Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Σε ολο τον πλανήτη οι περισσότεροι ασχολούνται με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στις Αμερικανικές εκλογές και την παραπολιτική . Μετα δε την αποτυχημένη απόπειρα κατά του Τραμπ και την υποψηφιότητα της Καμαλα Χαρις, ολοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάσταση .
Αν αφήσουμε στην άκρη τα παραπάνω , οι γνωριζοντες, τα τεκταινομενα στην Αμερική σήμερα, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία, οτι το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι πρόβλημα ουσίας και διακυβέρνησης .
Την παρούσα στιγμή το ποσοστό αποδοχής του σημερινού Δημοκρατικού προέδρου των ΗΠΑ – που αποτελεί αφετηρία για την Χάρις- φτάνει στο χαμηλο 37%. Σχεδόν έξι στους 10 ψηφοφόρους λένε ότι οι πολιτικές του – και κατ επέκταση των Δημοκρατικών – έχουν φέρει τη χώρα σε χειρότερη κατάσταση, συμπεριλαμβανομένου του 1/5 των ψηφοφόρων που τον στήριξαν το 2020, και η πλειοψηφία συμφωνεί πως η κυβέρνησή του χειρίστηκε τα βασικά θέματα με λάθος τρόπο: Τον πληθωρισμό, τη μετανάστευση, και την εξωτερική πολιτική.
Οι Αμερικάνοι αισθάνονται από τους Δημοκρατικούς , επίσης πιο ανασφαλείς για την οικονομία της χώρας τους σε σχέση με πριν από 15 χρόνια, από τον Ιούνιο του 2009 όταν και η οικονομία ήταν σε ύφεση και η ανεργία στο 9,5%.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos στην ερώτηση “ποιος έχει καλύτερη προσέγγιση για την οικονομία” που είναι και η πρώτη ανησυχία των ερωτηθέντων, οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Τραμπ με 43% έναντι 37% του σημερινού προέδρου .Η αύξηση των τιμών έχει πλήξει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, αν και ο πληθωρισμός έχει επιβραδυνθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες και το ποσοστό της ανεργίας παρουσιάζει μείωση τα τελευταία δύο χρόνια.
Στο μεταναστευτικό,- που απασχολεί κυρίως τον αμερικανικο νότο – ο Τραμπ κατέγραψε υψηλότερο σκορ: 44% έναντι 31%. Ωστόσο, οι Δημοκρατικοί διατηρούν προβάδισμα έναντι του Τραμπ όσον αφορά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων , την αντιμετώπιση του πολιτικού εξτρεμισμού και των απειλών κατά της δημοκρατίας. Ακόμη, έχουν προβάδισμα 40% έναντι 29% για τον Τραμπ στην ερώτηση για την Υγεία.
Πρακτικά, η απαισιοδοξία των ψηφοφόρων έχει να κάνει περισσότερο με τις μακροοικονομικές επιδόσεις, παρά με τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά των υποψηφίων .
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι ο Τραμπ έχει δείξει χαρακτηριστικά καλύτερης διαχείρισης στο οικονομικο πεδίο , αλλά συνάμα και ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης .
Και στην πρώτη θητεία του έχτισε τον μύθο του καλύτερου διαχειριστή της οικονομίας, αλλά και της προοπτικής κυρίως για την μεσαία αμερικανική τάξη .
Στις σημερινές δύσκολες εποχές, τα παραπάνω έχουν διεμβολισει τις παραδοσιακές ιδεολογικές διαφορές και έχουν καταστήσει κυρίαρχες τις πολιτικές που έχουν σχέση με την πιο ουσιαστική ίσως, την σημερινή εποχή, ιδεολογία .
Αυτή της καθημερινότητας και της προσωπικής οικονομικής διαχείρισης .
