Σπάει και τις πέτρες το κείμενο που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και αποδίδεται στην μητέρα της μικρότερης από τα θύματα των Τεμπών, Αναστασίας Παπαγγελή την κα Μαρία Ντόλκα. Περιγράφει την επαφή της με τον κ. Κώστα Λακαφώση και το πως της έδωσε τις απαντήσεις που ζητούσε, τις οποίες δεν έδωσε ποτέ το Κράτος, ως όφειλε.
Ένα κείμενο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι και κυρίως ο Νίκος Πλακιάς που από εκεί που κυνηγούσε τον Αγοραστό, τώρα αμφισβητεί και μηδενίζει την επαγγελματική επάρκεια του Πραγματογνώμονα Κ. Λακαφώση αρνούμενος ότι υπήρχε ύποπτο φορτίο που προκάλεσε την πυρόσφαιρα και τον θάνατο σχεδόν των μισών εκ των θυμάτων.
Η κα Μαρία Ντόλκα @MNtolka είναι η μαμά της 18χρονης Αναστασίας Παπαγγελή. Της μικρότερης φοιτήτριας που δολοφονήθηκε στα Τέμπη. Μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων ημερών, μια δυσάρεστη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, ένιωσε την ανάγκη να σπάσει την σιωπή της και να πάρει θέση. Να πει όλα όσα γνωρίζει. Κυρίως για το πως έμαθε τις λεπτομέρειες για τον θάνατο του παιδιού της. Οχι από την Πολιτεία. Οχι από την Αστυνομία. Αλλά από τον κ. Λακαφώση. Και να τον ευχαριστήσει δημόσια αυτή την φορά.
Ακούστε την:
«Ως νοσηλεύτρια πρώτης γραμμής για πολλά χρόνια συνεργάστηκα με την αστυνομία την πυροσβεστική ιατροδικαστές αλλά και εισαγγελέα υπηρεσίας και τη σήμανση και το ΕΚΑΒ.
Ξέρω πως όταν χάνεις τι παιδί σου οφείλει το κράτος να σε ενημερώσει για τις συνθήκες του θανάτου του. Εφοσον συνεργαστούν όλοι οι παραπάνω φορείς όπως τόσα χρόνια συνεργάζονταν στα εκατοντάδες περιστατικά που αντιμετώπισα μαζί τους. Υπάρχουν πρωτόκολλα και ακολουθώντας βάζεις την υπογραφή σου σε ότι είσαι παρούσα κ φέρεις ευθύνη.
Όφειλε λοιπόν το κράτος να μην μπαζώσει κ να μην ξεμπαζώσει το χώρο του εγκλήματος που δολοφονήθηκε το παιδί μου.
Όφειλε λοιπόν το κράτος να μας ενημερώσει ως οικογένεια να έρθει σπίτι μας εισαγγελέας αστυνομία και ενώπιον του δικηγόρου μας να μας παραδώσει τα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού μας που δολοφονήθηκε στην προσπάθειά του να επιστρέψει που αλλού στη σχολή του γιατί έμαθε από την οικογένεια της να είναι σωστή στις υποχρεώσεις της και στην ώρα της παντού.
Όφειλαν λοιπόν να μας παραδώσουν την ιατροδικαστική της έκθεση εντός ολίγων ημερών πριν καν απορριφθούν τα βιολογικά της δείγματα κ όχι σε ηλεκτρονική μορφή μετά από τρεις μήνες. Επιπλέον όλα της τα προσωπικά αντικείμενα, καλλυντικά, ρούχα, βαλίτσα, παπούτσια, κινητό που σαν μητέρα παρέλαβα με την κόρη μου την μεγάλη από το ΑΤ ΤΕΜΠΩΝ από δύο ευγενέστατους αξιωματικούς που έκλαιγαν μαζί μας ψάχνοντας στα ψυχρά κελιά της αστυνομίας να βρω τα πράγματα του παιδιού μου που ο χώρος όλος μύριζε με ένα απαίσιο χημικό να σου πνίγει το λαιμό 10 μέρες μετά το έγκλημα και μέσα στη λάσπη πνιγμένα τα πράγματα ενός παιδιού, του παιδιού μου που μοσχομύριζε όποια ώρα και να την έπαιρνες αγκαλιά.
Γιατί η Αναστασία μου ήταν ένα λουλούδι που μοσχομύριζε.
Όφειλαν λοιπόν να φέρουν σπίτι μας τα πάντα και να μας ενημερώσουν για το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα. Κρύφτηκσν πίσω από τη φράση μαζέψτε γρήγορα γιατί θα σας γ……Ω.
