Του Αλέξη Παπαχελά
Δεν ξέρω αν έχουμε αντιληφθεί πόσο σπάνιο είναι στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα αυτό που έχει σήμερα η χώρα μας: πολιτική σταθερότητα. Καλώς ή κακώς, αυτό οφείλεται βασικά στο γεγονός ότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας επιβίωσε την εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων και κατάφερε να διατηρήσει ένα υψηλό ποσοστό, πάνω από 40%, ενώ ταυτόχρονα απεφεύχθη ο κίνδυνος της απλής αναλογικής. Αν κοιτάξετε γύρω μας στην Ευρώπη, ελάχιστα είναι τα κόμματα εξουσίας που επιτυγχάνουν πλέον τόσο υψηλά ποσοστά. Η πολιτική αστάθεια και ρευστότητα είναι η ρουτίνα, ενώ μεγάλα παραδοσιακά κόμματα έχουν συρρικνωθεί.
Η Ν.Δ. θα μπορούσε εύκολα να είναι δύο κόμματα σήμερα, ίσως και τρία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτιαξε μια πολιτική συνταγή που έφερε κάτω από την ίδια στέγη κεντρώους, δεξιούς, πρώην αριστερούς που έγιναν αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια συνταγή που προσπαθεί να συγκεράσει τον Βορίδη με τον Πατέλη, το πολύ πατριωτικό δεξιό με το πιο φιλελεύθερο κεντροαριστερό κοινό. Ορισμένες φορές καταλήγει σε βραδιές όπου ο πρωθυπουργός αναγκάζεται να παραστεί σε δύο εκδηλώσεις, σαν να απευθύνεται ταυτόχρονα σε δύο εντελώς διαφορετικές «ενορίες». Η δεξιά συγκρατείται με την έμφαση στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, στην επέκταση του φράχτη στον Εβρο και στην πολιτική απώθησης παράνομων μεταναστών. Το Κέντρο με φιλελεύθερα μέτρα και επιλογές κεντροαριστερών προσώπων σε καίριες θέσεις.
Αν κοιτάξετε γύρω μας στην Ευρώπη, η πολιτική αστάθεια και ρευστότητα είναι η ρουτίνα, ενώ μεγάλα παραδοσιακά κόμματα έχουν συρρικνωθεί.
Θα αντέξει για πολύ αυτή η συνταγή; Σίγουρα είναι πιo δύσκολο να πετύχει χωρίς ΣΥΡΙΖΑ απέναντι· ο Αλέξης Τσίπρας ήταν μια ισχυρή «συγκολλητική ουσία» για τη διευρυμένη και πολυσυλλεκτική Ν.Δ. Από την άλλη, δεν διαφαίνεται κανένας πολιτικός ηγέτης στον ορίζοντα που θα μπορούσε να σαγηνεύσει είτε κεντροαριστερούς είτε πολύ δεξιούς ψηφοφόρους. Δεν θέλει, βέβαια, αλαζονεία και, το κυριότερο, δεν θέλει στραβοτιμονιές. Η συνταγή της μεγάλης Ν.Δ. στηρίζεται σε πολύ λεπτές ισορροπίες. Υπάρχει πολύς πληγωμένος κόσμος, που είναι έτοιμος να ανέβει στα κάγκελα. Καθημερινά διαβάζει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οργίλα σχόλια, είτε από τη μία είτε από την άλλη μπάντα.
Οι οπαδοί της ιδεολογικής καθαρότητος δεν αντιλαμβάνονται ενδεχομένως τι θα σήμαινε στην πράξη για το πολιτικό σκηνικό και το μέλλον του τόπου. Οπως ξέρουμε, οι συνταγές στη μαγειρική πετυχαίνουν όταν δένουν και παράγουν μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα σε διάφορα υλικά. Ετσι είναι και οι συνταγές στην πολιτική: αν δεν είχε πετύχει η συνταγή της Ν.Δ., θα μπορούσαμε εύκολα σήμερα να έχουμε, αντί για το ποσοστό της, ένα νέο… Ποτάμι, μια μεγαλύτερη αλλά όχι κοντά στον πήχυ της εξουσίας παραδοσιακή Ν.Δ. και ένα υπερσυντηρητικό κόμμα. Ενα χάος δηλαδή, όπως το παρατηρούμε σε πολλές χώρες με παράδοση πολιτικής σταθερότητας. Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς «συνταγή που δουλεύει μην την αλλάξεις», και όσο αντέξει.
