Μία εβδομάδα έχει μεσολαβήσει από την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και στη δημόσια σφαίρα συνεχίζεται η αποδελτίωση των πρωθυπουργικών εξαγγελιών, με το… ζουμί να βρίσκεται όχι σε αυτά που επισήμως ανακοινώθηκαν αλλά σε εκείνα που ξεπρόβαλαν πίσω από τις αποστροφές του λόγου του προέδρου της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.
Όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε του προηγούμενο Σαββατοκύριακο στους θεσμικούς και παραγωγικούς φορείς, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ οι μεγάλες led οθόνες που βρίσκονταν πίσω του έπαιζαν το σύνθημα «ΕΛΛΑΔΑ 2027».
Το background μόνο τυχαίο δεν ήταν. Απόδειξη ότι στην πρώτη κιόλας δημοσιογραφική ερώτηση που δέχτηκε, ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι ο κυβερνητικός οδικός χάρτης δεν έχει ορίζοντα μόνο το 2025 αλλά και το 2027 που είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η χρονιά που θα στηθούν οι επόμενες εθνικές κάλπες. Όπως, μάλιστα, ο Κυρ. Μητσοτάκης υπογράμμισε χαρακτηριστικά η κυβέρνησή του έχει μπροστά της 1.000 ημέρες καθαρού πολιτικού χρόνου και θα κριθεί –όπως όλες οι κυβερνήσεις– με βάση τα συνολικά πεπραγμένα της τετραετίας 2023-2027.
Η επισήμανση του πρωθυπουργού είναι απολύτως σωστή, με τη διαφορά ότι η κοινωνική πλειοψηφία που εμπιστεύτηκε ξανά τη Νέα Δημοκρατία στις περσινές βουλευτικές εκλογές αξιολογεί τα «γαλάζια» κυβερνητικά πεπραγμένα όχι από το 2023 αλλά από το 2019 οπότε και η παράταξη επανήλθε στην εξουσία μετά από το διάλειμμα (ή τη… διάλυση για κάποιους) της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το νικηφόρο ποσοστό του 39,85%.
Αυτή η πενταετία της μητσοτακικής διακυβέρνησης που συμπληρώθηκε μέσα στο καλοκαίρι το οποίο σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω μας είχε τα πολλά καλά της, είχε τις απανωτές κακές (κυρίως εξωγενείς) συγκυρίες της, είχε όμως και τις αρκετές πολύ σημαντικές αποτυχίες της. Όλη αυτή τη διαδρομή επιχειρεί να σκιαγραφήσει σε αδρές γραμμές στο σημερινό ρεπορτάζ της η «Α».
Η καλή και παραγωγική τετραετία 2019-2023
Είναι πανθομολογούμενο ότι η αξιολόγηση της Νέας Δημοκρατίας, ειδικά σε ό,τι αφορά την πρώτη κυβερνητική θητείας της (2019-2023) έχει ξεκάθαρα θετικό πρόσημο, με τις συνολικά καλές επιδόσεις της να αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η φρεσκοεκλεγμένη τον Ιούλιου του ’19 κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη έπεσε από νωρίς στα δύσκολα.
Για παράδειγμα, λίγοι θα θυμούνται ότι το καινούργιο κυβερνητικό σχήμα ορκίστηκε στις 9 Ιουλίου του 2019 και 48 ώρες μετά οι ηγεσίες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας χρειάστηκε να μεταβούν άρον-άρον στη Χαλκιδική καθώς μία φονική κακοκαιρία που κράτησε μόλις 15-20 λεπτά άφησε πίσω της έξι νεκρούς, πολλούς τραυματίες και φυσικά σημαντικές καταστροφές.
Το ποδαρικό δεν ήταν αυτό που θα περίμενε ένας νέος κυβερνήτης, μη γνωρίζοντας μάλιστα ότι στους επόμενους μήνες και για περίπου μία τριετία θα καλούνταν να αντιμετωπίσει 2+1 μεγάλες κρίσεις:
>> Την υγειονομική και οικονομική που προκάλεσε η επέλαση της πανδημίας του κορωνοϊού το 2020
>> Την ενεργειακή-γεωπολιτική που γεννήθηκε έπειτα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.
>> Την παρόξυνση της τουρκικής προκλητικότητας με την υβριδική απόπειρα εισβολής χιλιάδων μεταναστών που συναθροίστηκαν αν όχι με τη βοήθεια τουλάχιστον με την ύποπτη ανοχή της Άγκυρας στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο επιδιώκοντας να εισέλθουν παράνομα και με το «έτσι θέλω» στη χώρα μας.
Έστω και σε ένα τόσο ασταθές και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον οι εν λόγω προκλήσεις απαντήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την νεοδημοκρατική κυβέρνηση, καθώς και τα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας πάρθηκαν πολύ γρηγορότερα από ότι σε άλλες χώρες και το κοινό ευρωπαϊκό υγειονομικό πιστοποιητικό που υιοθετήθηκε μετέπειτα από την Ε.Ε. ήταν ελληνική πρόταση και οι εμβολιασμοί «έτρεξαν» με ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα ηλεκτρονικό σύστημα. Όσο για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που είχαν πληγεί και από το οικονομικό lockdown της πανδημίας αλλά και από την εκτόξευση των τιμών στην ενέργεια, στηρίχθηκαν με αλλεπάλληλα και γενναία χρηματοδοτικά πακέτα προκειμένου να μην διασαλευτεί σε ανεπίστρεπτο βαθμό η οικονομική βιωσιμότητά τους.
