Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να εφαρμόσει περιορισμούς στη λειτουργία των ολοήμερων σχολείων, επιβάλλοντας αυστηρότερα κριτήρια για τη συμμετοχή μαθητών στο πρόγραμμα. Ο λεγόμενος «κόφτης» έχει ήδη οδηγήσει χιλιάδες οικογένειες σε απόγνωση, ενώ γονείς και εκπαιδευτικοί ενώνουν τις φωνές τους με δυναμικές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα.
Πρόκειται για ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, που επηρεάζει άμεσα τους εργαζόμενους γονείς και τη δυνατότητά τους να συνδυάσουν την εργασία με την οικογενειακή ζωή. Το ολοήμερο σχολείο δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά μια βασική ανάγκη για την πλειοψηφία των οικογενειών που εργάζονται σε πλήρες ωράριο και δεν έχουν άλλη υποστήριξη για τη φροντίδα των παιδιών τους τις απογευματινές ώρες.
Οι νέοι περιορισμοί, σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργείου, προβλέπουν ότι μόνο παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς εργάζονται πλήρως αποδεδειγμένα (ή ο ένας σε περίπτωση μονογονεϊκής οικογένειας) θα μπορούν να παρακολουθούν το πρόγραμμα. Αυτό αποκλείει παιδιά με άνεργους γονείς, εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης ή γονείς που απασχολούνται ανασφάλιστα — γεγονός που αγνοεί την πραγματικότητα της ελληνικής αγοράς εργασίας.
Σύλλογοι γονέων, εκπαιδευτικά σωματεία και ομοσπονδίες καταγγέλλουν ότι η απόφαση αυτή θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και θα υπονομεύσει τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ οργανώνονται νέες κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες, ζητώντας την άμεση απόσυρση του μέτρου.
Οι εκπαιδευτικοί τονίζουν πως το ολοήμερο σχολείο δεν εξυπηρετεί μόνο την κάλυψη του ωραρίου των γονέων, αλλά και τον παιδαγωγικό εμπλουτισμό των παιδιών, την ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων, τη δημιουργική απασχόληση και τη μείωση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων.
Από την πλευρά του, το Υπουργείο Παιδείας υπερασπίζεται την απόφαση, επικαλούμενο τον εξορθολογισμό του συστήματος και την ανάγκη για καλύτερη διαχείριση των διαθέσιμων πόρων. Ωστόσο, η απάντηση αυτή δεν φαίνεται να ικανοποιεί ούτε τους γονείς ούτε τους εκπαιδευτικούς, που επιμένουν ότι η παιδεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με λογιστική λογική.
Η αντιπαράθεση αναμένεται να κλιμακωθεί, με τους γονείς και τους δασκάλους να δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις διεκδικήσεις τους. Το ζήτημα των ολοήμερων σχολείων, από τεχνική ρύθμιση, εξελίσσεται σε πολιτική και κοινωνική μάχη με αιχμή το δικαίωμα στην ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και τη στήριξη της εργαζόμενης οικογένειας.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η πολιτεία θα ακούσει τις φωνές της κοινωνίας ή αν θα συνεχίσει σε μια πορεία που αφήνει πίσω της τις πιο ευάλωτες ομάδες.
