H Weirdwave, από τις 31 Ιουλίου, παρουσιάζει στους κινηματογράφους την ταινία Την ίδια ώρα, στη γη του Zερεμί Κλαπέν, που αγαπήθηκε για το ιδιοφυές animation του “Ι lost my body”.
Μία ταινία για την αδελφική αγάπη, την απώλεια, τους εξωγήινους και τις δύσκολες επιλογές…
Η ταινία προβλήθηκε στο Πανόραμα του 74ου Φεστιβάλ Βερολίνου.
Υπόθεση
Η Έλσα και ο Φρανκ ήταν δυο δεμένα αδέλφια, αλλά όλα άλλαξαν όταν η διαστημική αποστολή του Φρανκ έπαψε να δίνει σημεία ζωής. Τρία χρόνια μετά τη μυστηριώδη εξαφάνισή του, και ενώ η 23χρονη Έλσα δυσκολεύεται να προχωρήσει, μια άγνωστη μορφή ζωής έρχεται σε επαφή μαζί της, προτείνοντάς της να φέρει τον αδελφό της πίσω στη Γη. Όμως υπάρχει ένα τίμημα που η κοπέλα πρέπει να πληρώσει…
O Ζερεμί Κλαπέν εξηγεί: «Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη μου για το διάστημα, για αυτόν τον τόπο που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα επισκεφτούμε ποτέ. Αυτήν την ατελείωτη περιοχή που παρατηρούμε από τη Γη όσο μας παρατηρεί και αυτή, όπως η πραγματικότητα παρατηρεί την φαντασία. Αυτό το αίσθημα ότι ανήκω μόνο κατά το ήμισυ στον κόσμο αυτό ήταν που ήθελα να μεταφέρω στην ταινία».
Την ίδια ώρα, στη Γη είναι ένα φιλμ για τον πόνο. Η ηρωίδα αισθάνεται σαν να αιωρείται και η ίδια, ως εξωγήινη, στη Γη, την οποία αντιλαμβάνεται ως έναν ανοίκειο τόπο, βυθισμένη καθώς είναι στο πένθος της.
«Όταν χάνουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, δεν εξαφανίζεται ποτέ πραγματικά από τη ζωή μας. Παραμένει παρόν στην καθημερινή μας ύπαρξη. Είναι παντού και πουθενά. Όταν όμως δεν εντοπίζεται ο νεκρός, το πένθος γίνεται πολύ πιο δύσκολο. Υπάρχει πάντα η ελπίδα της επιστροφής του χαμένου. Ο αποθανών βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, αυτόν των ζωντανών και αυτόν των νεκρών».
Η ταινία είναι η ιστορία ενός απόντα ήρωα, ενός αστροναύτη που χάθηκε στην απεραντοσύνη του διαστήματος. «Ήταν ήρωας της πόλης του, αγαπητός και θαυμαστός από όλους. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Έλσα, έζησε τη ζωή και την παιδική της ηλικία μέσω του μεγάλου της αδελφού. Ήταν μια καθοδηγητική δύναμη, μια καθημερινή έμπνευση για εκείνη. Και τώρα η Έλσα είναι χαμένη εδώ, στη Γη. Η Έλσα ζούσε πάντα στη σκιά του αδελφού της. Πώς ζει κανείς, πώς υπάρχει δίπλα σε κάποιον που ακτινοβολεί μέσα από όλα όσα συμβολίζει; Η Έλσα έζησε την παιδική της ηλικία μέσα από το παράδειγμα του αδελφού της και τώρα που έχει φύγει, πρέπει να βρει το δικό της, ακόμα και αν πρέπει να το εφεύρει: Ένα μέρος δικό της -ούτε στη σκιά ούτε στο φως».
Το φιλμ εναλλάσσεται μεταξύ ζωντανής δράσης και κινουμένων σχεδίων. Δύο τεχνικές, δύο οπτικές.
«Η ζωντανή δράση αποδίδει την πραγματικότητα –εκεί όπου η Έλσα κινείται με δυσκολία. Το animation από την άλλη εκφράζει μια πιο παιδική σχέση με τον κόσμο, το βασίλειο των κοινών αναμνήσεων, που ανήκει μόνο σε αυτήν και τον αδελφό της, όπου η περιπέτεια αρνείται να τελειώσει».
Η χρήση εξωγήινων στο φιλμ αναπόφευκτα φέρνει στο μυαλό πλήθος αναφορών από την επιστημονική φαντασία. «Όμως ήθελα ο σκοπός αυτών των οντοτήτων να παραμείνει άγνωστος και ουδέτερος. Το να είσαι “αθάνατος” γεννά μία διαφορετική προσέγγιση στην ύπαρξη. Αντί να καθοδηγείσαι από το ένστικτο της επιβίωσης, καθοδηγείσαι από το ένστικτο της ζωής. Αφήνω στον θεατή την επιλογή να πιστέψει ή όχι στους εξωγήινους. Ίσως και να μην είναι πιο πραγματικοί από το χέρι στο Έχασα το σώμα μου…».
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, ΣΤΗ ΓΗ
(Pendant ce temps sur terre, ΓΑΛΛΙΑ, 2024, 89’)
Σκηνοθεσία: Ζερεμί Κλαπέν
Σενάριο: Ζερεμί Κλαπέν
Ηθοποιοί: Μέγκαν Νόρθαμ, Kατρίν Σαλέ, Σαμ Λουίκ, Ρομάν Γούλιαμς
