Του Βασίλη Ταλαμάγκα
Μεγάλη αναταραχή με το μεταναστευτικό επικρατεί σε ολόκληρη την Ευρώπη μετά την πρόσφατη στροφή της Γερμανίας που μετακυλίει στις χώρες υποδοχής μεταναστών, όπως η Ελλάδα, την πίεση που υπάρχει στο εσωτερικό της, προκαλώντας έτσι πληθώρα συζητήσεων για την , παραδοσιακά, συμφεροντολογική στάση της μεγαλύτερης Ευρωπαϊκής χώρας.
Η αλλαγή της στάσης της Γερμανίας στο μεταναστευτικό, που ουσιαστικά καταργεί τη Συνθήκη Σένγκεν, έγινε από την πίεση που νιώθει η κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας, ιδίως μετά την πρόσφατη επικράτηση της γερμανικής ακροδεξιάς στη Θουριγγία.
Ωστόσο η μεταστροφή της αυτή, όσο και αν εξηγείται από την εσωτερική πολιτική κατάσταση, έχει προκαλέσει σειρά αντιδράσεων σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας.
Αυτοί που γνωρίζουν το μεταναστευτικό ξέρουν ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Το θέμα δεν είναι οι δευτερογενείς ροές από τον νότο στον βορρά, αλλά κυρίως οι πρωτογενείς από τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, και τη Τουρκία προς τον ευρωπαϊκό νότο.
Αν η Τουρκία δεχόταν να εφαρμοστεί η ρήτρα επιστροφών από τα ελληνικά νησιά πίσω στην Τουρκία, όπως προέβλεπε η συμφωνία του 2016, θα μειώνονταν δραστικά η πρωτογενής ροή προς την Ελλάδα και, όπως είναι φυσικό, και οι δευτερογενείς ροές από την Ελλάδα προς τη Γερμανία.
Γι’ αυτό, κρίσιμη παραμένει η συνεργασία με την Τουρκία στο μεταναστευτικό, ώστε να πειστεί η Τουρκία να τηρήσει τα συμφωνηθέντα.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει την καλή της πίστη προς την γειτονική χώρα και με το πρόγραμμα της βίζας – εξπρές για τους Τούρκους επισκέπτες των ελληνικών νησιών, που ωφέλησε ιδιαίτερα τον ελληνικό τουρισμό και που αξιοποίησαν με ενθουσιασμό οι Τούρκοι.
Αντί λοιπόν η σύμμαχος χώρα Γερμανία να πιέσει την Τουρκία – γιατί έχει τεράστια εμπορικά συμφέροντα – κινείται μονομερώς και παίρνει αποφάσεις κατά των Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, μόνο και μόνο επειδή αντιμετωπίζει εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα.
Η υποκρισία της Γερμανίας να κατηγορεί την Ελλάδα συστηματικά κατά το παρελθόν, για την προστασία των Ευρωπαϊκών συνόρων και την αποτροπή παράνομων αφίξεων και τώρα να θέλει να πράξει το ίδιο, θεωρώντας τον ανθρωπισμό, αποκλειστική αρμοδιότητα των χωρών πρώτης υποδοχής, σαν την Ελλάδα ξεπερνάει κάθε όριο.
Τόσο η Ελλάδα, όσο και οι άλλες χώρες του νότου πρέπει να κινηθούν συγκροτημένα κατά της Γερμανίας.
Όποτε κατά το παρελθόν χρειάστηκε, οι μικρότερες χώρες της Ευρώπης – μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, εναρμονίστηκαν με τις Ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Σήμερα η Γερμανία τις καταπατά για τους δικούς της συμφεροντολογικούς λόγους.
Ο Ευρωπαϊκός νότος πρέπει να πάρει άμεσα αποστάσεις από την παραπαίουσα Γερμανία.
Άλλωστε η αποτυχημένη πολιτική των ηγεσιών της μέχρι σήμερα, την έχει αναγάγει πλέον σε μείζον Ευρωπαϊκό πρόβλημα
