Η νίκη του Τραμπ θα ήταν για την Ευρώπη ένα «δημιουργικό σοκ», ξυπνώντας την από το λήθαργο, υποστηρίζει αναλυτής του Εurasia Group στο Politicο
Αφού διαβάσαμε και εμπεδώσαμε, σε αναλύσεις επί αναλύσεων γιατί μια νίκη Τραμπ θα είναι καταστροφική για την Ευρώπη, ήρθε η σειρά ανήμερα των εκλογών να ακούσουμε και την αντίθετη άποψη: «Γιατί η Ευρώπη πρέπει να ελπίζει σε νίκη του Τραμπ», γράφει το Politico.
Ο τίτλος ανήκει στο σημερινό άρθρο παρέμβασης του Mιτζ Ραχμάν, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του Εurasia Group, ενός διεθνούς συμβουλευτικού οίκου που ειδικεύεται στην ανάλυση και τις στρατηγικές διαχείρισης πολιτικού κινδύνου. Πριν αναρωτηθούμε πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν, πρέπει να δούμε τα επιχειρήματα του συγγραφέα. Ο Ραχμάν, που διδάσκει στο Iνστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισίου Sciences Po – την περίφημη «σχολή των ελίτ» και στο London School of Economics, δεν είναι «τραμπικός» από επιλογή.
Το σκεπτικό του θυμίζει περισσότερο το ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους», εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι πολιτικές του Τραμπ θα ενώσουν μια διχασμένη Ευρώπη. Bεβαίως έχει προηγηθεί και η ενδιάμεση άποψη, πως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των αμερικάνικων εκλογών η Ευρώπη είναι χαμένη από χέρι.
Ενότητα ή διχασμός;
Το ευρωπαϊκό μπλοκ έχει χάσει τον σκοπό του – και, παραδόξως, η επιστροφή του πρώην προέδρου στον Λευκό Οίκο μπορεί να επαναφέρει την ΕΕ στη σωστή τροχιά, δηλώνει ο επικεφαλής του Εurasia Group Eυρώπης.
Αντιθέτως, αν η Ευρώπη δεν συνασπιστεί σε ενιαίο μέτωπο απέναντι στον κίνδυνο μιας πιθανής αντι-ευρωπαϊκής πολιτικής των ΗΠΑ, κινδυνεύει να διχαστεί εκ νέου, προειδοποιεί.
Αν συμβεί αυτό, τότε απλώς θα σερβίρουν στο πιάτο του Τραμπ εκείνο που επιθυμεί περισσότερο, χτίζοντας διμερείς σχέσεις με ορισμένες χώρες, στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».
Η παρέμβαση στο Politico ξεκινάει με την παραδοχή ότι «μια βαθιά αίσθηση δυσφορίας έχει καταλάβει όλη την Ευρώπη».
Παράλληλα, συμπληρώνει ότι οι πολιτικοί δεσμοί μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας έχουν διαρραγεί και ότι οι «αδύναμες ηγεσίες, η υποτονική ανάπτυξη και οι σοβαρές δημοσιονομικές και μεταναστευτικές προκλήσεις» επιτείνουν τη διάλυση της ευρωπαϊκής συνοχής.
Θυμίζει ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πριν δύο χρόνια έμοιαζε να ενώνει την Ευρώπη – ειδικά το γαλλογερμανικό άξονα, στην υιοθέτηση ενός «ανώτερου γεωστρατηγικού σκοπού», με περισσότερα χρήματα για την άμυνα και κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Τώρα όμως, με έναυσμα την κρίση σε Γαλλία και Γερμανία, η Ευρώπη βυθίζεται σε ένα σπιράλ κακοδαιμονίας.
Ο αναλυτής ονοματίζει ως βασικά προβλήματα της ΕΕ, την ασφάλεια την άμυνα, τη μετανάστευση και τη δημοσιονομική πολιτική.
Ακριβώς επειδή αυτά τα προβλήματα είναι από τη φύση τους εθνικά, δεν επιδέχονται εύκολα συλλογικές λύσεις, και η αδυναμία των ηγετών να τα αντιμετωπίσουν τροφοδοτεί τον λαϊκισμό και τον πολιτικό κατακερματισμό.
«Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα μπορούσε να βοηθήσει ο Τραμπ», υπογραμμίζει ο συγγραφέας, παρουσιάζοντας τον κατεξοχήν εκπρόσωπο του ακροδεξιού λαϊκισμού σχεδόν ως «από μηχανής Θεό» ή μάλλον δαίμονα.
«Δημιουργικό σοκ»
Οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ, με εξαίρεση τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, πιθανόν το Ρόμπερτ Φίτσο της Σλοβακίας και τη Σίλβια Μελόνι στην Ιταλία, προσεύχονται να κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Καμάλα Χάρις, αναφέρει το άρθρο του Politico.
Οι φόβοι τους επικεντρώνονται στο εξής κουαρτέτο: Η πιθανή αποχώρηση του Τραμπ από το ΝΑΤΟ και το τέλος της δέσμευσης της Αμερικής να κρατήσει την ευρωπαϊκή ήπειρο ασφαλή, η μονομερής επιβολή κατάπαυσης του πυρός και ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, σε αντίθεση με τα συμφέροντα του Κιέβου και των Βρυξελλών, ένας επιζήμιος ολομέτωπος εμπορικός πόλεμος και η επιρροή του Τραμπ στην ακροδεξιά της ΕΕ.
Ο συγγραφέας λέει ότι ενώ οι ανησυχίες αυτές είναι εύλογες, το «δημιουργικό» σοκ από μια δεύτερη προεδρία Τραμπ θα μπορούσε να κινητοποιήσει θετικά την Ευρώπη.
Περισσότερα χρήματα για την άμυνα
Πίσω από τις ευχές για την εκλογή του επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών κρύβονται τα συμφέροντα της βιομηχανίας όπλων.
«Μια νίκη του Τραμπ θα αναζωογονούσε αμέσως τα σχέδια για περισσότερο κοινό χρέος της ΕΕ για την ασφάλεια και την άμυνα του μπλοκ», τονίζει ο συγγραφέας
Θετική εκτιμά ότι θα ήταν και η επίδραση στην οικονομία. «Το επενδυτικό κενό 800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως – όπως το εκτιμά ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι – μπορεί να καλυφθεί μόνο με περισσότερη κοινή χρηματοδότηση. Απαιτείται επίσης μια διαφορετική προσέγγιση της βιομηχανικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε επίπεδο ΕΕ, η οποία, και πάλι, θα ξεκινούσε από τη Γερμανία και θα διαχέονταν στην υπόλοιπη ΕΕ – κάτι που ένας εμπορικός πόλεμος με τον Τραμπ θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεκλειδώσει».
Αναγνωρίζεται βέβαια ο κίνδυνος να ενεργοποιηθούν οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ, ιδίως αν μια μερική ή ολική αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ πυροδοτήσει αντιδράσεις του τύπου «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Το χρησιμοθηρικό συμπέρασμα του αναλυτή του Εurasia Group, είναι ότι ναι μεν μια προεδρία Τραμπ θα βάλει σε δοκιμασίες τόσο τη δημοκρατία στις ΗΠΑ όσο και τους παγκόσμιους θεσμούς, αλλά είναι «το σοκ που χρειάζεται για να αποτρέψει την ΕΕ από το να πέσει σε μια μακρά, και πιθανώς τερματική, παρακμή».
