Την δικια της πολιτική σημασία εχει η παρέμβαση του Γιάννη Χατζηθεοδοσιου προέδρου του ΕΕΑ για τους Αμερικανικούς δασμούς στην Ευρώπη . Η ανάρτηση του προέδρου εχει ως εξής ,
“Μπορεί να ανακοινώθηκε συμφωνία μεταξύ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και Ντόναλντ Τραμπ για επιβολή δασμών 15% στα ευρωπαϊκά προϊόντα, όμως επειδή -όπως λέει και ο λαός μας- «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», περιμένουμε να δούμε γραμμένη την πλήρη συμφωνία καθώς υπάρχουν πολλά «γκρίζα σημεία».
Εκεί που δε χωράει αμφιβολία είναι ότι από την επιβολή αυτού του ύψους των δασμών αναμένεται επιβάρυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας κατά περίπου 100 δισ. ευρώ.
Πολλά ερωτήματα προκαλεί το κομμάτι της συμφωνίας για προμήθεια ενέργειας από τις ΗΠΑ έναντι ποσού 750 δισ. ευρώ, με πολλούς ειδικούς αναλυτές όμως να επισημαίνουν ότι θα είναι πολύ δύσκολη η εφαρμογή της.
Σχετικά με τα ελληνικά προϊόντα δεν φαίνεται -για την ώρα όμως- να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος φόβος, όμως από τη στιγμή που θα πληγεί το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας αναμένεται ο αντίκτυπος να επηρεάσει αρνητικά και τη δική μας.
Η ουσία όμως πίσω από τις επικοινωνιακές «κορώνες» είναι ότι πλέον η Ε.Ε. -και μαζί της όλη η Γηραιά Ήπειρος- μπαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε και την υποχρέωση που αναλαμβάνουν τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που είναι και μέλη του ΝΑΤΟ να διαθέτουν το 5% του ΑΕΠ τους για την ενίσχυση της άμυνας.
Είναι πλέον φανερό σε όλους ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης «σύρθηκε» σε μία διαπραγμάτευση κρατώντας μία παθητική στάση και ευρισκόμενη συνεχώς σε θέση άμυνας. Αποδεικνύεται και σε αυτή την περίπτωση ότι η σημερινή ηγεσία της ΕΕ δεν έχει το ειδικό βάρος που απαιτούν οι έκτακτες συνθήκες, ούτε την τόλμη και την αποφασιστικότητα να αντιδράσει προφυλάσσοντας τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Τα δείγματα γραφής ήταν ήδη αρνητικά από τη διαχείριση των θεμάτων της Ουκρανίας, της Μέσης Ανατολής, του μεταναστευτικού και του ενεργειακού.
Μπορεί να εξηγήσει με πειστικό τρόπο η πρόεδρος της Κομισιόν πως θα επιβάλει στις επιχειρήσεις να επενδύσουν στις ΗΠΑ 600 δισ. ευρώ, όπως προβλέπεται στην πρόσφατη συμφωνία;
Υπενθυμίζεται ότι μόλις πριν από μερικούς μήνες ο Μάριο Ντράγκι σε πρόταση του για το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομίας επεσήμανε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επιπλέον επενδύσεις ύψους 750-800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Άρα, σύμφωνα με τις έως τώρα εξελίξεις, επιλέγεται η στήριξη της αμερικάνικης οικονομίας αντί της ευρωπαϊκής. Γιατί αυτό προκύπτει από το περιεχόμενο της συμφωνίας. Τουλάχιστον από αυτά που έχουν γίνει γνωστά έως σήμερα. Αδιαφορία για τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάζονται στις δύο από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες -Γερμανίας και Γαλλίας- καμία ουσιαστική παρέμβαση για την αντιμετώπιση του δημογραφικού που απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη, σηκώνουμε τα χέρια απέναντι στο ενεργειακό ζήτημα και στις επιπτώσεις του για τους λαούς της ηπείρου μας.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι πολύ σύντομα μπορεί να μιλάμε για μία νέα ύφεση στην Ευρώπη. Και γνωρίζουμε από την πικρή πείρα που αποκομίσαμε ότι όταν συμβαίνει αυτό συνήθως πλήττονται οι πιο αδύναμες οικονομίες.
Είναι επιτακτική ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση να αλλάξει αμέσως ρότα. Υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να ενώσει τους λαούς της Ευρώπης, να αντιμετωπίσει προκλήσεις και να επιλύσει προβλήματα. Με την τακτική που εφαρμόζει όμως διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και εμφανίζεται περίπου ως υπάλληλος του Ντόναλντ Τραμπ, ενός ηγέτη που συμπεριφέρεται περισσότερο ως «σερίφης» και λιγότερο ως πολιτικός. Είναι προφανές ότι επιδιώκει την επιβολή του νόμου του ισχυρού, αδιαφορώντας πλήρως για έννοιες όπως δημοκρατία, κοινωνικής δικαιοσύνη, αλληλεγγύη. Για όλες αυτές τις αρχές δηλαδή που λειτούργησαν ως βάση για τη δημιουργία της Ε.Ε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και η διαπραγμάτευση με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν διεξήχθη σε ένα θέρετρο γκολφ! Δηλαδή το οικονομικό μέλλον εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών έφτασε να κρίνεται σε μία ανάπαυλα της ψυχαγωγίας του Αμερικανού προέδρου. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατήθηκαν. Αυτή η τακτική του Ντόναλντ Τραμπ είναι επικίνδυνη και θα οδηγήσει σε αδιέξοδα. Δεν συμπεριφέρεται ως σύμμαχος και εμπορικός εταίρος αλλά ως στυγνός εκβιαστής. Προφανώς γιατί βλέπει και τη χαλαρή αντίδραση της Ε.Ε.
Θεωρώ ότι έχει έρθει η ώρα να αλλάξουν πολλά στην ήπειρο μας και να αρχίσουμε να συζητάμε επιτέλους για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, αφήνοντας στην άκρη τις παρωχημένες και ανέπνευστες πρακτικές της σημερινής ηγεσίας. Οι πολίτες αλλά και οι ΜμΕ της Γηραιάς Ηπείρου αξίζουν καλύτερης τύχης και περισσότερης στήριξης.”