Το πολιτικά αξιοσημείωτο εκείνης της περιόδου είναι, τέλος, ότι παρά τις δυσκολίες η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να βάλλει στις ράγες το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά της που είχε εξαγγείλει προεκλογικά, αρχίζοντας προοδευτικά να νομοθετεί:
-Τη μεσοσταθμική μείωση φόρων όπως ο ΕΝΦΙΑ.
-Τη βελτίωση των όρων με τους οποίους οι φορολογούμενοι αποπλήρωναν σε 120 δόσεις τα χρέη τους σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία
-Τη συνταγματική αναθεώρηση που μεταξύ άλλων αποσύνδεσε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την απειλή διάλυσης της Βουλής και έκανε πράξη την επιστολική ψήφο
-Την ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας ανεξαρτήτως αν πρόσφατα το μέτρο ακυρώθηκε, δίνοντας το δικαίωμα στην αντιπολίτευση να κάνει λόγο για επικοινωνιακό πυροτέχνημα και μόνο…
-Την έναρξη της λειτουργίας του γνωστού πλέον τριψήφιου αριθμού «112» που σε έκτακτες και δυνητικά επικίνδυνες περιστάσεις προειδοποιεί έγκαιρα τους πολίτες προς αποφυγή τραγωδιών όπως στο Μάτι και τη Μάνδρα.
Πρωταθληματικές επιδόσεις στην οικονομία
Μία κατηγορία μόνες τους είναι, εξάλλου, οι καλές επιδόσεις που έχει πετύχει την τελευταία πενταετία η κυβέρνηση στο μέτωπο της οικονομίας, που δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι για δεκαετίες ήταν ο μεγάλος ασθενής της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 2019 και έπειτα η Ελλάδα άρχισε να αναγορεύεται το «success story» της Ευρωζώνης, καθώς με την άσκηση μια συνετής αλλά αποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής η χώρας μας κατάφερε να «γράψει»:
1) Ταχύτερο ρυθμό μείωσης του δημόσιου χρέους στην Ένωση,
2) μείωση της ανεργίας στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την επέλευση της δημοσιονομικής κρίσης,
3) μείωση των «κόκκινων» δανείων σε µονοψήφιο ποσοστό, αλλά και μείωση του ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους,
4) πολλαπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο,
5) αύξηση του μέσου μισθού κατά 20,2% και του κατώτατου μισθού κατά 27,7%, μεταξύ των ετών 2019-2023,
6) αύξηση καταθέσεων κατά 50 δισ. ευρώ από το 2019 μέχρι σήμερα,
7) αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, το οποίο έχει τεθεί ξανά σε τροχιά σύγκλισης µε την Ε.Ε.,
8) αύξηση του όγκου των επενδύσεων που ποσοστιαία είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη,
9) σταθερή αύξηση εξαγωγών και 10) ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.
Το δωδεκάμηνο των «ανορθογραφιών»
Για τις κυβερνήσεις παγκοσμίως η ώρα της κρίσης είναι πάντοτε οι εκλογές και για τη «γαλάζια» διακυβέρνηση αυτή η ώρα ήρθε το 2023 και μάλιστα δύο φορές. Η πρώτη ήταν τον Μάιο όπου το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη πέτυχε το εμφατικό για εκλογές απλής αναλογικής ποσοστό του 40,79% και η δεύτερη τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου όπου η Ν.Δ. εξελέγη αυτοδύναμη κυβέρνηση με 40,56%. Το γεγονός ότι και στις δύο εθνικές κάλπες η παράταξη αύξησε τα ποσοστά της σε σχέση με τις εκλογές του 2019 οφείλεται μεν και στην ανυπαρξία αξιόπιστης αντιπολιτευτικής πρότασης, ωστόσο η βασική αιτία ήταν ότι οι πολίτες «ζύγισαν» τα πεπραγμένα της πρώτης κυβερνητικής θητείας και αξιολόγησαν ότι η χώρα έπρεπε να συνεχίσει την πορεία της προς την κανονικότητα και την οικονομική ανάπτυξη με οδηγό ξανά τη Ν.Δ.
Αυτή, πάντως, η λαϊκή εντολή δεν αποτέλεσε λευκή επιταγή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το Επιτελικό Κράτος που είχε «στηθεί» από το καλοκαίρι του 2019 στο Μέγαρο Μαξίμου. Κι αυτό αποδείχτηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου του ΄23 όπου το κυβερνών κόμμα «τσαλακώθηκε» καθώς έχασε τους μεγάλους δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρα, την ίδια ώρα που στις περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, της Δυτικής Μακεδονίας, των Ιονίων Νήσων και του Βορείου Αιγαίου οι επίσημοι κομματικοί υποψήφιοι ηττήθηκαν από τους κατά τόπους γαλάζιους «αντάρτες». Κέρδισε μόνο την Περιφέρεια Πελοποννήσου και αυτή αφού χρειάστηκε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να… λιώσει ένα-δυο ζευγάρια παπούτσια από τις συνεχείς επισκέψεις του στην Πελοπόννησο…
Ήταν το πρώτο «φωναχτό» μήνυμα της πλατιάς βάσης του κόμματος προς την ηγεσία ότι το κυβερνητικό σκαρί μπάζει νερά κι ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή πλεύσης ειδικά σε ζητήματα όπως αυτά των εθνικών θεμάτων (βλ. ελληνοτουρκικά, Μακεδονικό, σχέσεις με την Αλβανία κ.ά.), της πραγματικής οικονομίας (π.χ. ακρίβεια, διαθέσιμο εισόδημα), αλλά και της οφθαλμοφανούς εγκατάλειψης παραδοσιακών αξιών και θέσεων με τις οποίες έχει για αιώνες γαλουχηθεί η ελληνική κοινωνία για χάρη πολυπολιτισμικών νεωτερισμών και ενός ξενόφερτου άκρατου δικαιωματισμού. Όσο, μάλιστα, κι αν ομνύουν στο Μαξίμου ότι λαμβάνουν τα μηνύματα και αφουγκράζονται τις κοινωνικές ανησυχίες, η πραγματικότητα δείχνει ότι στην Ηρώδου Αττικού έχει πέσει εδώ και κάποιους μήνες επιδημία βαριάς… ωτίτιδας και αλλεργίας σε αυτά που κάποτε αποτελούσαν το απρόσβλητο από… οσφυοκαμψία DNA της παράταξης.
