Τρία είναι τα βασικά συμπεράσματα από τα πρόσφατα δημοσκοπικά δεδομένα που περιγράφουν το πολιτικό σκηνικό αυτήν τη στιγμή στη χώρα:
Συμπέρασμα 1.
Η φθορά που προκάλεσαν στην κυβέρνηση οι μεγάλες συγκεντρώσεις για τ ο έγκλημα των Τεμπών απομείωσε την εκλογική της επιρροή και προκάλεσε ρωγμές ακόμα και στο πρωθυπουργικό προφίλ του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δημοσκόπηση GPO: Κάτω από το όριο του 25% η Νέα Δημοκρατία
Το έλλειμμα εμπιστοσύνης και η αμφισβήτηση για τις κυβερνητικές επιλογές έχουν φέρει τη Ν.Δ. στο χαμηλότερο δημοσκοπικό σημείο όλης της εξαετίας. Ο ανασχηματισμός δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι βελτίωσε την εικόνα της κυβέρνησης…
Συγκεκριμένα, το 25,6% του συνόλου και το 68,2% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. κρίνουν θετικά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, με αντίστοιχα ποσοστά να θεωρούν ότι οι κυβερνητικές αλλαγές μπορούν να δώσουν μια νέα πνοή και να επιταχύνουν το κυβερνητικό έργο. Η μεγάλη πλειοψηφία (66,5%), ωστόσο, τοποθετείται αρνητικά και δεν αναμένει σημαντικές αλλαγές ή άμεση, ορατή βελτίωση της κυβερνητικής εικόνας.
Το πιο δυσμενές δημοσκοπικό δεδομένο σχετίζεται με την αξιολόγηση της συνολικής πορείας της χώρας, όπου το 25,3% δηλώνει ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, σαφώς μειωμένο από το 33,4% που είχε την ίδια άποψη τον Ιανουάριο ενώ το 70,2% δηλώνει ότι κινείται προς την λάθος κατεύθυνση….
Δεύτερο παραμένει το ΠΑΣΟΚ
Συμπέρασμα 2.
Το ΠΑΣΟΚ παρά τις όποιες κοινοβουλευτικές του πρωτοβουλίες, παραμένει δεύτερο, με την εικόνα του παγιωμένη, καθώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να πείσει για την κυβερνητική του ετοιμότητα. Ταυτόχρονα, οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του με κάποια στελέχη δεύτερης γραμμής δεν βοηθούν και θολώνουν το μήνυμα σε μια σειρά πολιτικών επιλογών.
Δημοσκοπική έκρηξη για την Κωνσταντοπούλου
Συμπέρασμα 3.
Η δημοσκοπική έκρηξη της Πλεύσης Ελευθερίας, που από το 5,4% του Ιανουαρίου βρίσκεται σήμερα στο 13,1%, μια ανάσα από τη δεύτερη θέση.
Η κ. Κωνσταντοπούλου αξιοποίησε από πολύ νωρίς την υπόθεση των Τεμπών και, όσο το θέμα συνεχίζει να κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο, θα συνεχίσει να το αξιοποιεί και να καρπώνεται δημοσκοπικά οφέλη.
Το ζητούμενο, πλέον, για την ίδια και το κόμμα της είναι αυτή η εκτίναξη να αποκτήσει πολιτικό βάθος, που θα μπορέσει να την εξελίξει από κόμμα διαμαρτυρίας και υποδοχέα της λαϊκής δυσαρέσκειας σε κόμμα με κυβερνητική προοπτική, ικανό να λειτουργήσει συγκολλητικά για το τμήμα αυτό του εκλογικού σώματος που προέρχεται κυρίως από τις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μοιάζει καθηλωμένος και ανήμπορος να καταστεί πρωταγωνιστής και εκφραστής της κοινωνικής αναταραχής, όπως έκανε επιτυχημένα την προηγούμενη δεκαετία.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, τόσο το κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου όσο και η Ελληνική Λύση αλλά και η Φωνή Λογικής δεν εκλαμβάνονται ακόμη από την πλειοψηφία ως σχηματισμοί με κυβερνητική προοπτική, μια αντίληψη που μπορεί, ωστόσο, να διαφοροποιηθεί, ειδικά για την Πλεύση Ελευθερίας, η οποία θεωρείται το κόμμα που, αν είχε κυβερνητικές ευθύνες, θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης την υπόθεση των Τεμπών.
Η πολιτική αυτή χαρτογράφηση εκ των πραγμάτων επαναφέρει τη συζήτηση για πιθανή συμπόρευση των κομμάτων της Κεντροαριστεράς ως το μοναδικό ενδεχόμενο σχηματισμού μιας άλλης κυβέρνησης, που δεν θα περιλαμβάνει τη Ν.Δ.
Θα πρέπει, βέβαια, να υπενθυμίσουμε ότι πρακτικά, με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς την ύπαρξη του κλιμακωτού εκλογικού μπόνους, που εγγυάται μόνο η πρώτη θέση, με ποσοστό άνω του 25%.
Σε αυτό το υποθετικό δημοσκοπικό σενάριο, συγκρίνουμε τις προσδοκίες μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης με τη σημερινή της Ν.Δ. σε κάποιους βασικούς τομείς, με το αποτέλεσμα στα λεγόμενα θέματα της κοινωνικής πολιτικής (Υγεία – Παιδεία) να ευνοεί σαφέστατα την κεντροαριστερή κυβερνητική εκδοχή και να είναι περίπου ισόπαλο στα θέματα της οικονομίας και της αντιμετώπισης της ακρίβειας.
Και αν οι απαντήσεις για τους κοινωνικούς τομείς ήταν μάλλον αναμενόμενες, η υποχώρηση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας στα θέματα της οικονομίας εξηγεί σε σημαντικό βαθμό τη φθορά της Ν.Δ., που έχει μεν ηθικό υπόβαθρο, φαίνεται όμως να επεκτείνεται και στους τομείς της καθημερινότητας, που απασχολούν τους πολίτες και καθορίζουν τελικά τα εκλογικά αποτελέσματα.