Δέχτηκα λοιπόν ένα μήνυμα από μια άλλη μανούλα την Δέσποινα την Γκανίδου την μαμά του Γιώργου του Παπάζογλου. Μέσα στην οδύνη μας μόνες οι μάνες έψαχναν τις συνθήκες που έφυγαν τα παιδιά τους ΜΟΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ. Είμαι η μαμά του Γιώργου θέλεις να μοιραζόμαστε;
Και μοιραστήκαμε τη φρίκη της δολοφονίας των παιδιών μας. Γιατι το κράτος κάλυψε το έγκλημα. Όχι βέβαια μέχρι το τέλος. Δεν θα το επιτρέψουμε. Μου σύστησε λοιπόν έναν άνθρωπο με σεβασμό στον χαμό τόσων νέων ανθρώπων στον φριχτό αυτό χαμό τους που τον συνάντησα στα Τέμπη αφού με ενημέρωσε η Δέσποινα πως πάνε να πάρουν δείγματα από το ασφαλτωμένο έδαφος…
Γνώρισα λοιπόν τον κ. ΛΑΚΑΦΩΣΗ- ένας άνθρωπος με τόση ευγένεια και δέος κρατούσε το κίτρινο τετράδιο του και πλησιάζοντας τον ρώτησα: “Μήπως μπορείτε να μου δείξετε πως έφυγε η Αναστασία μου;” Όλα μα όλα τα έμαθα από αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο. Μετά φτάσαμε μαζί στο Κουλούρι μαζί με άλλους γονείς. Μαζί μας πάντα και εκεί ΜΟΝΟΝ Ο Κ. ΛΑΚΑΦΩΣΗΣ. ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ένα απέραντο νεκροταφείο τα βαγόνια, το κυλικείο ένας σωρός από καμένα σίδερα. Τα παιδάκια οι μάνες οι μπαμπάδες έζησαν τη φρίκη. Έμεινε εκεί ώρα μαζί μας μαζί με την αστυνομία. Μας εξήγησε τα πάντα. Ήρθε στο βαγόνι που έφυγε το παιδί μου. Υλικά οροφής σκότωσαν την Αναστασία μου είπε. Την βρήκαν καθιστή… Άφησα λουλούδια στη θέση της ένα κεράκι ακόμα. Είδα αυτόν τον άνθρωπο να δακρύζει. Του φίλησα το χέρι. Του είπα “σας ευχαριστώ κ. Λακαφώση έμαθα πως έφυγε το παιδάκι μου”.
Μόνο αυτός είχε την δύναμη, το χρόνο, την διάθεση να μου πει. Χωρίς ποτέ μα ποτέ κανένα αντάλλαγμα. Εχω πλέον μιαν εικόνα που όφειλε αυτό το κράτος να με έχει ενημερώσει τις πρώτες δέκα μέρες για την Αναστασία μου. Όχι να ψάχνουν οι μάνες και οι οικογένειες που έγιναν ντετέκτιβς να βρουν τα αίτια του θανάτου των ανθρώπων τους.
Τον κ. Λακαφώση λοιπόν τον διόρισε ο κ. Ψαρόπουλος. Ο μπαμπάς της Μαρθης. Ενώ όλοι περιμέναμε το ανύπαρκτο κράτος να έρθει σπίτι μας ο κ. Ψαρόπουλος είχε την δύναμη να σκεφτεί να σώσει όσα στοιχεία μπορούσε όταν κάποιοι άλλοι έτρεχαν να μαζέψουν να μην τα βρουν οι γονείς και καταλάβουν το εύρος της σαπίλας.
Τους ευχαριστώ που έχω μια πλήρη εικόνα της δολοφονίας του παιδιού μου μιας και αυτό το κράτος είναι ανύπαρκτο στις ευθύνες του. Υπαρκτό βέβαια στο να ΜΠΑΖΩΝΕΙ γρήγορα.
Και να πω πως αυτός ο άνθρωπος στην συνάντηση των 21 οικογενειών στη Λάρισα τον Μάρτιο του 2024 είχε πλήρη εικόνα με μελέτη ωρών χωρίς ποτέ με κανένα αντάλλαγμα από την οικογένειά μας, για το κάθε βαγόνι και τις συνθήκες του εγκλήματος στα τρένα. Ουδέποτε είχαμε ως οικογένεια πραγματογνώμονα. Πραγματογνώμονα είχαν διορίσει οι δικηγορικοί σύλλογοι. Ουδέποτε ήρθε κάποιος να μας εξηγήσει τις συνθήκες του εγκλήματος. Εγώ συνάντησα μόνον στο Κουλούρι τον κ. ΛΑΚΑΦΩΣΗ και τον ευχαριστώ πολύ δημόσια για άλλη μία φορά.».
