Του Ανδρέα Χιωτάκη
∆εν πρόφτασα να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο και µε το αίµα ενός νέου ανθρώπου βάφτηκε ο ΒΟΑΚ, παραµονές ∆εκαπενταύγουστου στα Χανιά, σε τροχαίο στον κόµβο του Ταυρωνίτη.
Το Σάββατο 28 Ιουνίου, πήγα στο τρισάγιο που πραγµατοποιήθηκε στη γέφυρα του Γαλατά, από τους γονείς των αδικοχαµένων παιδιών Νικόλα 20, Αλέξανδρου 15 και του Θοδωρή 20 ετών.
∆εν ήταν ετήσιο. Αυτό που ακούστηκε από την κραυγή της µάνας είναι «Γιατί τα ξέχασαν…! ∆εν αξίζουν τα παιδιά µας για αυτούς τίποτα; Γι’ αυτό το έκανα τώρα!»
Ήταν µια επίκληση στην κοινωνική µνήµη. Στην αλήθεια, στη µη λήθη. Ήταν µια επίκληση στην κοινωνικοποίηση που προκλήθηκε µε το γεγονός και την ιδεολογικοποίησή του, που προήλθε και είχε αναφορά στην οδική ασφάλεια του ΒΟΑΚ, τις ευθύνες του κράτους, της αυτοδιοίκησης και κάτ’ επέκταση για την ευθύνη τους στο θάνατο των παιδιών.
Τον περασµένο Σεπτέµβριο είχαν περάσει από το σηµείο η Μαρία Καρυστιανού και ο Παύλος Ασλανίδης από τον σύλλογο θυµάτων Τεµπών και αποθέσαν λίγα λουλούδια και µίλησαν για άλλο ένα κρατικό έγκληµα που δεν πρέπει να ξεχαστεί!
Όµως στην περίπτωση µας οι κοινωνικές αντιστάσεις κάµφθηκαν. Φάνηκε ότι δεν ήταν αρκετή η κινητοποίηση εκείνων των ηµερών. Ούτε η αναζήτηση των αιτιών από τους γονείς.
Στις 17 Αυγούστου είναι η τραγική επέτειος και µεχρι τωρα δεν έχουν ενεργοποιηθεί αντανακλαστικά για κάποια δράση.
Αφυπνιστήκαµε ξανά στις 29 Ιανουαρίου 2025 µε τον τραγικό θάνατο του 22χρονου Παναγιώτη στη Λεωφόρο Σούδας.
Και παρότι φαινοµενικά έχουµε συνηθίσει στον θάνατο εδώ πέρα, το πρόσφατο τροχαίο στην λεωφόρο Σούδας απασχόλησε την τοπική κοινωνία, απρόσµενα περισσότερο από δεκάδες παρόµοια που έχουν προηγηθεί. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: η ευρεία αναγνωσιµότητα του 45χρονου υπαίτιου του δυστυχήµατος ως ενός ακόµα γόνου ευκατάστατης οικογένειας, από αυτούς που διάγουν βίο βαριά παρατατικό και κατέχουν το δικαίωµα του “κάνω ό,τι γουστάρω”. Με πολιτικές πλάτες και την ασυλία της αστυνοµίας. Χωρίς την άρση των τηλεφωνικών επικοινωνιών (που έχουν ζητήσει οι γονείς) και την επαναφορά πρόσφατα των τριών αστυνοµικών στην υπηρεσία, µετά την εσωτερική δίωξη για παράβαση καθήκοντος.
Σύµφωνα µε τις επίσηµες στατιστικές, ο νοµός Χανίων κατέχει την πρωτιά στα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήµατα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα µας ο µέσος όρος είναι 68 νεκροί ανά εκατοµµύριο κατοίκων τη στιγµή που ο Μέσος Ευρωπαϊκός Όρος είναι στους 51 νεκρούς.
Με βάση αυτά τα στοιχεία, στα Χανιά και στο Ρέθυµνο οι οδηγοί διατρέχουν (κατά µέσο όρο) τρεις φορές υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν σε τροχαίο από ότι οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη. Στον ΒΟΑΚ, συµβαίνουν πάνω από 60 ατυχήµατα µε πάνω από 20 νεκρούς κάθε χρόνο. Μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν τα δικά µας Τέµπη.
Το τραγικό δυστύχηµα στον Γαλατά ανέδειξε για µία ακόµη φορά την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι δρόµοι της Κρήτης, την αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνήσεων, αλλά και την τραγική καθυστέρηση της σηµερινής.
