς άλλων αιτημάτων δεδομένων των συνθηκών:
-Δίκαιη φορολόγηση: Απαιτούν φορολογικούς όρους που να λαμβάνουν υπόψη τα πραγματικά εισοδήματά τους. Συγκεκριμένα, ζητούν φορολόγηση με βάση τα βιβλία/στοιχεία (Κ.Β.Σ.) και φορολογικό αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ.
-Ελεύθερη πρόσβαση στις λεωφορειολωρίδες για έμφορτα ταξί: Θέλουν να μπορούν τα έμφορτα ΕΔΧ (όπως ταξί που μεταφέρουν αποσκευές, αποβιβάζουν/επιβιβάζουν επιβάτες κ.λπ.) να διέρχονται χωρίς περιορισμούς από τις ειδικές λωρίδες κυκλοφορίας.
-Προστασία από παράνομο ανταγωνισμό / «πειρατεία» μεταφορικού έργου: Ζητάνε την υπεράσπιση του νόμου Ν. 4530/2018, που διαχωρίζει το μεταφορικό έργο των ΕΔΧ ταξί από ενοικιαζόμενα Ε.Ι.Χ. με οδηγό, και εφαρμογή ελέγχων για παράνομες μεταφορές.
-Κατώτερο μίσθωμα – ελάχιστη χρονοχρέωση σε όλη την επικράτεια: Με στόχο να διασφαλιστεί αξιοπρεπές μεροκάματο για όλους τους οδηγούς.
-Επαναδιαπραγμάτευση των όρων για ενοικιαζόμενα οχήματα με οδηγό: Να τεθούν σαφείς και δίκαιοι κανόνες, καθώς οι οδηγοί θεωρούν ότι η υπάρχουσα ρύθμιση ευνοεί μεγάλες εταιρείες ή πλατφόρμες — σε βάρος των επαγγελματιών ταξί.
Εν μέσω της επέκτασης των πλατφορμών μεταφοράς και της πιθανής επέκτασης ενοικιαζόμενων οχημάτων με οδηγό, οι «παραδοσιακοί» επαγγελματίες φοβούνται ότι το επάγγελμά τους και το ταξί μετατρέπεται σταδιακά σε …μέσο πολυτελείας .
Αυτοί οι προβληματισμοί — όπως λένε οι οδηγοί ταξί — δεν είναι ιδεολογικοί ή συντεχνιακοί, αλλά πρακτικοί και οικονομικοί. Η μεταρρύθμιση, όπως έχει σχεδιαστεί τώρα, δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα στην οποία καθημερινά εργάζεται ο επαγγελματίας αυτοκινητιστής .
Η απόφαση για απεργία ελήφθη από την ΠΟΕΙΑΤΑ και υιοθετήθηκε από το ΣΑΤΑ ως έσχατο μέσο πίεσης, όταν – όπως λένε οι οδηγοί- «δεν υπήρξε σοβαρός διάλογος» από την πλευρά της κυβέρνησης και των αρμόδιων φορέων.
Η απεργία —72ωρη στην πρώτη φάση, με πιθανότητα κλιμάκωσης — έχει ως στόχο να αναδείξει τα αιτήματα του κλάδου και να μεταφέρει την πίεση στην πολιτική ηγεσία. Οι οδηγοί δηλώνουν έτοιμοι για κινητοποιήσεις διαρκείας με την νεα χρονιά , αν δεν δοθούν λύσεις.
Η κινητοποίηση του κλάδου των ταξί δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών και σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις, αφού δημιουργείται σοβαρή δυσκολία πρόσβασης στη μεταφορά. Σε ημέρες απεργίας, πολλοί πολίτες — ιδίως εκείνοι χωρίς πρόσβαση σε Ι.Χ. ή εναλλακτικά μέσα — μένουν χωρίς μεταφορική κάλυψη . Οι ανάγκες για εργασία, ιατρικά ραντεβού, έκτακτες μετακινήσεις, επηρεάζονται σημαντικά.
Παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι η απεργία των ταξιτζήδων δεν είναι μονο συντεχνιακή υπόθεση. Προκαλεί και έναν ευρύτερο προβληματισμό: πώς η Ελλάδα — και ειδικά οι πόλεις της — θα περάσουν στην ηλεκτροκίνηση, χωρίς να καταστραφούν επαγγέλματα, χωρίς να επιβαρυνθεί περισσότερο ο πολίτης, χωρίς να διακινδυνεύσει η πρόσβαση στις μεταφορές.
Είναι ακόμα νωπές οι εικόνες από την Αράχοβα όταν πολλά ηλεκτρικά αυτοκίνητα έμειναν μέσα στο χιόνι αφού οι συγκεκριμένες υποδομές φόρτισης δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν στο ελάχιστο τα παμπολλα ηλεκτρικά αυτοκίνητα . Υπήρξαν αυτοκίνητα σε εκείνη την κακοκαιρία που φόρτισαν τρεις ημέρες μετα από την έναρξη της , αφού η ζήτηση ήταν πολύ μεγάλη και τα σημεία φόρτισης ελάχιστα .
Τα αιτήματα των οδηγών — παράταση στην υποχρεωτική ηλεκτροκίνηση, δίκαιη φορολόγηση, προστασία από αθέμιτο ανταγωνισμό, δικαιώματα στις λεωφορειολωρίδες — δεν είναι «προσωπικές φιλοδοξίες». Είναι ρεαλιστικά, βασισμένα στην πραγματικότητα του δρόμου, στα έξοδα, στην καθημερινή πίεση, στο μεροκάματο.
Η πολιτεία, λοιπόν, οφείλει να ξανασκεφτεί τον τρόπο που επιχειρεί να εφαρμόσει «πράσινες πολιτικές». Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί ότι η αλλαγή είναι μόνο τεχνολογική , αλλα είναι κατά κύριο λόγο, κοινωνική και οικονομική. Η μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση, αν γίνει σωστά, μπορεί να είναι προς όφελος όλων. Αν γίνει «με το ζόρι», χωρίς διαβούλευση και χωρίς υποδομές, τότε θα γίνει αφορμή για συστημικά προβλήματα — όχι μόνο για τους ταξιτζήδες, αλλά και για άλλες κοινωνικές ομάδες .
