Με 420.000 περίπου ψήφους να απεικονίζει το χάντικαπ των ψήφων ανάμεσα στον Εθνικό Συναγερμό / Εθνική Συσπείρωση (RN) των Μαρίν Λεπέν και Ζορντάν Μπαρντελά και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) των κομμάτων της Αριστεράς, που συγκέντρωσαν από 33,25% και 28,65% αντίστοιχα στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, και με τον κεντρώο συνασπισμό Ensemble (ΕΝ) του Εμάνουελ Μακρόν, υπό τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ συρρικνωμένο μεν, στο 20,5%, αλλά σε ρόλο ρυθμιστή.
Εκλογικό θρίλερ επομένως που θα λήξει απόψε με τις κάλπες του δεύτερου γύρου ή η πολιτική περιπέτεια στην οποία έχει ήδη εισέλθει η Γαλλία από τη νύχτα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου και την προκήρυξη από τον πρόεδρο Μακρόν των πρόωρων βουλευτικών εκλογών θα εξελιχθεί σε διαρκείας;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η συμμετοχή των πολιτών στον β’ γύρο των γαλλικών εκλογών έφτασε το μεσημέρι της Κυριακής στο 26,63%, αυξημένη κατά 7,5 μονάδες σε σύγκριση με το 2022 (18,99%). Στον πρώτο γύρο, στις 30 Ιουνίου, η συμμετοχή το μεσημέρι ήταν 25,9%, επίσης αυξημένη κατά 7,5 μονάδες σε σχέση με το 2022 (18,4%).
Από εκεί και πέρα, τα εκλογικά τμήματα στους περισσότερους δήμους της χώρας θα κλείσουν στις 7 το απόγευμα (ώρα Ελλάδας), ενώ στις μεγάλες πόλεις οι κάλπες μπορεί να κλείσουν ακόμα και στις 9. Την ίδια ώρα (9 ώρα Ελλάδας) θα δημοσιευτούν και οι πρώτες εκτιμήσεις των αποτελεσμάτων.
Με βάση τις εκτιμήσεις των δημοσκοπήσεων, λαμβανομένου υπόψη ότι λόγω των ιδιαιτεροτήτων του εκλογικού συστήματος το ποσοστό επισφάλειάς τους είναι ιδιαίτερα υψηλό, οι πιθανότητες το ακροδεξιό RN να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία των 577 εδρών της Εθνοσυνέλευσης είναι αισθητά λιγότερες από όσες ήταν μία εβδομάδα πριν, όταν ο υποψήφιος πρωθυπουργός Ζορντάν Μπαρντελά διαβεβαίωνε τους οπαδούς του που πανηγύριζαν για τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ότι «ερχόμαστε».
Παράλληλα, το ενδεχόμενο να προκύψει πλειοψηφία NFP – EN είναι αριθμητικά εφικτό, αλλά πολιτικά παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να μετεξελιχθεί σε βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα. Η μάχη βεβαίως συνεχίζεται ψήφο με ψήφο σε ολόκληρη τη Γαλλία και δεν θα τελειώσει πριν κλείσει και η τελευταία κάλπη απόψε. Και θα ήταν παρακινδυνευμένο να κλειδώσει κανείς εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.
Οι ομάδες της Ακροδεξιάς πολιορκούν το Μέγαρο της Εθνοσυνέλευσης (Palais Bourbon) εδώ και τέσσερις εβδομάδες, ωστόσο το κάστρο φαίνεται να αντέχει. Λεπέν και Μπαρντελά δεν υπολόγισαν σωστά τρεις παράγοντες που λειτούργησαν σε βάρος τους.
Πρώτον, ότι τα κόμματα της Αριστεράς απρόσμενα παραμέρισαν τις διαφορές τους, συμμάχησαν σε ένα σχήμα και βάσει του δόγματος «η ισχύς εν τη ενώσει» κατέστησαν το NFP αν όχι ισάξιο διεκδικητή της διακυβέρνησης, οπωσδήποτε δυσκατάβλητο αντίπαλο.
Δεύτερον, ότι το αποτέλεσμα-σοκ των ευρωεκλογών κινητοποίησε τους Γάλλους ψηφοφόρους. Η αυξημένη σε επίπεδα-ρεκόρ συμμετοχή απέτρεψε την εκθετική άνοδο του RN στις βουλευτικές κάλπες, όπως πολλοί προέβλεπαν λόγω της αύρας του βέβαιου νικητή-ανατροπέα.
Τρίτον, η συσπείρωση κατά της επέλασης του Εθνικού Συναγερμού που εκφράστηκε μετά τον πρώτο γύρο από τις μαζικές αποσύρσεις σε πλειάδα εκλογικών περιφερειών δεκάδων υποψηφίων του NFP της Αριστεράς και του EN του Μακρόν υπέρ της υποστήριξης αλλήλων. Που φαίνεται να αποτρέπει την άλωση της Εθνοσυνέλευσης από το RN και να αλλάζει τα δεδομένα.
Ως πότε όμως; Γιατί, από την άλλη, δεν πρέπει να υποτιμάται το κυρίαρχο μήνυμα των δύο γύρων των εθνικών εκλογών σε συνέχεια των ευρωεκλογών. Η Ακροδεξιά απλώνεται και μεγαλώνει επικίνδυνα σε όλη την Ευρώπη. Μετά τις μικρότερες χώρες, τώρα επικρατεί και σε μεγάλες. Πρώτα στην Ιταλία, όπου η Τζόρτζια Μελόνι κυβερνά εδώ και 20 μήνες. Πλέον πέρασε στις Άλπεις, κερδίζει καθαρά και στη Γαλλία. Μπορεί ο Μπαρντελά να μην καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός, αλλά ο ένας στους τρεις Γάλλους, 12 εκατομμύρια πολίτες, σε τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις επικροτούν ένα κόμμα με βαθιά απολυταρχικές ρίζες, ρατσιστικές αντιλήψεις και οπισθοδρομικά δόγματα. Μήνυμα που συγκλονίζει την ίδια τη χώρα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Ασφαλώς και έχει μεγάλη σημασία για τη δημοκρατική εξέλιξη της Γαλλίας, αλλά και του κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος, η ματαίωση της ακροδεξιάς προέλασης και του σχηματισμού της πρώτης τέτοιας κυβέρνησης μετά από εκείνη των ανδρείκελων του κατοχικού καθεστώτος του Βισύ. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αλλάξει από τις 9 Ιουνίου.