Απόδειξη, οι επισημάνσεις που ακολουθούν…
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ:
Το… ναυάγιο των «ήρεμων νερών»
Έπειτα ένα καυσωνικό διάστημα όπου οι πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο διαδέχονταν η μία την άλλη φτάνοντας πολλές φορές στις παρυφές της θερμής στρατιωτικής εμπλοκής ήρθε το διπλό φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου στη γειτονική χώρα τον Φεβρουάριο του 2023 για να περάσουν οι δύο χώρες από τη «διπλωματία των κανονιοφόρων» που ανέκαθεν ασκούσε η Άγκυρα στη «διπλωματία των σεισμών».
Έκτοτε και για τους 18-19 μήνες που έχουν μεσολαβήσει ο νέος όρος που γράφτηκε στο λεξικό των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι αυτός των «ήρεμων νερών». Με την ευαρέσκεια για την εξέλιξη να ξεχειλίζει από τα διπλωματικά μπατζάκια των κοινών Ευρωπαίων και υπερατλαντικών συμμάχων που έσπρωχναν τεχνηέντως την Αθήνα να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχουν προλάβει να συναντηθούν δια ζώσης ουκ ολίγες φορές, οι κύκλοι των διερευνητικών επαφών μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών έχουν επανεκκινηθεί, με επιστέγασμα όλων αυτών την υπογραφή, τον Δεκέμβριο του 2023, της «Διακήρυξης των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας».
Παρά το γεγονός ότι ακόμη και παιδιά του δημοτικού θα αντιλαμβάνονταν ότι δεν επρόκειτο ποτέ η Τουρκία να επιδείξει φιλική στάση απέναντι στη χώρα μας δίχως επώδυνα για τα εθνικά μας δίκαια ανταλλάγματα, φαίνεται πως η ελληνική κυβέρνηση μπήκε σε αυτή τη διαδικασία αρκούμενη στις παραινέσεις –ενίοτε και πιέσεις– του διεθνούς παράγοντα ότι θα μπορέσει να επιλύσει δια του Διεθνούς Δικαίου τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ των χωρών που είναι ο καθορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.
Προσέβλεπε, επίσης, ότι τα περιώνυμα «ήρεμα νερά» θα γλίτωναν την Ελλάδα από τα δυσθεώρητα έξοδα της πολεμικής ετοιμότητας (σ.σ. λόγω των συνεχών παραβιάσεων των Τούρκων σε αέρα και θάλασσα), αλλά και των υπερεξοπλισμών.
Το πόσο λάθος έχει κάνει η ελληνική διπλωματία που έχει προσκολληθεί τυφλά σε μία κατευναστική στρατηγική αντιμετώπισης του νεο-οθωμανικού αναθεωρητισμού δυστυχώς αποδεικνύεται κάθε ημέρα που περνάει, δεδομένου ότι η Αθήνα ούτε την ΑΟΖ της μπορεί να κρατήσει «ανέπαφη» ούτε τους υπερεξοπλισμούς γλύτωσε –πάνω από 10 δισ. ευρώ θα κοστίσουν αθροιστικά η αναβάθμισης των F-16, η προμήθεια των μαχητικών Rafale και των φρεγατών–, αναγκαζόμενη παράλληλα να καταπίνει την μία πρόκληση πίσω από την άλλη.
Κι όταν μιλάμε για προκλήσεις δεν αναφερόμαστε μόνο στο επεκτατικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που αν και εποφθαλμιά ελληνική κυριαρχικά δικαιώματα η χώρα μας το προσπερνά ως τουρκικό ανατολίτικο… φολκλόρ για να μην χαλάσει το καλό(;) κλίμα.
Μιλάμε για:
>> Τις συνεχιζόμενες απόπειρες της γκριζοποίησης του Αιγαίου.
>> Την αμφισβήτηση του δικαιώματος της Ελλάδας να οριοθετήσει θαλάσσια πάρκα στη νησιωτική της επικράτεια, με την Τουρκία να λέει αλαζονικά ότι οποιοδήποτε περιβαλλοντικό, ενεργειακό ή άλλο πρότζεκτ στην ανατολική Μεσόγειο δεν πρόκειται να προχωρήσει δίχως να την περιλαμβάνει.
>> Τα επικίνδυνα παιχνίδια της Άγκυρας με την θρησκευτική μειονότητα της Θράκης που η ηγεσία της γείτονος βαφτίζει «τουρκική», σε συνδυασμό με την ανίερη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και άλλων ορθόδοξων ναών σε τζαμιά.
