Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι είναι πλέον κυριαρχος στην μεγαλύτερη δημοκρατία της δυσης . Αυτό σε καμία περίπτωση δεν τον απέτρεψε από να διαθέσει κάποια λεπτά της ώρας και να μιλήσει έστω και διαδικτυακά στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Ο Τραμπ, χωρίς ίχνος βιασύνης ή κόπωσης, αφού εκφώνησε τον λόγο του δέχθηκε και μία σειρά ερωτήσεων από πέντε υψηλόβαθμα στελέχη κάθε οικονομικού κλάδου απαντώντας με τον δικό του «διαφορετικό» τρόπο.
Πέρα από τα όσα έχει ήδη υπογραμμίσει – και μετατρέψει και σε Προεδρικά διατάγματα ήδη – ο Αμερικανός Πρόεδρος εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να τοποθετηθεί εκ νέου για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η φράση του Αμερικανού Προέδρου «αγαπώ την Ευρώπη αλλά όχι και την Ευρωπαϊκή Ένωση» έδωσε για τρίτη συνεχή ημέρα το στίγμα των δικών του ΗΠΑ προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο Τραμπ επιμένει πως οι διμερείς σχέσεις οικοδομούνται μέσα από το εμπορικό ισοζύγιο και η μεγάλη απόκλιση σε αυτόν ακριβώς τον οικονομικό δείκτη τον «ερεθίζει».
Ο Τραμπ επίσης επιμένει σε δύο διαφορετικά προϊόντα – τα αυτοκίνητα και τα αγροτικά προϊόντα – και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ γνωρίζει πολύ καλά πως οι δύο συγκεκριμένοι τομείς δημιουργούν το έλλειμμα στις ΗΠΑ και δεν έχει την παραμικρή διάθεση να το αφήσει ή να το προσπεράσει δίνοντας έμφαση σε ζητήματα που για εμάς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι πιο σοβαρά και φλέγοντα, όπως ο πόλεμος που μαίνεται στα ανατολικά της ηπείρου μας για τρίτο χρόνο… Για τον Αμερικανό Πρόεδρο η πολιτική οικοδομείται στις οικονομικές σχέσεις και δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από τη συγκεκριμένη οπτική για κανέναν λόγο.
Οι τρεις συνεχείς φορές που ο Τραμπ επιτίθεται στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν είναι μία κίνηση «αυθόρμητη». Ο Τραμπ ως 47ος Πρόεδρος είναι άλλωστε ήδη πολύ λιγότερο «αυθόρμητος» από τον Τραμπ τον 45ο Πρόεδρο. Πλέον γνωρίζει ακριβώς πως πρέπει και μπορεί να κινηθεί και θα κάνει αυτό που δεν μπορεί κανένας να του απαγορεύσει από τη θέση που κατέχει – θα πιέζει… Τα ερωτηματικά δεν προέρχονται πάντως – για να είμαστε δίκαιοι – από την πλευρά της Ουάσιγκτον και του νέου τρόπου διαχείρισης των καταστάσεων. Η Ένωση στις επιθέσεις ενός Προέδρου και δεδομένα διαχρονικού συμμάχου δεν έχει τοποθετηθεί… Για την ακρίβεια δεν έχει αρθρώσει το παραμικρό.
Κανένας από τους θεσμούς στις Βρυξέλλες δεν έχει συντονισμένα βγει να δηλώσει τη δυσαρέσκεια της Ένωσης και να υπογραμμίσει πως και για τις ΗΠΑ η Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας. Ο γειτονικός βόρεια στις Ηνωμένες Πολιτείες Καναδάς, παρά τους πολιτικούς κλυδωνισμούς, έχει ξεκαθαρίσει επίσημα τόσο δια στόματος του απερχόμενου Τριντό όσο και τις αντιπολίτευσης πως οι απειλές δασμών δεν θα περάσουν. Στο νότο οι Μεξικανοί δια της Προέδρου της χώρας ξεκαθάρισαν πως με μονομερείς ενέργειες μετονομασίας του Κόλπου του Μεξικού δεν γίνεται εξωτερική πολιτική και συζήτηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει διαρρεύσει ούτε μέσω πηγών πως οι Βρυξέλλες έχουν τη δική τους γραμμή και ρυθμίζουν μόνες τους τη ζωή, την ευημερία και την πρόοδο πληθυσμού που αμιγώς αριθμητικά είναι μεγαλύτερος από των ΗΠΑ…
Χειρότερο πάντως από την «αφωνία» των Βρυξελλών είναι το γεγονός πως αντί αντίδρασης υπάρχουν φωνές που ζητούν την παράδοση «γης και ύδατος» στις ΗΠΑ σε έναν Πρόεδρο που όπως σημειώνουν «δεν μπορεί κανένας να του αντισταθεί». Η Ευρώπη των 27, παρά τις σημαντικές διαφορές, παραμένει ένα όργανο που δεν έχει ομοιογένεια και το σημαντικότερο δείχνει σήμερα να μην έχει και το σθένος να αντιπαρατεθεί. Είναι αυτή ακριβώς η αδυναμία και ο φόβος που φαίνεται να κυριαρχεί που αποτελούν το «βούτυρο» στο ψωμί ενός διαχρονικά ριψοκίνδυνου επιχειρηματία που έφτασε για δεύτερη φορά στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ έχει σήμερα ατζέντα και δεν έχει ανάγκη χρόνο η Ευρώπη φαντάζει στον αντίποδα πιο ανέτοιμη και «γυμνή» από πολιτικό προσωπικό από ποτέ άλλοτε. Η «μάχη» των δασμών αν τελικά αυτή προκύψει δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια και οι αντιστάσεις δεν θα είναι σθεναρές από την πλευρά μας.
