Έναν ανατρεπτικό, αλλά απολύτως αναγκαίο διάλογο για το πως το σύγχρονο θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως καθρέφτης της πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα του 2025, έκαναν ο καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αιμίλιος Χειλάκης στην εκπομπή “Ο επισκέπτης της έβδομης μέρας” με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Τζιβελέκη στη ραδιοφωνική συχνότητα του Αθήνα 9,84.
Με αφορμή το έργο «#Cancel» του βορειοιρλανδού Ντέιβιντ Άϊρλαντ, από τις πιο ανατρεπτικές, βαθιά πολιτικές – σχεδόν προφητικές – μαύρες κωμωδίες των τελευταίων ετών που παίζεται στο θέατρο Αθηνών, ο Αιμίλιος Χειλάκης σχολίασε την εξουσία της εικόνας, την ασφυκτική πίεση των κοινωνικών δικτύων, την ανάγκη επιβεβαίωσης και την αγωνία της δημόσιας έκθεσης. Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχούν το άγχος, η ανασφάλεια, ο θυμός και χάνεται το νόημα.
Το «#Cancel» καθρεφτίζει όλους μας. Και κυρίως ένα πολιτικό σύστημα που κατεδαφίζει αντί να χτίζει κι ακυρώνει αντί να διορθώνει και να διορθώνεται. Σε έναν κόσμο που πλέον χρειάζεται πολιτικούς με συναίσθηση αποστολής και διάθεση να ακούνε.
Σε όλα αυτά, αλλά και στην επάνοδο στο προσκήνιο του Αλέξη Τσίπρα περιστράφηκε η συζήτηση στην εκπομπή «Ο καλεσμένος της 7ης ημέρας» με τον καλό ηθοποιό και πρωταγωνιστή της παράστασης «#Cancel» Αιμίλιο Χειλάκη.
*Για την “Ιθάκη” του Αλέξη Τσίπρα ρωτούν συνήθως όσοι δεν την έχουν διαβάσει κι έχουν ακούσει ό,τι αφορά στη προσπάθεια να αποδομηθεί
«Έχουν μιλήσει πολλοί για εξήντα σελίδες του βιβλίου, ενώ υπάρχουν άλλες επτακόσιες με αναφορές σε συμβάντα που αξίζει να μάθουμε. Ακόμα και ως γεγονότα με την οπτική ενός εκ των πρωταγωνιστών. Θεωρώ ότι η προσπάθεια να αποδομηθεί όχι μόνο απέτυχε, αλλά αντιθέτως τον έκανε πιο συμπαθή. Ακόμα και στους επικριτές του. Γιατί πιστεύω πως όσοι φωνάζουν δεν θέλουν να ακουστούν. Κυρίως θέλουν να μην ακούσουν τον διπλανό τους».
*Δεν θα μπορούσε να γίνει θεατρικό έργο. Είναι βιογραφία και δεν έχει δραματουργικό κύκλο
*Το θέατρο είναι μια προσπάθεια των πολιτών να θέσουν ερωτήματα στους πολιτικούς, αποτελεί πυξίδα στη δουλειά μου ιδιαίτερα με το «#Cancel»
«Με αυτή την έννοια, το θέατρο συνιστά εργαλείο Δημοκρατίας και πολιτική έκφραση. Άρα, εκ των ων ουκ άνευ, οφείλει να έχει πολιτική θέση. Να μιλά μέσω της παραστατικότητάς του για τα προβλήματα της κοινωνίας. Η πολιτική έχει φτάσει να είναι αυτοαναφορική. Κάτι που ουδέποτε υπήρξε η Τέχνη, η οποία έθετε ερωτήματα στους κυβερνώντες. Για αυτό άλλωστε προσπάθησαν να την μεταχειριστούν ως όργανο προπαγάνδας που όμως δεν ήταν χρήσιμο στον κόσμο».
*Δεν πρέπει να κάνουμε «#Cancel» αυτόν με τον οποίο διαφωνούμε
«Πρέπει να τον αφήνουμε να στέκει απέναντί μας ώστε να ακούγεται η διαφορετική γνώμη. Η άλλη φωνή ενισχύει τη δική μας. Η ακύρωση της διαφωνίας δεν εξυπηρετεί τον διάλογο. Όταν ακούγονται όλες οι γνώμες αφήνεται περιθώριο στον πολίτη να σκεφτεί πως ίσως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Αυτό αποτελεί ζητούμενο στην πολιτική και απαντά καταφατικά στο ερώτημα αν γίνεται να είναι πολιτική η Τέχνη. Αρκεί να υπηρετεί τον πολίτη. Αυτό είναι η κεντρική ιδέα στο #Cancel».
*Αν επιθυμούμε τον θάνατο του όποιου χαρακτήρα ίσως δείχνει έλλειψη γνώσης ώστε να σχηματίσουμε προσωπική άποψη
«Η πνευματική τεμπελιά ή η αδιαφορία δεν βοηθούν τον άνθρωπο. Σκέφτομαι πως ίσως είναι ευκολότερο να αποδομείς ένα βιβλίο, όπως λόγου χάρη η “Ιθάκη” παρά να κοπιάσεις για να το διαβάσεις. Πιστεύω στον κόπο για την επίτευξη κάθε στόχου και την πραγματοποίηση κάθε επιθυμίας στη ζωή μας .Έχω καταλήξει πως σημασία έχει η προσπάθεια. Να αγωνίζεσαι κι ας μην γίνεις ο καλύτερος. Το θέμα είναι να ανακαλύψεις τον προορισμό σου, τη δική σου Ιθάκη κι ας τη λένε Ικαρία».
*Το «#Cancel» φωτίζει τα στερεότυπα και την κατάρρευσή τους
«Το στερεότυπο και οι απολυτότητες, δεν βοηθούν. Ο καλός λευκός – ο κακός μαύρος, ο καλός στρέητ- ο κακός ομοφυλόφιλος, η κακή woke culture – η καλή κουλτούρα του συντηρητισμού θα καταρρεύσουν. Με τον ίδιο τρόπο που σαρώθηκε η άλλοτε κυρίαρχη στερεοτυπική πεποίθηση για τον καλό δεξιό και τον δήθεν κακό αριστερό. Υπάρχει και η μεσότητα. Αριστεροί, δεξιοί ζούμε μαζί καθημερινά και αγωνιζόμαστε να κινήσουμε την οικονομία της χώρας. Δεν έχουμε δευτερογενή παραγωγή στην Ελλάδα. Οι παραγωγοί της πρωτογενούς βρίσκονται στα μπλόκα».