>> Τις προκλητικές επετειακές φιέστες για την συνεχιζόμενη επί μισό αιώνα επαίσχυντη κατοχή της Κύπρου από τα στρατεύματα του «Αττίλα».
>> Την στρατιωτική αναβάθμιση των τουρκικών… τσαμπουκάδων στην Κάσο, όπου στις 23 Ιουλίου και με αφορμή τις προκαταρκτικές εργασίες για την σχεδιαζόμενη υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδας με την Κύπρο, τα «γεράκια» της Άγκυρας έστειλαν στην περιοχή (σ.σ. για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια) δύο φρεγάτες, μία κορβέτα και με δύο πυραυλακάτους του πολεμικού της ναυτικού.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ικανούς λόγους τους οποίους θα μπορούσε να επικαλεστεί η ελληνική διπλωματία για να ενημερώσει «φίλους» και «εχθρούς» ότι υπό το καθεστώς έμμεσων εκβιασμών και άμεσων απειλών (βλ. διατήρηση σε ισχύ του τουρκικού casus belli στο ενδεχόμενο επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια) δεν κάθεται σε κανένα τραπέζι διαλόγου. Αντ’ αυτού η Αθήνα:
>> Αρκείται σε τυπικές και άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος ανακοινώσεις εκφράζοντας απλώς τη δυσαρέσκειά της.
>> Επιμένει ότι δεν κάνει βήμα πίσω από τις κόκκινες γραμμές οι οποίες όμως στην πράξη έχουν ρίξει… άγκυρα στα 6 και όχι στα 12 μίλα.
>> Εφευρίσκει σε κάθε μικρή ή μεγάλη προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας και ένα διαφορετικό αφήγημα ώστε να αμβλύνει τις εντυπώσεις. Κάπως έτσι ακούσαμε ότι το 2020 το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oρούτς Ρέις δεν παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα –αν και έπλεε εντός της ζώνης δυνητικής ελληνικής κυριαρχίας μεταξύ 6 και 12 ν.μ.– αλλά το «παρέσυρε» το μελτέμι(!!!), ενώ και πρόσφατα στην Κάσο δια στόματος του Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη ουδέν πρόβλημα υπήρξε και ουδέποτε απειλήθηκε θερμό επεισόδιο. Προφανώς οι Τούρκοι έστειλαν τον στόλο να… ψαρέψει συναγρίδες.
>> Παραμένει σιωπηλή σε σοβαρές καταγγελίες όπως αυτή που αφορά την σκανδαλώδη παρουσίας Έλληνα αξιωματικού στους επετειακούς εορτασμούς που διοργανώνει κάθε χρόνο η τουρκική κυβέρνηση για την καταστροφή της Σμύρνης, τον Σεπτέμβριο του 1922. Σημειώνεται ότι η αποκάλυψη έγινε από εφημερίδα που δεν κρύβει τα νεοδημοκρατικά της «αισθήματα» ωστόσο εδώ και 10 ημέρες δεν έχει υπάρξει η παραμικρή απάντηση ούτε από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ούτε από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ούτε φυσικά από το επιτελικό κράτος του Μαξίμου.
Το ανήκουστο στην υπόθεση των ελληνοτουρκικών είναι ότι παρά την καταιγίδα των τουρκικών προκλήσεων η ελληνική κυβέρνηση νομίζει ότι απλώς ψιχαλίζει, μη αντιλαμβανόμενη ότι με το να συνεχίζει να σέβεται την υπογραφή της σε μια διακήρυξη ειρήνης την οποία ο «αντισυμβαλλόμενος» έχει καταστήσει κουρελόχαρτο και με το να επιμένει στο δόγμα της «διαβουλευτικότητας» και των «ανοιχτών διαύλων» επικοινωνίας, το μόνο που καταφέρνει είναι να ανοίγει την όρεξη του πειρατή για περισσότερα «λάφυρα» και να νομιμοποιεί εμμέσως τις απαιτήσεις του.
Η ελληνική αφέλεια
Η ελληνική κυβέρνηση ναι μεν έχει το νου της, αλλά φαίνεται ότι ποντάρει πολύ περισσότερο από ότι η Τουρκία στο Σύμφωνο Ειρήνης που υπογράφθηκε τον Δεκέμβριο του 2023 από Μητσοτάκη κι Ερντογάν στην Αθήνα.
Από τότε η Τουρκία κάνει διάφορες κινήσεις τακτικισμού σε όλα τα επίπεδα με την Ελλάδα απλά να παρακολουθεί. Ο Ερντογάν όταν όλη η Δύση θεωρεί την Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση, αυτός και την φιλοξενεί, αλλά και την χαρακτηρίζει ως απελευθερωτικό κίνημα, δικαιολογώντας ακόμη και τις σφαγές επί των απλών πολιτών του Ισραήλ. Στην ίδια ρότα κινείται και με τα νταραβέρια με το Ιράν, όπου όλοι στην δύση θεωρούν ότι κρύβεται πίσω από την Χαμάς και την Χεζμπολάχ, αλλά και του Χούθι, οι οποίοι έχουν προκαλέσει τεράστια ζητήματα στο διεθνές εμπόριο.
