Μία διάχυτη ανησυχία έχει απλωθεί στη Νέα Δημοκρατία από την περασμένη εβδομάδα , οπότε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης επέλεξε – για πρώτη φορά – να βάλει στο στόχαστρο τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, επικρίνοντας τον τρόπο με τον οποίον ασκούσαν την εξωτερική πολιτική. Ο τρόπος, μάλιστα, που το έκανε, δηλαδή, αδειάζοντας χωρίς περιστροφές την εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ από το 2004 έως το 2009, δείχνει ότι πρόκειται για μία στρατηγική επιλογή, την οποία προφανώς θα επαναλάβει σε επόμενη ευκαιρία.
Στην πραγματικότητα, πλέον το Μέγαρο Μαξίμου έχει διμέτωπο τόσο με τον Αντ. Σαμαρά, τον οποίον προ μηνών ο Κ. Μητσοτάκης διέγραψε από τη ΝΔ όσο όμως και με τον έτερο πρώην πρωθυπουργό.
Ακόμα και βουλευτές που δεν χαρακτηρίζονται για τις σχέσεις τους με τον Κ. Καραμανλή ή τον έτερο πρώην πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μια νεα τάξη πραγμάτων , η οποία, σε κάθε περίπτωση, θα φέρει αναταράξεις. Φοβούνται, δε, ότι η «διάσταση» με τον Κ. Καραμανλή θα έχει σημαντικές συνέπειες, καθώς αν και έχει απομακρυνθεί από την ενεργό πολιτική, εξακολουθεί να χαίρει σεβασμού και εκτίμησης από τη συντριπτική πλειονότητα των γαλάζιων στελεχών καθώς και της μεγαλύτερης μερίδας των ψηφοφόρων της κυβερνητικής παράταξης.
Όπως υπενθυμίζουν πολλοί βουλευτές, ο Κ. Καραμανλής ουδέποτε πλήγωσε με τη στάση του την παράταξη, ενώ πάντοτε εκφράζει τις απόψεις που δικαιούται και οφείλει ως πρώην πρωθυπουργός να εκφράζει με μετριοπάθεια και ειλικρινή αγωνία για το συμφέρον της παράταξής του και της χώρας.
Υπ’ αυτή την έννοια, πολλοί στη ΝΔ δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη στόχευση της προχθεσινής επίθεσης του πρωθυπουργού εναντίον των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή. «Θα τη βρούμε μπροστά μας την αποδόμηση της εξωτερικής πολιτικής των δικών μας κυβερνήσεων από τον πρωθυπουργό», λένε αρκετοί βουλευτές, υπονοώντας ότι θα την αξιοποιήσει η αντιπολίτευση για να βάλει κατά της κυβέρνησης.
Όπως είναι αναμενόμενοι, οι βουλευτές που διατηρούν στενότερες σχέσεις με τον πρώην πρωθυπουργό είναι ακόμα πιο προβληματισμένοι, αν όχι εξοργισμένοι. Κάποιοι εξ αυτών, μάλιστα, στις κατ ιδίαν συνομιλίες τους μπαίνουν και στην ουσία της τοποθέτησης του πρωθυπουργού εναντίον του Κ. Καραμανλή και των κυβερνήσεών του, λέγοντας ότι στην πραγματικότητα, στην εφ όλης της ύλης συνέντευξή του (Σκάϊ), ο Κ. Μητσοτάκης δεν έδωσε απαντήσεις ούτε για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της Λιβύης, ούτε για την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα, ούτε για τη στάση της Αιγύπτου όλο το τελευταίο διάστημα.
«Την περίοδο στην οποία αναφέρεται, ο πρωθυπουργός ήταν βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας και άρα στήριζε με τη στάση του την εξωτερική πολιτική που ασκούσαν οι κυβερνήσεις του Κ. Καραμανλή», λένε ορισμένοι. Ενθυμούνται, δε ότι μεταξύ 2006 και 2009, υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη.
Υπενθυμίζεται, ότι απαντώντας σε ερώτηση σχετική με την κριτική που δέχεται ακόμα και από στελέχη της παράταξης όπως ο Γ. Βαληνάκης – στενός συνεργάτης του Κ. Καραμανλή, την περίοδο της διακυβέρνησής του – ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε από τη δημοσιογράφο να του θυμίσει ποια σημαντική πρωτοβουλία ανελήφθη στα ελληνοτουρκικά μεταξύ του 2004 και του 2009, γιατί όπως είπε, ο ίδιος δεν θυμάται κάποια.
«Όπως θυμάμαι, η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες με τη Λιβύη και δεν τα κατάφερε», είπε, προσθέτοντας πως «είναι εύκολη η διπλωματία του Twitter, αλλά ειδικά αυτοί που έχουν ασκήσει εξωτερική πολιτική και δεν έχουν να δείξουν κάτι συγκεκριμένο ως αποτέλεσμα, θα συνιστούσα να είναι πιο προσεκτικοί και να μη μεταμορφώνονται, όταν αφήνουν τα οφίτσια και τη δυσκολία της άσκησης της πολιτικής, σε επικριτές από την ασφάλεια και την απόσταση του πληκτρολογίου», είπε ο πρωθυπουργός φωτογραφίζοντας τον Γιάννη Βαληνάκη.
