Άρθρο του Χρήστου Καπούτση
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που συμμετείχε στη Σύνοδο Κορυφής στο Παρίσι για την Ουκρανία, σε δηλώσεις του, επισήμανε εμφατικά, ότι, η Ελλάδα δεν προτίθεται να στείλει στρατεύματα, στην Ουκρανία, υπογραμμίζοντας ωστόσο, την ανάγκη για άμεση ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, προκειμένου να αναχαιτίσουν τις επιθέσεις της Ρωσίας, που συνεχίζει να επελαύνει επί του Ουκρανικού Εδάφους. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε την αποστολή γαλλο-βρετανικής στρατιωτικής αντιπροσωπείας στην Ουκρανία για στρατηγική υποστήριξη. Διευκρίνισε, ότι δεν πρόκειται για ειρηνευτική δύναμη, αλλά για ενίσχυση της ουκρανικής άμυνας, σε επίπεδο στρατιωτικών συμβούλων για θέματα αμιγώς στρατιωτικά και επιχειρησιακά επί του ρωσο-ουκρανικού πολεμικού πεδίου. Στο φιλοπόλεμο και αντιρωσικό κλίμα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προειδοποιεί για αυξημένους γεωπολιτικούς κινδύνους από τη Ρωσία και καλεί τους πολίτες της Ευρώπης, να διατηρούν τριήμερες προμήθειες έκτακτης ανάγκης. Είναι μια πολιτική, που μάλλον έχει στόχο, να προκαλέσει φόβο στους ευρωπαίους πολίτες, ώστε, να υποστούν , αδιαμαρτύρητα την οικονομική επιβάρυνση, για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας και Ασφάλειας, που αναπόδραστα θα οδηγήσει σε περικοπές κοινωνικών δαπανών. Γιατί όμως αυτή η εμμονή των ευρωπαίων ηγετών και της Κομισιόν, για την στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε. σχεδιάζοντας μάλιστα να δαπανήσουν και 800 δις ευρώ για αγορά πάσης φύσεως οπλικών συστημάτων από την Ευρωπαϊκή Πολεμική Βιομηχανία και από την Τουρκική; Γιατί δεν στηρίζουν την αμερικανική διπλωματία, στην προσέγγιση με την Ρωσία; Το Παρίσι και το Βερολίνο εκτιμούν ότι, με την στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία και την δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού στρατιωτικής ισχύος, θα ενισχύσουν τον γεωστρατηγικό ρόλο τους και θα μειώσουν την εξάρτησή τους από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Μία άλλη εκδοχή είναι ότι, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν ισχυρή κριτική για το υψηλό κόστος ζωής και την ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε από τις κυρώσεις στη Ρωσία και επισείουν τον «μπαμπούλα» της ρωσικής απειλής, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις αποτυχημένες επιλογές τους.
Ο ευρωστρατός στην Ουκρανία;
Στην τελετή αποκαλυπτηρίων της Κιβωτού Εθνικής Μνήμης , στον περιβάλλοντα χώρο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που είναι το Μνημείο της ευγνωμοσύνης των Ενόπλων Δυνάμεων και το εγκώμιο στους 121.692 νεκρούς των πολέμων της Ελλάδας, παρέστησαν, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, οι πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς (και οι τρεις πρώην κορυφαία στελέχη της Ν.Δ., που έχουν ασκήσει έντονη κριτική στους Κυρ. Μητσοτάκη και Γ. Γεραπετρίτη, για τις επιλογές τους σε μείζονα εθνικά θέματα, Τουρκία, Κύπρος, Θράκη). Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας έκανε , στο χαιρετισμό του μια αναφορά στο ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα στη Ρωσία. Γιατί άραγε; Ήθελε να το συνδέει με την απόφαση της Ε.Ε. για την δημιουργία ευρωστρατού που πιθανόν να σταλεί στο ρωσοουκρανικό μέτωπο;
Ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας ως εξής: «Τα ταυτοτικά στοιχεία της νέας Ελλάδας είναι γνωστά: Πατρίδα – Γλώσσα – Παραδόσεις – Θρησκεία -Οικογένεια. Αυτά είναι. Αυτοί είμαστε. Υπέρ αυτών η θυσία. Και δι’ αυτών η αθανασία. Η νέα Ελλάδα αναγεννήθηκε με αγώνες και η ύπαρξη του νέου Ελληνισμού σφυρηλατήθηκε με το αίμα των Ελλήνων που τιμάμε σήμερα. Εν πλήρει επίγνωση της προσωπικής μου ανεπάρκειας, κλείνω δανειζόμενος τα λόγια του Στρατηγού Κωνσταντίνου Νίδερ από την Ημερήσια Διαταγή του Α΄ Σώματος Στρατού την 20η Μαΐου 1919: «Τελευτών, αποκαλύπτομαι νοερώς και ευλαβές κλίνω το γόνυ προ των αγνώστων ταφών των [εν Μεσημβρινή Ρωσία] πεσόντων ενδόξων νεκρών μας, ων το τίμιον και πολύτιμον αίμα επότισε δαψιλώς το δένδρον της ελληνικής Ελευθερίας και συνέπηξε το οικοδόμημα της Μείζονος Ελλάδος. Αιωνία ευγνωμοσύνη εις τους πεσόντας!» Έχει ενδιαφέρον η αναφορά του ΥΕΘΑ Ν. Δένδια, στην Ημερήσια Διαταγή Σώματος Στρατού την 20η Μαΐου 1919, υπό την έννοια, ότι μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Παραθέτουμε επιγραμματικά το ιστορικό πλαίσιο.