Ακόμη και με την Ρωσία συνεχίζει τις επαφές, όταν οι Ρώσοι είναι αποκλεισμένοι από παντού. Όπως επίσης με το να ανακοινώνει ότι σκέφτεται να προσχωρήσει στους Brings και στην Συμμαχία της Σαγκάης. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Και ουδείς από τους συμμάχους μας δεν βάζει χέρι στην Τουρκία, αλλά συνεχίζουν να της πωλούν όπλακαι να αυξάνουν τις εμπορικές σχέσεις τους. Κι εμείς οι αφελείς νιώθουμε σιγουριά ότι δεν θα έχουμε πρόβλημα, λόγω του Συμφώνου Ειρήνης.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ-ΑΛΒΑΝΙΑ-ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ:
Λεονταρισμοί χωρίς αντίκρισμα…
Το ίδιο κατευναστικό δόγμα που ακολουθείται στα ελληνοτουρκικά αλλά με λίγο πιο πολλούς –εξίσου όμως ανέξοδους– λεονταρισμούς ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και στην περίπτωση των Σκοπίων, της Αλβανίας, αλλά και του Κοσόβου, όπου οι προκλήσεις εναντίον της χώρας μας έχουν ενταθεί σε μεγάλο βαθμό.
Ειδικά στην περίπτωση των Σκοπίων, όπου η καινούργια πολιτική και πολιτειακή ηγεσία επιμένει να χρησιμοποιεί σκέτο το όνομα «Μακεδονία», η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να απειλεί-παρακαλάει για την πιστή εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Της συμφωνίας, δηλαδή, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε πως όταν θα γίνει πρωθυπουργός θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αμβλυνθούν οι αρνητικές πρόνοιές της και που δεσμευόταν ότι ο ίδιος δεν θα πει ποτέ «καλωσορίζω τον Μακεδόνα Πρωθυπουργό στη χώρα». Το τι έχει συμβεί είναι γνωστό και έχει καταγραφεί σε βίντεο που χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση και όχι μόνο…
Μια από τα ίδια είχαμε και στην περίπτωση της Αλβανίας όπου η κυβέρνηση του Έντι Ράμα έστειλε φυλακή με έωλες κατηγορίες τον εκλεγμένο ομογενή δήμαρχο Χειμάρρας και νυν ευρωβουλευτή της Ν.Δ., Φρέντι Μπελέρη.
Ως είθισται, η αντίδραση της Ελλάδας περιορίστηκε σε comme il faut διπλωματικές «ενστάσεις» και χλιαρές καταγγελίες για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στη γειτονική χώρα και ενώ η ομογένεια φώναζε ότι το καθεστώς Ράμα επιδιώκει να υφαρπάξει τις περιουσίες των Ελλήνων ομογενών η ελληνική κυβέρνηση διέθεσε το κλειστό γυμναστήριο του Γαλατσίου για να μιλήσει ο Αλβανός πρωθυπουργός σε συγκέντρωση ομοεθνών του μεταναστών, μελών και φίλων του κόμματός του. Τέτοια αβρότητα…
Τελευταίο αλλά όχι ελάσσονος σημασίας περιστατικό είναι η πρόσφατη απόπειρα εισόδου από το… παράθυρο του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης η οποία έγινε δια εισήγησης της πρώην υπουργού Εξωτερικών και αδελφής του πρωθυπουργού, Ντόρας Μπακογιάννη.
Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι η… γκέλα αποφεύχθηκε έπειτα από παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που δεν αποφεύχθηκε ήταν το μεγαλοπρεπές άδειασμα της ελληνικής εξωτερική πολιτικής για το Ουκρανικό που έκανε η Ντ. Μπακογιάννη τον Ιούλιο όταν από το βήμα του 28ου ετήσιου συνεδρίου «Economist Government Roundtable» και με την ιδιότητα της προέδρου της μόνιμης επιτροπής Εθνικής Άμυνας εξέφρασε τη θέση ότι «δεν θα έπρεπε να είχαμε εμπλακεί στον πόλεμο της Ουκρανίας».
Έπειτα από όλα αυτά είναι να αναρωτιέται κανείς ποιους έχει για συμβούλους επί των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής ο πρωθυπουργός.
ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ-ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Με ασπιρίνες δεν νικιέται το «τέρας»
Σχεδόν τρία χρόνια κοντεύουν να συμπληρωθούν από όταν οι ανά την υφήλιο εθνικές οικονομίες άρχισαν να πιέζονται από τον πληθωρισμό κι αυτό δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί δεδομένων των απρόβλεπτων παραγόντων που πυροδότησαν παγκοσμίως τις αυξήσεις των τιμών.
Από τον κανόνα δεν ξέφυγε η Ελλάδα που πληρώνει κι αυτή τις συνέπειες συγκυριών όπως η απότομη αύξηση της ζήτησης όταν σταμάτησαν τα υγειονομικά lockdown, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που προκάλεσε τεραστία ενεργειακή κρίση μαζί με την πρόσφατη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, αλλά και οι αβεβαιότητες που αφορούν την αμερικανική οικονομία.
Όλα τα παραπάνω είναι προφανές ότι δεν μπορούν να χρεωθούν ως αβελτηρίες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Δεν γίνεται όμως και η κυβερνητική πλειοψηφία να αποστεί από τις ευθύνες της για τη μη καταπολέμηση των φαινομένων καρτελοποίησης και του πληθωρισμού απληστίας, των ανεπαρκών ελέγχων της αγοράς και άλλων εγγενών στρεβλώσεων της ελληνικής αγοράς.
Ουδείς καλοπροαίρετος υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση παραμένει άπραγος παρατηρητής του φαινομένου που απομυζά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Είναι όμως αυταπόδεικτο ότι για παράδειγμα οι επαναλαμβανόμενες επιδοτήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα κάθε λογής «καλάθια» –της «νοικοκυράς», του «νονού», του «σχολειού» κ.ο.κ.– αποτελούν απλά τραυμαπλάστ σε μια βαθιά και χέουσα πληγή.
