Μια ακόμη Διεθνής Έκθεση έρχεται να επιβεβαιώσει τη δραματική κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, αποκαλύπτοντας την ανυπαρξία πραγματικής στήριξης στη δημοσιογραφία και στους ανθρώπους της. Κατά τη διάρκεια της 75ης διάσκεψης του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου στη Βιέννη, παρουσιάστηκε η νέα κατάταξη του Δείκτη IMFS (Index on International Media Freedom Support), που αξιολογεί 30 κράτη ανά τον κόσμο ως προς την υποστήριξή τους στην ελευθερία των ΜΜΕ.
Η Ελλάδα, για ακόμη μία φορά, βρέθηκε πολύ χαμηλά στην παγκόσμια λίστα, καταλαμβάνοντας τη 21η θέση – και μάλιστα με μόλις 7 βαθμούς στον τομέα της «διπλωματικής στήριξης της ελευθερίας του Τύπου». Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι στους τομείς της «οικονομικής στήριξης για την ανάπτυξη των ΜΜΕ» και της «στήριξης της ασφάλειας και προστασίας των δημοσιογράφων», η χώρα μας έλαβε μηδέν βαθμούς.
Η Λιθουανία στην κορυφή, η Ελλάδα στον πάτο
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, την κορυφή της κατάταξης κατέχουν η Λιθουανία (24 βαθμοί), η Σουηδία (23 βαθμοί) και η Ολλανδία (20 βαθμοί) -χώρες που αποδεικνύουν στην πράξη ότι η ελευθερία του Τύπου μπορεί να είναι κρατική προτεραιότητα.
Αντίθετα, στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Ιαπωνία (4 βαθμοί), η Νότια Κορέα και η Σλοβενία (από 3 βαθμούς), με την Ελλάδα να μοιράζεται τη 21η θέση με την Ισπανία, σε μια ζώνη που χαρακτηρίζεται ως «χαμηλής αξιοπιστίας και αδύναμης υποστήριξης».
«Μηδενική χρηματοδότηση, μηδενική βούληση»
Το Κέντρο για τη Δημοσιογραφία και τη Δημοκρατία (Centre for Journalism and Democracy), που συνέταξε την έκθεση, εξηγεί πως η Ελλάδα πήρε βαθμούς μόνο στον τομέα της διπλωματίας, και αυτό «κυρίως λόγω της προεδρίας της σε μία από τις Ομάδες Φίλων για την Ασφάλεια των Δημοσιογράφων». Όμως, πέρα από το διπλωματικό «φαίνεσθαι», η εικόνα είναι αποκαρδιωτική:
«Έλαβαν μηδενική βαθμολογία για τη χρηματοδότηση, επειδή διέθεσαν λιγότερο από 0,05% της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειάς τους (ODA) στην ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης και δεν υποστήριξαν κανένα πολυμερές κοινό ταμείο».
Με απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ στην ανάπτυξη των ΜΜΕ ή στην προστασία των δημοσιογράφων, αποδεικνύοντας την πλήρη αδιαφορία της για την ανεξάρτητη ενημέρωση.
Τα ευρήματα «συμφωνούν» με την κατάταξη των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα
Η εικόνα της Ελλάδας στον IMFS δεν είναι τυχαία. Όπως σημειώνεται, τα αποτελέσματα συμφωνούν με εκείνα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RSF), που κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες με «προβληματικό» εσωτερικό περιβάλλον ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης.
«Η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, η Ελλάδα, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ταξινομήθηκαν το 2024 από την RSF ως χώρες με ‘προβληματικό’ εσωτερικό περιβάλλον ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και χαρακτηρίστηκαν ως ‘χάλκινες’ ή λιγότερο αποδοτικές στον Δείκτη Διεθνούς Στήριξης της Ελευθερίας των Μέσων».
Η Ελλάδα, λοιπόν, βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με χώρες όπου η ελευθερία του λόγου βρίσκεται υπό πίεση -γεγονός που αποτυπώνει όχι απλώς πρόβλημα, αλλά βαθιά συστημική παρακμή στη σχέση κράτους και ενημέρωσης.
Οι «χάλκινες» δημοκρατίες του 21ου αιώνα
Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το εύρημα ότι το 63% των χωρών που εξετάστηκαν στον δείκτη IMFS έλαβαν από 0 έως 10 βαθμούς, κατατάσσοντάς τες στην «χάλκινη» κατηγορία. Ανάμεσά τους βρίσκονται και τέσσερα μέλη της G7: το Ηνωμένο Βασίλειο (12η θέση), οι Ηνωμένες Πολιτείες (12η θέση), η Ιταλία (24η θέση) και η Ιαπωνία (28η θέση).
Η παρουσία της Ελλάδας δίπλα σε χώρες με τόσο χαμηλές επιδόσεις δεν πρέπει να λειτουργεί ως άλλοθι, αλλά ως καμπανάκι κινδύνου. Η δημοσιογραφία στη χώρα μας στερείται θεσμικής στήριξης, προστασίας από πιέσεις και πραγματικής ανεξαρτησίας, ενώ δημοσιογράφοι απειλούνται, διώκονται ή φιμώνονται για το έργο τους.
Ελλάδα, Λετονία, Σλοβενία: 0% στήριξη στα ΜΜΕ
Σύμφωνα με την Έκθεση, η Ελλάδα, η Λετονία και η Σλοβενία είναι οι τρεις μοναδικές χώρες που διέθεσαν 0% της επίσημης Αναπτυξιακής Βοήθειας του ΟΟΣΑ στην ανάπτυξη των ΜΜΕ.
Η ένταξη της Ελλάδας σε αυτή την τριάδα δεν είναι απλώς ντροπιαστική –είναι πολιτικά καταδικαστική. Δείχνει ότι το ελληνικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για τη βιωσιμότητα, την εκπαίδευση ή την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων, παρά μόνο για την επικοινωνιακή του επιβίωση μέσω ελεγχόμενων μέσων.