Το 1919 πραγματοποιήθηκε εκστρατεία του Ελληνικού Στρατού στη Μεσημβρινή Ρωσία , σημερινή κατεχόμενη Ουκρανία από τον ρωσικό στρατό, υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Κωνσταντίνου Νίδερ (Από οικογένεια βαυαρικής καταγωγής που είχε έρθει στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και συνέχισε στρατιωτικές σπουδές στη Γερμανία). Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι (Αντάντ) επενέβησαν στον εμφύλιο που ξέσπασε στη Ρωσία ανάμεσα στους Μπολσεβίκους (Κόκκινος Στρατός) και τους αντι-Μπολσεβίκους (Λευκοί). Στόχος τους ήταν η υποστήριξη των Λευκών και η αποτροπή της εξάπλωσης του κομμουνισμού (των μποσελβίκων) στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό, η Γαλλία, που είχε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στη Ρωσία, ζήτησε από την Ελλάδα να στείλει στρατεύματα. Η Ελλάδα, υπό την ηγεσία του Ελευθέριου Βενιζέλου, συμφώνησε να συμμετάσχει στην εκστρατεία, επιδιώκοντας να ενισχύσει τη θέση της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη Μικρά Ασία. Έτσι, στάλθηκε εκστρατευτικό σώμα περίπου 23.000 ανδρών, που είναι αριθμητικά το μεγαλύτερο εκστρατευτικό Σώμα στην ελληνική στρατιωτική ιστορία που στάλθηκε εκτός Ελλάδας. Οι ελληνικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην Οδησσό τον Ιανουάριο του 1919. Η εκστρατεία απέτυχε παταγωδώς, καθώς οι Σύμμαχοι εγκατέλειψαν την περιοχή. Η Ελλάδα υπέστη σημαντικές απώλειες, με περίπου 520 νεκρούς, πάνω από 1.000 τραυματίες και περίπου 2 χιλιάδες αγνοούμενοι, που οι περισσότεροι μεταπήδησαν στο στρατόπεδο των μπολσεβίκων!
Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα στη Μεσημβρινή Ρωσία ήταν αυτό που, μετά την αποχώρησή του από την Οδησσό, μεταφέρθηκε και αποβιβάστηκε στη Σμύρνη, για να συμμετάσχει στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Μετά την αποχώρηση από την Ουκρανία, ο Στρατηγός Κ. Νίδερ ηγήθηκε της απόβασης του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη στις 2 Μαΐου 1919, στο πλαίσιο των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης των Παρισίων. Συνεπώς, υπάρχει μια άμεση συνέχεια μεταξύ της εκστρατείας στην σημερινή Ουκρανία τότε Μεσημβρινή Ρωσία και της μικρασιατικής εκστρατείας με σημείο αναφοράς, ότι στην Ρωσία η Ελλάδα υπέστη πανωλεθρία από τους μποσελβίκους , ενώ η απόβαση στην Σμύρνη είχε ως κατάληξη την συντριβή του Ελληνικού Στρατού από τον Κεμάλ και την μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνισμού.