Για αυτό θα έπρεπε πιθανότατα να δοκιμαστεί και η λύση που επίμονα ξορκίζει η κυβέρνηση και δεν είναι άλλη από την μείωση του ΦΠΑ σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα και σε είδη πρώτης ανάγκης. Το κυβερνητικό επιχείρημα επ’ αυτού είναι ότι όπου εφαρμόστηκε το συγκεκριμένο μέτρο απέτυχε κι ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ετίθετο σε διακινδύνευση η ροή των δημόσιων φορολογικών εσόδων.
Ο αντίλογος πάντως λέει ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια, καθώς αφενός η μείωση του ΦΠΑ απέδωσε τα αναμενόμενα αφού πρώτα πέρασε ένας εύλογος χρόνος εφαρμογής του μέτρου (βλ. Ισπανία) αφετέρου η ίδια η ακρίβεια έχει δημιουργήσει «ουρανοκατέβατα» κρατικά έσοδα. Εν ανάγκη θα μπορούσε η κυβέρνηση να το δοκιμάσει πιλοτικά το μέτρο λ.χ. για χρονικό διάστημα περίπου 8-10 μηνών και στη συνέχεια να αποδείξει με νούμερα ότι ορθώς δεν θα προχωρήσει στην οριστικοποίηση της εφαρμογής του.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που σίγουρα δεν αντέχει σε καμία κριτική και αποτελεί την επιτομή της παραδοχής της αναποτελεσματικότητας για κάθε κρατική εξουσία είναι το επιχείρημα ότι αν μειωθεί ο ΦΠΑ σε βασικά είδη, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι τη μείωση θα καρπωθούν οι πολίτες και όχι οι επιτήδειοι της αγοράς!!!
ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ
«Υποταγή» στα κελεύσματα της woke ατζέντας
Από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε στη δημόσια συζήτηση η πρόθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να νομοθετήσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, πολλά επιχειρήματα ακούστηκαν για τους λόγους που οδήγησαν στη συγκεκριμένη επιλογή.
Το πρόβλημα για το Μαξίμου και την οδό Πειραιώς ήταν ότι αυτά τα επιχειρήματα δεν ήταν αρκούντως πειστικά ούτε για την πλειοψηφία της κοινωνίας αλλά ούτε καν και για την «γαλάζια» κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Την παραπάνω διαπίστωση δεν πιστοποιούν μόνο οι έρευνες της κοινής γνώμης και οι εκπεφρασμένες αρνητικές θέσεις της ηγεσίας της ελλαδικής εκκλησίας.
Το αποδεικνύει το γεγονός ότι ο κυβερνητικός μηχανισμός αναγκάστηκε να καταφύγει στη διοργάνωση… φροντιστηρίων για τα μέλη της Κ.Ο. της Ν.Δ. (σ.σ. αποδείχθηκαν ατελέσφορα δεδομένου ότι το 1/3 των γαλάζιων βουλευτών δεν πειθάρχησε προς τις υποδείξεις της ηγεσίας), ενώ και οι πολίτες έστειλαν δια της ψήφου τους ηχηρό μήνυμα διαφωνίας και εναντίωσης στην υιοθέτηση της ατζέντας του ακραίου δικαιωματισμού και της woke ατζέντας.
Πιθανότατα τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του είχαν ακούσει τις σοβαρές ενστάσεις που εξέφραζαν τόσο οι «γαλάζιοι» βουλευτές όσο και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρώην πρόεδροι του της Ν.Δ., Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς. Την ίδια ώρα, δε, που η ηγεσία του κόμματος διατεινόταν ότι αφουγκράζεται την πολιτική και κοινωνική διαφωνία, φρόντιζε να βάλει προσκόμματα στους βουλευτές της που εξέφραζαν την πρόθεση να παρακολουθήσουν τις βαρυσήμαντες ομιλίες των Καραμανλή και Σαμαρά στην κοινή παρουσία τους το καλοκαίρι στο Πολεμικό Μουσείο.
Τελικά στη Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν άκουσαν τις έντονες διαφωνίες, αλλά αντιθέτως αποφάσισαν να κάνουν και… πάρτι σε γνωστό wine bar στο κέντρο της Αθήνας για την πύρρειο κοινοβουλευτική νίκη τους, παρουσία του υπουργού Επικρατείας, Άκη Σκέρτσου, του διευθυντή του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη, αλλά και της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που διάκειται εμφανώς υπέρ του διαχωρισμού των φύλων σε αρσενικά, θηλυκά και σε… «κάτι άλλο».
Μια και ο λόγος, πάντως, για την κ. Σακελλαροπούλου θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας επικρατεί αναβρασμός ακόμη και στο άκουσμα του ονόματός της. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Α», οι αιτιάσεις πολλών «γαλάζιων» προς το πρόσωπο της Προέδρου δεν αφορούν μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό με το πάρτι αλλά για την εν γένει στάση της σε διάφορα ζητήματα.