Τότε, ο υπουργός Υποδοµών και Μεταφορών Χρήστος Σταϊκούρας, µέσα στο γενικότερο κλίµα οργής που είχε διαµορφωθεί, είχε µιλήσει για «την ανάγκη άµεσης δράσης για την αντιµετώπιση των τροχαίων δυστυχηµάτων. Ούτε η σύσκεψη µαζί του στην Περιφέρεια τον περασµένο Νοέµβριο, που θα έµπαιναν στο µικροσκόπιο τα επικίνδυνα σηµεία, όπως οι διασταυρώσεις στους Αγίους πάντες, τις Καλύβες, τις Βρύσες και τον Ταυρωνητη, Χανιά, έφεραν αποτέλεσµα. Και πώς να δούµε… όταν ακόµα δεν έχουν αποκατασταθεί οι βλάβες της θεοµηνίας του 19 και οι όποιες µικροπαρεµβασεις, όπου γίνονται…κάνουν και τον τελευταίο να αναρωτιέται, τι γίνεται και έχουµε αυτά τα κολωνάκια τόσο καιρό!
Τα ίδια σχεδόν µέτρα για την ασφάλεια του ΒΟΑΚ ήρθε να εξαγγείλει ο υπουργός Χρήστος ∆ήµας, πριν είκοσι µέρες, µε την δέσµευση για άµεση υλοποίηση µέσα στο 25. Τα µέτρα ασφάλειας είναι να τοποθετηθούν κολωνάκια σε όλο το µήκος του δρόµου από Κολυµπάρι, µέχρι Χανιά. Οι παραβάσεις στα επικίνδυνα σηµεία µετατέθηκαν στα έργα για τον νέο ΒΟΑΚ.
Μας εµπαίζουν. ∆ιότι όλοι γνωρίζουν και αυτό ήταν το αίτηµα των περσινών κινητοποιήσεων ότι ασφάλεια προσφέρει µόνο το προστατευτικό κιγκλίδωµα – διαχωριστικό στηθαίο!
Στα Συστήµατα Αναχαίτησης (ΣΑΟ) δεν περιλαµβάνονται τα εύκαµπτα πλαστικά (ερυθρά) διαχωριστικά κολωνάκια σήµανσης, τα οποία χρησιµεύουν κυρίως για προσωρινή διευθέτηση κυκλοφορίας και είναι γενικά µια µη ενδεδειγµένη µέθοδος για την αναχαίτιση των οχηµάτων. ∆εν προστατεύει σε περιπτώσεις εκτροπής από την εµπλοκή των αντιθέτως κινούµενων οχηµάτων. Τα εύκαµπτα κολωνάκια, ειδικά όταν είναι πολύ πυκνά, προκαλούν στρες και σύγχυση στους οδηγούς επειδή βρίσκονται πολύ κοντά στην κίνησης τους. Η τοποθέτηση τέτοιου τύπου κολωνακίων σήµανσης σε µεγάλα µήκη οδού, θα µεταβάλει αρνητικά τη Στάθµη Εξυπηρέτησης της οδού (µείωση ταχύτητας ροής) .
Τα τροχαία ατυχήµατα στον ΒΟΑΚ παρόλο που εν µέρει οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα, ο ΒΟΑΚ έχει: Μεγάλο κυκλοφοριακό φόρτο σε σχέση µε την γεωµετρία του ειδικά τους τουριστικούς θερινούς µήνες. Έχει κατασκευαστεί µε βάση παρωχηµένες προδιαγραφές. Στοιχειώδης συντήρηση.
Η Κρήτη όπου µε το 7,8 του πληθυσµού της χώρας, συνεισφέρει 14% και πλέον στο ΑΕΠ εδώ και µια δεκαετία. Είχε δικαίωµα για µια ασφαλή δηµόσια υποδοµή. Κι όµως, δεν έγινε.
Ο υπάρχων ΒΟΑΚ θα παραµείνει µε υψηλή επικινδυνότητα. Τον νέο ΒΟΑΚ µε µια σύµβαση φιάσκο θα τον προπληρώνουµε, πριν ολοκληρωθεί και όταν ολοκληρωθεί θα τον διπλοπληρώνουµε.
Ο πρωθυπουργός παρουσίαζε το έργο του νέου ΒΟΑΚ, ως δέσµευση τιµής. Και όµως – σήµερα ο ΒΟΑΚ µετατρέπεται σε δρόµο των εργολάβων και όχι των Κρητικών.
Σε δρόµο είσπραξης για τις εταιρείες και όχι σε υποδοµή κοινωνικής ασφάλειας.
Καλό τριήµερο ∆εκαπενταύγουστου.
Να προσέχετε!
