Η Ουκρανία σωστά έχει σήμερα κατανοήσει πως με τον τρόπο που κινείται σε όλα τα επίπεδα η Ουάσινγκτον, η πρόταση της δεν θα περιλαμβάνει τις ουκρανικές θέσεις, όχι τουλάχιστον όπως αυτές εκφράζονται από τον πρόεδρο της χώρας.
Ο Τραμπ σε συνεννόηση με τον Πούτιν θα χαράξουν εκ νέου τα σύνορα στην Ανατολική Ευρώπη και το οβάλ γραφείο θέλει διασφαλίσεις όχι μόνο από το Κίεβο πως θα δώσει 500 δισ. σε σπάνιες γαίες για να συνεχίσει να λαμβάνει αμερικανικά όπλα αλλά και από τη Μόσχα ότι θα δώσει εντολή οι στρατιώτες της να αποχωρήσουν από τα συγκεκριμένα σημεία τα οποία τελούν -τα περισσότερα- υπό ρωσική κατοχή.
Το πιθανότερο σενάριο θέλει τη Μόσχα να ζητά αναγνώριση από την ουκρανική πλευρά ρωσικής κυριότητας στη χερσόνησο της Κριμαίας, την οποία η Μόσχα έχει στην κατοχή της από το 2014 και δεδομένα αποχώρηση των Ουκρανικών στρατευμάτων από τη ρωσική επαρχία του Κουρσκ, εκεί που αιφνιδιαστικά εισέβαλαν τον Αύγουστο του 2024 και έκτοτε, αν και έχουν υποχωρήσει, είναι αδύνατο για τις ρωσικές και τις βορειοκορεατικές δυνάμεις να τις εκδιώξουν. Ο Τραμπ, που σήμερα χωρίς δισταγμό αναφέρει πως «η Ρωσία έχει χάσει στρατιώτες για το 20% της Ουκρανίας και θέλει να κρατήσει τις συγκεκριμένες περιοχές», δεν θα αναγνωρίσει το ίδιο δικαίωμα και στους Ουκρανούς στο Κουρσκ.
Την ίδια στιγμή ο Αμερικανός Πρόεδρος σε επίμονες ερωτήσεις για το εάν επιστραφούν περιοχές στην Ουκρανία άφησε ανοιχτό παράθυρο «για κάποιες», όπως είπε, καθώς έχει ξεκάθαρη εικόνα ότι η εμπορική συμφωνία με το Κίεβο και οι αμερικανικές οικονομικές διασφαλίσεις πρέπει να έχουν και πρακτικό έρεισμα.
Το τέλος της συγκεκριμένης διαδρομής περιλαμβάνει -δυστυχώς για το Κίεβο- μια πρόταση-πλαίσιο στην οποία θα κληθεί να συζητήσει σε ένα τραπέζι στο οποίο τα χαρτιά θα έχουν ήδη μοιραστεί. Ο Τραμπ, ως ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος «δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυρού», θα έχει απαιτήσεις για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και για να το επιτύχει -όντας δεδομένα στη θέση του ισχυρού- δεν θα διστάσει να πιέσει ή και να εκβιάσει καταστάσεις.
Η Ουκρανία του Ζελένσκι δεν έχει σήμερα πολλές επιλογές και όσες έχει είναι και πάλι όλες δύσκολες και επίπονες. Η επιλογή να αποδεχθεί ότι εδώ και τρία χρόνια θυσιάζει τους ανθρώπους της αμυνόμενη ενάντια στη Ρωσία για να καταλήξει με ένα χαρτί στο οποίο αυτή τουλάχιστον η θυσία δεν θα αναγνωρίζεται και δεν θα αποτυπώνεται είναι μάλλον απίθανη.
Το μεγάλο ζήτημα, όπως αυτό αποτυπώνεται σήμερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στον ουκρανικό Τύπο, είναι αν η συμφωνία για την επόμενη μέρα που θέλουν οι ΗΠΑ αφορά μια Ουκρανία μικρότερη ακόμη και από το 2022, τότε ποιος είναι ο λόγος να πληρώσει η χώρα 500 δισ. στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Στην Ουκρανία σήμερα, παρά τα όσα γίνονται επίσης σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, οι κάτοικοι αξιώνουν να ακουστούν και ίσως και γι’ αυτούς να είναι μία καλή ευκαιρία οι εκλογές. Στην πλειοψηφία τους σήμερα δεν θέλουν άλλο πόλεμο αλλά είναι ακόμη μεγαλύτερη σήμερα η πλειοψηφία που δεν θέλει περισσότερη αμερικανική εμπλοκή στα εσωτερικά της χώρας.