Μάλιστα φροντίζουν να διαμηνύουν αυτή τη δυσφορία τους προς την ηγεσία του κόμματος (σ.σ. το ίδιο έχει κάνει εμμέσως και η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος) υποστηρίζοντας ότι θα ήταν μεγάλο λάθος να προτείνει ο Κυρ. Μητσοτάκης την ανανέωση της προεδρικής θητείας της κ. Σακελλαροπούλου, ειδικά όταν μπορούν να βρεθούν αξιόλογα και με μεγάλο διαμέτρημα πρόσωπα από τον χώρο της ευρύτερης κεντροδεξιάς που συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους υψηλά ποσοστά συναινέσεων.
Τα λάθη κοστίζουν. Ως πότε;
Είναι ξεκάθαρο ότι παρά τα σημαντικά βήματα προόδου που έκανε η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια, οι πολιτικές στραβοτιμονιές της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν τον όχι αμελητέο αντίκτυπό τους στην επιρροή της Νέα Δημοκρατίας.
Θα ήταν, βεβαίως, ανιστόρητο να ισχυριστεί κάποιος ότι η παράταξη έχει χάσει τα ερείσματά της στην κοινωνία κι ότι απειλείται η πολιτική ηγεμονία της. Δεν είναι, όμως, τυχαίο ότι ακριβώς σε καιρούς που το κυβερνών κόμμα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό στις πλέον πρόσφατες κάλπες, αυτές των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, το κυβερνών κόμμα πέρασε κάτω από τον πήχη του 33% των ευρωεκλογών του 2019 επιτυγχάνοντας το ισχνό 28,31%.
Μάλιστα απέχοντας ούτε τρεις μήνες από την εν λόγω εκλογική αναμέτρηση, οι ασυνήθιστα χαμηλές πτήσεις της Ν.Δ. συνεχίζονται και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τα πρώτα φθινοπωρινά γκάλοπ που δείχνουν την κυβερνώσα παράταξη να διατηρεί μεν το ξεκάθαρο προβάδισμα έναντι των αντιπάλων της αλλά να συνεχίζει να μετρά απώλειες.
Ειδικότερα, στην τελευταία δημοσκόπηση της Οpinion Poll η Ν.Δ. εμφανίζεται να έχει υποχωρήσει στο 27,1%, περίπου το ίδιο ποσοστό παίρνει στο γκάλοπ της GPO, την ίδια ώρα που στην δημοσκοπική έρευνα της εταιρείας MRB το κόμμα συγκεντρώνει στην πρόθεση ψήφου το 21,6% των ερωτηθέντων.
Ανεξαρτήτως του αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αποτελούν κατά το κοινώς λεγόμενο μία φωτογραφία της στιγμής, δεν παύουν να αποτυπώνουν την κοινωνική αίσθηση ότι σε συγκεκριμένα κρίσιμα θέματα η κυβέρνηση δεν παίρνει προβιβάσιμο βαθμό. Κι αυτό είναι κάτι που στην Ηρώδου Αττικού πρέπει να το δουν επειγόντως και να μην αρκεστούν στην ατάκα που είπε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ ότι «καλή είναι η αυτοκριτική αλλά προέχει και η διακυβέρνηση». Διότι αν επιμείνουν να διακυβερνούν δίχως να διδάσκονται από την (αυτο) κριτική, τότε τα πράγματα γίνουν πολιτικά –ίσως και εθνικά– ανεπίστρεπτα.
Το «μακριά κι αγαπημένοι» του Κυριάκου στους δύο πρώην
Μεταξύ όσων εντοπίζουν τις λίγες αλλά σημαντικές αστοχίες της «γαλάζιας» διακυβέρνησης είναι και οι δυο πρώην πρωθυπουργοί και πρώην πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές –περισσότερες ο Μεσσήνιος, λιγότερες ο Θεσσαλονικιός– που οι δύο πολιτικοί έχουν τοποθετηθεί δημόσια ιδιαίτερα για τα θέματα των σχέσεων της Ελλάδας με τη Τουρκία, για το Μακεδονικό ζήτημα, αλλά και για τη στάση εταίρων και συμμάχων που συχνά-πυκνά τηρούν στάση ουδετερότητας μεταξύ «θύτη» και «θύματος».
Αν και πρόκειται για μία καθ’ όλα έντιμη στάση των δύο ανδρών, είναι ηλίου φαεινότερο ότι στο επιτελικό κράτος κρατούν αποστάσεις από τους πρώην ηγέτες της παράταξης, επιδιώκοντας παράλληλα να αποδομήσουν τα λεγόμενά τους δια της… τεθλασμένης.
Λέγοντας, δηλαδή, ότι το Μαξίμου τους ακούει, δεν τους σχολιάζει λόγω της θεσμικής θέσης που κατείχαν, αλλά ότι το κυβερνητικό… καραβάνι θα προχωρήσει!
Δεν υπάρχουν εντός και εκτός της Ν.Δ. άνθρωποι που να αμφισβητούν ότι οι δύο πρώην πρόεδροι του κόμματος έχουν πολύ βαριά ιστορικά ονόματα, που «μιλούν» σε μεγάλα κομμάτια της κοινοβουλευτικής ομάδας και πρωτίστως στη βάση της Νέας Δημοκρατίας και που ακριβώς λόγω αυτών των ιδιοτήτων τους ήταν ανέκαθεν υπέρμαχοι της ενότητας του κόμματος και εγγυητές της.
Υπό αυτό το πρίσμα είναι ευκόλως εννοούμενο αυταπόδεικτο πως όταν μιλούν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής δεν το κάνουν επειδή λειτουργούν ως εσωκομματική αντιπολίτευση. Το κάνουν με σκληρές αλήθειες ακριβώς επειδή ο ρόλος τους είναι να αφυπνίζουν την ηγεσία και να της επισημαίνουν λάθη, παραλήψεις ή κρίσιμες παρεκκλίσεις.
