Τριάντα χρόνια μετά την ιστορική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Λειβαδιά , που άνοιγε το δρόμο με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου να καταβάλει, αποζημιώσεις στους ενάγοντες για τη σφαγή του Διστόμου , το θέμα τον γερμανικών αποζημιώσεων επανέρχεται στο προσκήνιο.
Με εντολή και εξουσιοδότηση των κληρονόμων δύο εκ των επιζησάντων της τρομερής Σφαγής, η πληρεξούσια δικηγόρος τους Χριστίνα Σταμούλη, κατέθεσε για λογαριασμό των εντολέων της εξώδικη αίτηση και πρόσκληση προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, επαναφέροντας το αίτημα για την εκτέλεση εκείνης της πρώτης απόφασης 137/1997 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την κοινοποίηση της ως άνω αποφάσεως, το Δημόσιο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας είχε ασκήσει αίτηση αναίρεσης , η οποία, με την υπ΄ αριθ. 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, απορρίφτηκε.
Ωστόσο, όπως επισημαίνεται και στο εξώδικο προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης « Παρά το αμετάκλητο της αποφάσεως με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου, τούτο ουδέποτε εξεδήλωσε την πρόθεση εξοφλήσεως του οφειλομένου ποσού, το οποίο σήμερα έχει πλέον υπερδιπλασιαστεί, λόγω των οφειλόμενων τόκων υπερημερίας. Αντιθέτως έσπευσε, καταδολιευτικά, να εκποιήσει ή και να θέσει υπό διπλωματική
προστασία συγκεκριμένα ακίνητα ιδιοκτησίας του».
Η πληρεξούσια δικηγόρος των κληρονόμων των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου εξηγεί πως προχωρούν στην κίνηση αυτή « παρά το ότι οι έρευνές μας μας κάνουν να θεωρούμε πιο βέβαιο και από βέβαιο (!), πως ο μεγάλος οφειλέτης της Έμπρακτης Συγγνώμης, έχει καταδολιευτικά φροντίσει να προφυλάξει την ακίνητη περιουσία που είχε στην Ελλάδα» .
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το 2004, ο εμπνευστής της δικαστικής διεκδίκησης Γιάννης Σταμούλης μετέφερε τον
δικαστικό αγώνα του Διστόμου στα ιταλικά δικαστήρια και αυτό γιατί, όπως επισημαίνεται από την κυρία Σταμούλη , « πέραν των όποιων άλλων εξελίξεων, η τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφαση για τις διεκδικήσεις, προσέκρουε εξ αρχής στο αναχρονιστικό άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που, στην ουσία, καταλήγει να παρέχει προνομιακή ασυλία στο γερμανικό δημόσιο, απαγορεύοντας την κατά αυτού εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων, ει μη μόνον εφόσον το επιτρέψει ο Έλληνας Υπουργός Δικαιοσύνης».
Υπό αυτά τα δεδομένα, με βάση τη εξώδικη δήλωση ζητούν :
A. να τους χορηγηθεί άδεια «για να επισπεύσουμε αναγκαστική
εκτέλεση κατά του Γερμανικού Δημοσίου επί των, ήθελε ακόμη
βρεθούν σε ελληνικό έδαφος, περιουσιακών του στοιχείων» και
B. να καταργηθεί η πρόβλεψη του άρθρου 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, «αποδεικνύοντας έμπρακτα στους, ελάχιστους πλέον, επιζώντες των θηριωδιών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και σε όλους του Έλληνες, πως η Ελληνική Πολιτεία δεν παρέχει, ούτε καν ακούσια, προνομιακή ασυλία σε αλλοδαπό δημόσιο, απαγορεύοντας την κατά αυτού εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων».
Μίνα Μουστάκα
Πηγή: Αθήνα 9,84
