Του Βασίλη Ταλαμάγκα
Αν ανατρέξει κανείς στο λεξικό της Ελληνικής γλώσσας και μελετήσει την ετυμολογία των λέξεων φθόνος και αλληλοκατηγορίες θα διαβάσει ότι για την μεν πρώτη ο φθόνος περιγράφεται σαν «δυσαρέσκεια και λύπη για τα αγαθά ή την ευτυχία των άλλων» , ενώ οι αλληλοκατηγορίες περιγράφονται ως πράξεις ανάρμοστες λεκτικές. Ότι δηλαδή συμβαίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης σήμερα.
Αν παρατηρήσει δε τον φιλικό τύπο του κυβερνώντος κόμματος τις προηγούμενες ώρες, θα δει ότι τα αλληλοκαρφώματα πάνε και έρχονται, συχνά με βαρύτατα χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Τα λεγόμενα Σαμαρά και η διαγραφή του ήταν μάλλον μια φυσική συνέπεια στο εσωτερικό της ΝΔ.
Η παντελής έλλειψη αντιπολίτευσης, από τα μικρά πια κόμματα αυτής, είναι ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κυβέρνηση.
Τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αν κάποια στιγμή υιοθετηθούν από κάποια μεγάλα μιντιακά συστήματα –δεν είναι και πολλά στην Ελλάδα– τότε τα δύσκολα για την κυβέρνηση είναι μπροστά.
Για κάποιους σοβαρούς πολιτικούς κύκλους το κρίσιμο της υπόθεσης δεν ήταν ότι είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
Για αυτούς ήταν η υποβολή της παραίτησης στον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη του Α΄ Γενικού Διευθυντή του ΥΠΕΞ πρέσβη Ρούσου Κούνδουρου ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην συνεχιζόμενη υλοποίηση της μυστικής ατζέντας συνομιλιών με την Τουρκία, αλλά και ότι έρχεται και από άλλα πρόσωπα.
Όπως αναφέρει ο κ. Ρ. Κούνδουρος στην επιστολή του, στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη και Χ. Φιντάν στις 8 Νοεμβρίου στην Αθήνα ο ίδιος δεν εκλήθη στην συνάντηση αυτή και αυτό σε αναντιστοιχία με την τουρκική αντιπροσωπεία.
Όπως παράλληλα επισημαίνει ο πρέσβης, δεν ελήφθησαν υπόψη από το ΥΠΕΞ, κανένας προβληματισμός του ιδίου περί του υφιστάμενου ελληνοτουρκικού διαλόγου, καίτοι ο ίδιος είχε εκφράσει εγγράφως τις απόψεις του πριν την συνάντηση της 8ης Νοεμβρίου.
Όπως φαίνεται από την επιστολή ο κ. Ρ. Κούνδουρος ουσιαστικά με την παραίτησή του επιχειρεί να «κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου» βλέποντας ότι ο «διάλογος» που εξελίσσεται βαίνει κατά των εθνικών συμφερόντων.
Η παραπάνω είδηση, μέσα σε ελάχιστο χρόνο προωθήθηκε όχι από «θύλακες» της αντιπολίτευσης, αλλά από μιντιακα συστήματα της ίδιας της κεντροδεξιάς. Φυσικά οι δημοσιογράφοι –ως οφείλουν– κάνουν την δουλειά τους.
Τα παραπάνω όμως, σε πολιτικό επίπεδο, δείχνουν μια παθογένεια που αν δεν αντιμετωπιστεί, οδηγούν το κυβερνητικό κόμμα σε δύσκολους ατραπούς.