Το είδαμε με αυτό το πράγμα να συμβαίνει και μέσα στη Βουλή αλλά και τον Ιούλιο σε εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο όταν ο Αντ. Σαμαράς και ο Κ. Καραμανλής επέμεναν στην ανάγκη να αλλάξει ρότα η πολιτική της Ελλάδας σε σχέση με την Τουρκία και χτυπούσαν τα καμπανάκια ότι η παράταξη δεν πρέπει να πέσει σε μία αλαζονική χειμερία νάρκη επειδή οι αντίπαλοί της κατακρημνίζονται.
Ποια ήταν το απαντητικό μήνυμα της Ηρώδου Αττικού; Αυτό που έστειλε ο Μητσοτάκης από τη φετινή ΔΕΘ: «Υπερασπίζομαι τις πολιτικές επιλογές τις οποίες κάνω και θα προσπαθώ να πείσω και την μειοψηφία στο εσωτερικό που διαφωνεί. Απορρίπτω τις συζητήσεις περί δεξιά στροφής. Παραμένουμε προσηλωμένοι στον στόχο και στο πρόγραμμα για το οποίο ψηφιστήκαμε. Από την άλλη ακούω και σέβομαι κάθε άποψη. Λογικό είναι μετά από ένα αποτέλεσμα που δεν ήταν το προσδοκώμενο να υπάρχει και μία γκρίνια. Αν υλοποιήσουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, θα διαψεύσουμε όσους υποστηρίζουν ότι πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό».
Εν ολίγοις μακριά κι αγαπημένοι με όσους εκφράζουν διαφορετική άποψη και σ’ όποιον αρέσει…
«Σέβομαι κάθε άποψη»
Είπε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ ότι σέβεται κάθε άποψη που εκφράζουν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, αλλά εκείνος «διοικεί το κράτος». Όσον αφορά τις αποφάσεις και τη διοίκηση κανείς δεν εξέφρασε ποτέ την παραμικρή αμφιβολία. Όσον όμως αφορά τον σεβασμό, απτά παραδείγματα δεν επαληθεύουν τον ισχυρισμό του. Απλώς υπενθυμίζουμε ότι όταν η θέση του Αντώνη Σαμαρά για τον νόμο με τα ομόφυλα ζευγάρια συζητήθηκε στη Βουλή, τα κυβερνητικά έδρανα ήταν άδεια κατόπιν εντολής ν’ απέχουν. Προφανώς την εντολή αυτή δεν την έδωσε ο… φρούραρχος του κοινοβουλίου.
Ακόμη μια και περί σεβασμού ο λόγος, υπενθυμίζουμε ότι στην υπόθεση Νovartis, οι σκευωροί που έκαναν λόγο για τροχήλατες βαλίτσες και διάφορα άλλα άθλια κατασκευάσματα, αθωώθηκαν πανηγυρικά από δικαστές που είχαν προαχθεί από την κυβέρνηση της «Νέας Δημοκρατίας»…
Καμπάνες –όχι καμπανάκια– στο Πολεμικό Μουσείο
Υπενθυμίζουμε ότι ο Κώστας Καραμανλής μιλώντας στην εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, ήταν πολύ σκληρός για τις πρακτικές του κουμπάρου του Ερντογάν, αλλά και για την κυβερνητική πολιτική. Έκανε λόγο για «συστηματική επιχείρηση για τη διεύρυνση της τουρκικής ατζέντας, απευθείας αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων εντελώς απροκάλυπτα».
Είπε χαρακτηριστικά ότι μόνο οι εθελοτυφλούντες μπορούν ν’ αμφισβητήσουν τα λεγόμενά του και ακόμη ότι: «η όποια συγκυριακή ύφεση στη ρητορική υπαγορεύεται από σκοπιμότητα».
Αντώνης Σαμαράς: «Η ΝΔ να επιστρέψει στις ρίζες της»
Ακόμη πιο σκληρές ήταν οι τοποθετήσεις του Μεσσήνιου πολιτικού. Είπε ότι:
>> Η ΝΔ πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της
>> Η διεύρυνση δεν πρέπει να εξελιχθεί σε μετάλλαξη
>> Η παράταξη έχει γίνει η πιο φοβική όλων των εποχών
>> Το επιτελικό κράτος κυβερνά με ανακυκλούμενους Υπουργούς και απαξιωμένους βουλευτές
>> Η Τουρκία μας προσβάλει και μας ταπεινώνει, το ίδιο και οι Σκοπιανοί.
Τελειώνοντας κάλεσε τον πρωθυπουργό να: «αποφασίσει άμεσα την αλλαγή της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής, να επιστρέψει στις ιστορικές παρακαταθήκες της παράταξης, να ασκήσει βέτο στην Αλβανία, να απεμπλακεί από την εθνικά επικίνδυνη συμφωνία των Πρεσπών και ν’ ασκήσει βέτο σε κάθε βήμα των Σκοπίων, και τέλος ν’ αναθεωρήσει πλήρως τη φιλία με την Τουρκία καθιστώντας σαφές εμπράκτως ότι δεν εκβιαζόμαστε, δεν απειλούμαστε και δεν φοβόμαστε.».
Προφανώς οι τοποθετήσεις των δύο εμπείρων πρώην πρωθυπουργών δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν με αποτέλεσμα το γνωστό μπαράζ των τελευταίων δημοσκοπήσεων.
