Του Βασίλη Ταλαμάγκα
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένα πολιτικό μέγεθος που γίνεται σεβαστό από πολιτικούς, εχθρούς και φίλους του.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά και ο εκ των πιο διαπρεπών καθηγητών της χώρας, μάλλον έγινε παιγνίδι στα πολιτικά σχέδια του Μαξίμου, για την τελική επιλογή του πρωθυπουργού σχετικά με την προεδρία δημοκρατίας.
Ήταν κοινό μυστικό πολλών, ότι μέχρι την ημέρα της απόφασης της επιλογής Τασούλα πολλοί πολιτικοί παράγοντες πίστευαν ότι η πολιτική επιλογή Μητσοτάκη ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Από το παραπάνω συνάγεται ότι ο τελευταίος χρησιμοποιήθηκε για τους σχεδιασμούς του Μαξίμου μάλλον υποτιμητικά για την πορεία του στα δρώμενα του τόπου.
Για το εσωτερικό της κεντροδεξιάς παράταξης η επιλογή Τασούλα μπορεί να λειτουργεί συσπειρωτικά.
Όσον αφορά όμως την πολιτική πρακτική του κυβερνώντος κόμματος απέναντι στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους, όλες οι κινήσεις κρίνονται αρνητικά. Σε μια εποχή που τα προβλήματα δυσκολεύουν διαρκώς , συναίνεση με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί δεν μπορεί να υπάρξει.
Επιπλέον το «χτύπημα» στην γενικότερη πολιτική του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι καίριο.
Μέτα τον εγκλωβισμό σε μια υποτιθέμενη πρόταση Βενιζέλου από την πλευρά της κυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε σε μια επιλογή που πιθανότατα θα το φέρει χαμένο στην μάχη των εντυπώσεων , αφού η επιλογή Κατσέλη μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερους ψήφους βουλευτών.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σ΄ αυτην την φάση όλες οι κινήσεις του Μεγάρου Μαξίμου ήταν σύμφωνες με τον σχεδιασμό και πέτυχαν τον στόχο τους.
Στην ζωή όμως υπάρχει «ανωφέρεια» και «κατωφέρεια». Επειδή αυτά είναι νομοτελειακά όταν θα έρθει η εποχή της «κατωφέρειας» οι σύμμαχοι θα έχουν λιγοστέψει στο έπακρο. Και αυτό θα πρέπει να συνεκτιμηθεί με την δέουσα σοβαρότητα από το κυβερνητικό στρατόπεδο.
