Του Βασιλη Ταλαμαγκα
Η σκιά του Αλέξη Τσίπρα δεν εγκατέλειψε ποτέ πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε την παραίτησή του τον Ιούλιο του 2023, μετά το συντριπτικό αποτέλεσμα των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε μια μακρά περίοδο εσωστρέφειας, ανασφάλειας και αναζήτησης ταυτότητας. Όμως, παρά την προσπάθεια ανανέωσης, το παρελθόν επιστρέφει με εκδικητική συνέπεια: το φάντασμα του Τσίπρα πλανάται πάνω από την Κουμουνδούρου και καθορίζει —άμεσα ή έμμεσα— όλες τις εξελίξεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε για χρόνια η κυρίαρχη πολιτική φιγούρα της Αριστεράς. Επανέφερε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στην εξουσία, διαχειρίστηκε μνημόνια, δημοψηφίσματα, συμφωνίες και ήττες. Κατάφερε να επιβιώσει σε καταστάσεις που για άλλους θα ήταν πολιτικά καταδικαστικές. Και όμως, η τελική του ήττα στις εκλογές του 2023 φανέρωσε την εξάντληση ενός ηγετικού μοντέλου που είχε ταυτίσει το κόμμα με το πρόσωπό του.
Ο Σωκράτης Φάμελλος είναι πολιτικός με μετριοπαθές προφίλ, είχε υπάρξει τεχνοκρατικά αποδεκτός, αλλά ποτέ δεν θεωρήθηκε ηγετική φυσιογνωμία ή πρόσωπο-σταθμός για το κόμμα. Ο διορισμός του στη θέση αυτή θεωρήθηκε από πολλούς ένα “αναγκαίο κακό”, μια λύση ανάγκης μέχρι να βρεθεί η επόμενη ηγεσία.
Ωστόσο, ο ίδιος φαίνεται να υποτίμησε τη φύση του ρόλου του. Παρότι προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ των αντιμαχόμενων τάσεων, δεν έχει καταφέρει να εμπνεύσει, να αρθρώσει συνεκτικό πολιτικό λόγο ή να δώσει προοπτική. Οι παρεμβάσεις του χαρακτηρίζονται από ανασφάλεια, και συχνά μοιάζει περισσότερο ως διαχειριστής κρίσεων παρά ως πολιτικός ηγέτης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Φάμελλος ποτέ δεν είχε τη στήριξη ενός ισχυρού μηχανισμού. Η παρουσία του μοιάζει με εκείνη ενός «συμβασιούχου προέδρου ορισμένου χρόνου» — μια προσωρινή λύση, που όμως δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο.
Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε έλυσε το βασικό του πρόβλημα: δεν μπορεί να υπάρξει ως κόμμα χωρίς τον Τσίπρα, αλλά ούτε και μαζί του. Το κόμμα δεν τόλμησε να ανοίξει ουσιαστικά τη συζήτηση για την παρακαταθήκη του Τσίπρα. Δεν αποτίμησε πολιτικά την περίοδο 2015–2019. Δεν επεξεργάστηκε συλλογικά μια νέα στρατηγική. Αντί για μια πραγματική ανανέωση, παρατηρήθηκαν αποσπασματικές κινήσεις και προσωπικές φιλοδοξίες χωρίς σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό.
Η φημολογία για το αν θα επιστέψει ο Αλέξης Τσιπρας είναι διαρκής .
Ίσως είναι και μονόδρομος για ολη την αριστερά . Στο κάτω κάτω είναι και η μοναδική προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας που απέχει παρασάγγες από ολους τους αλλους του χώρου .
