Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Μετά το πέμπτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την εκλογή της νέας κεντρικής επιτροπής του κόμματος, τα δεδομένα στο εσωκομματικό τοπίο μεταβάλλονται με ταχύτητα καταιγίδας. Μεσα σε αυτή τη ραγδαία αναδιάταξη δυνάμεων, ένας από τους μέχρι πρότινος “ήρεμους ισχυρούς” του κόμματος, ο Σωκράτης Φάμελλος, φαίνεται πως βρίσκεται σε τροχιά αποδρομής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έχει βρει ακόμη σταθερό έδαφος μετά την εκλογική του κατάρρευση και τις διαδοχικές ηγετικές εναλλαγές, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η καταιγίδα δεν έχει κοπάσει κάτι που διαφαίνεται και δημοσκοπικα .
Ο Σωκράτης Φάμελλος δεν ήταν ποτέ από τους πιο “λαμπερούς” του κόμματος. Δεν γοήτευε στα τηλεοπτικά παράθυρα ούτε έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις. Αντιθέτως, διατηρούσε πάντα ένα προφίλ θεσμικό, και λόγο τεχνοκρατικό. Ανήκε, από τα πρώτα χρόνια, στη λεγόμενη “γραμμή ευθύνης”, μια τάση του ΣΥΡΙΖΑ που επεδίωκε πιο ρεαλιστικές, λιγότερο ριζοσπαστικές πολιτικές, ειδικά μετά το 2015.
Ως τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τόσο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ,όσο και στη μετέπειτα αντιπολίτευση, κινήθηκε σε χαμηλούς τόνους , χωρίς να προκαλεί εσωκομματικούς κραδασμούς. Αυτό ακριβώς όμως –η απουσία πολιτικής πυγμής, η έλλειψη ριζοσπαστικής ταυτότητας, η γραφειοκρατική λειτουργία– είναι που σήμερα τον φέρνουν σε θέση αδυναμίας. Στο νέο ΣΥΡΙΖΑ, το “χαμηλό προφίλ” δεν είναι προτέρημα, αλλά βαρίδι.
Το πέμπτο συνέδριο του κόμματος λειτούργησε ως σημείο καμπής. Εκεί, μέσα από έναν καταιγισμό αντιπαραθέσεων, προσωπικών αιχμών και ιδεολογικών συγκρούσεων, έγινε σαφές ότι η παλιά φρουρά του κόμματος, αυτή που επένδυε σε “ήπιους διαχειριστές”, μπαίνει στο περιθώριο. Η νέα ηγεσία –όποια κι αν είναι η τελική της σύνθεση– δείχνει να αναζητά πρόσωπα με πολιτικό ένστικτο, ένταση, φωνή.
Ο Φάμελλος δεν έχει ούτε το “μαχαίρι” ούτε το “πεπόνι”. Η φράση αυτή, που κυκλοφορεί με πικρό χιούμορ στα πηγαδάκια της Κουμουνδούρου, αποτυπώνει το κενό εξουσίας στο οποίο έχει βρεθεί. Δεν κρατά τα ηνία κάποιας ισχυρής τάσης, δεν διαθέτει επιρροή στις οργανώσεις που υπάρχουν ακόμα , δεν ηγείται καμίας ρηξικέλευθης γραμμής. Αντίθετα, δείχνει να είναι δέσμιος μιας εποχής που τελείωσε – μιας εποχής που είχε “Τσίπρα από πάνω και ησυχία από κάτω”.
Για πολλούς, ο Φάμελλος παρέμεινε πολιτικά ορατός όλα αυτά τα χρόνια κυρίως λόγω της εμπιστοσύνης που του έδειχνε ο Αλέξης Τσίπρας. Μετά όμως την αποχώρηση του πρώην πρωθυπουργού από την ηγεσία, ο προστατευτικός θόλος αποσύρθηκε. Ο Σ.Φάμελλος, όπως και αλλα στελέχη της ίδιας κατηγορίας βρέθηκαν ξαφνικά έκθετοι. Το κενό εξουσίας αποκάλυψε τις αδυναμίες: κανένα στρατηγικό όραμα, καμία οργανωμένη βάση στήριξης, καμία ιδεολογική ταυτότητα που να εμπνέει.
Η πολιτική αποδρομή δεν σημαίνει απαραίτητα επίσημη αποστράτευση. Ο Σ.Φάμελλος έχει την ατυχία να ανήκει στην κατηγορία του μεσαίου : δεν είναι ούτε ηττημένος μαχητής ούτε πειστικός ανανεωτής. Είναι το ενδιάμεσο, και σε μια εποχή κρίσεων, τα ενδιάμεσα περιθωριοποιούνται. Τι μπορεί να γίνει στην παρούσα φάση ;
Μα το πιο απλο . Να δείξουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι αναμένουν το ισχυρο πρόσωπο του χώρου . τον Αλέξη Τσιπρα δημιουργώντας κλίμα …
