Ιδιαίτερα επικριτικό εμφανίζεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για τη συνεχιζόμενη πρακτική της Ελλάδας να μην εφαρμόζει δικαστικές αποφάσεις, γεγονός που το οδήγησε σε μία νέα απόφαση καταδίκης για καθυστέρηση πλέον των 2 ετών.
«Το δικαίωμα σε δικαστήριο θα ήταν ψευδαίσθηση εάν η εσωτερική έννομη τάξη ενός κράτους επέτρεπε μια τελεσίδικη, δεσμευτική δικαστική απόφαση να παραμένει ανενεργή» αναφέρει χαρακτηριστικά το ΕΔΔΑ, παραπέμποντας σε προηγούμενες αποφάσεις του όπου είχε ήδη διαπιστώσει παραβίαση σε σχέση με τη μη εκτέλεση ή την καθυστερημένη εκτέλεση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων.
Έτσι, και στην νέα περίπτωση προσφυγής που δέχθηκε, το επιχείρημα περί οικονομικών δυσκολιών για τη μη εκτέλεση δικαστικής απόφασης δεν φάνηκε ικανό να πείσει το ΕΔΔΑ, που επανέλαβε πως «εξετάζοντας όλο το υλικό που υποβλήθηκε σε αυτό, το Δικαστήριο δεν βρήκε κανένα γεγονός ή επιχείρημα ικανό να το πείσει να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα σχετικά με το παραδεκτό και την ουσία αυτών των καταγγελιών».
Ειδικότερα, οι προσφεύγοντες είχαν επιδιώξει την αναγνώριση οικονομικών δικαιωμάτων τους μέσω διοικητικής προσφυγής, η οποία οδήγησε στην έκδοση της με αριθμ. 6458/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στις 2 Δεκεμβρίου 2014. Η απόφαση αναγνώριζε τα δικαιώματά τους και επιδίκασε χρηματικά ποσά υπέρ αυτών.
Η απόφαση κατέστη αμετάκλητη στις 11 Μαΐου 2015, οπότε και ξεκίνησε η περίοδος υποχρέωσης εκτέλεσής της από τις ελληνικές αρχές. Παρά τις προσπάθειες των προσφευγόντων και τις αιτήσεις τους προς τις αρμόδιες διοικητικές αρχές, η εκτέλεση της απόφασης δεν πραγματοποιήθηκε εντός εύλογου χρόνου.
Η καθυστέρηση συνεχίστηκε μέχρι τις 13 Ιουνίου 2017, οπότε τελικά εκτελέστηκε η απόφαση, έπειτα από παρέλευση 2 ετών, 1 μήνα και 3 ημερών από τη στιγμή που κατέστη αμετάκλητη.
Νέο ευρω-χαστούκι στην Ελλάδα: Απορριπτέα τα επιχειρήματα
Όπως αναφέρεται, το κυβερνητικό επιχείρημα στηριζόταν στην πολυπλοκότητα της διοικητικής διαδικασίας εκτέλεσης, την επισφαλή οικονομική κατάσταση του Ελληνικού Κράτους κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, καθώς και τη σημασία της υπόθεσης για τους προσφεύγοντες. Ωστόσο, το Δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα αυτά.
Το ΕΔΔΑ θεώρησε ότι στην προκειμένη περίπτωση οι αρχές δεν κατέβαλαν όλες τις απαραίτητες προσπάθειες για την έγκαιρη εκτέλεση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών υπέρ των προσφευγόντων, υπενθυμίζοντας πως η καθυστέρηση στην εκτέλεση μιας απόφασης δεν πρέπει να είναι τέτοια ώστε να υπονομεύει την ουσία του δικαιώματος που προστατεύεται από τις σχετικές συνθήκες.
Και κατέληξε: «Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα Κράτος δεν μπορούν από μόνες τους να δικαιολογήσουν την αποτυχία του να συμμορφωθεί με μια δικαστική απόφαση. Η έλλειψη κονδυλίων δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράλειψη του Κράτους να εκπληρώσει ένα χρέος που έχει επιβεβαιωθεί με δικαστική απόφαση».
