Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το στιγμιότυπο του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και τη «μεγάλη εικόνα» για τη μεγάλη πληγή του Ιανουαρίου και τις καθυστερημένες ενισχύσεις…
Μια στιγμή στο ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού (του Φώτη Ιωαννίδη και του Αβιλα) είχε διατηρήσει ακλόνητο το αήττητο του Παναθηναϊκού. Μια στιγμή (του Φώτη Ιωαννίδη… σκέτο) στο ματς με τον ΟΦΗ είχε διατηρήσει άθικτο και πάλι το σερί. Μια στιγμή (του Σπόραρ) με τον Αρη, μια στιγμή (του Αϊτόρ) με τον Αστέρα, του είχαν χαρίσει τρίποντα σε ματς στα οποία η μπάλα δεν έμπαινε μέσα… Μια στιγμή συνολικής αδράνειας απόψε στην Αγιά – Σοφιά και το… αυτογκόλ του Μπρινιόλι που μετατρέπει τη σέντρα – σουτ του Πινέδα σε γκολ, του βάζει το «stop», το οποίο βάσει απόδοσης των δύο αντιπάλων θα έπρεπε να είχε μπει από τους Ερυθρόλευκους στη Λεωφόρο.
Είχε επισημανθεί σε προηγούμενο σημείωμα ότι ο Παναθηναϊκός για να έπαιρνε αποτέλεσμα στην ‘OPAP Arena’ «πρέπει να παρουσιαστεί με την ίδια αμυντική οργάνωση χωρίς να «ταμπουρωθεί» και το κυριότερο: καλείται να αυξήσει τα ποσοστά ευστοχίας του στην τελική προσπάθεια. Αν δεν τα καταφέρει (δηλαδή αν μείνουν πάλι άσφαιροι οι Σπόραρ – Παλάσιος) δύσκολα θα αποφύγει την ήττα». Ναι, λοιπόν, ηττήθηκε από «μια στιγμή» σήμερα ο πρωτοπόρος, όμως αν δει απ΄ αυτή την οπτική γωνία το ντέρμπι, πρωτάθλημα δεν θα πάρει. Ναι, είχε αμυντική οργάνωση, τακτική προσήλωση, αρκετά τρεξίματα σε ματς χαμηλού ρυθμού, όμως αν μείνει στο «δύο φάσεις έκανε η ΑΕΚ, δύο κι εμείς», η εφετινή σεζόν θα μείνει στη μνήμη μόνο για την απίστευτη υπέρβαση του πρώτου γύρου και την απόλυτη κατάρρευση εν συνεχεία. Ηδη, άλλωστε, το ταμπλό γράφει το εξης: πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο ο Παναθηναϊκός είχε χάσει δύο βαθμούς, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει χάσει επτά. Να το πούμε κι αλλιώτικα; Μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος έχει νικήσει μόνο σ΄ ένα από τα τέσσερα παιχνίδια του, με χίλια ζόρια 1-0 τον Λεβαδειακό.
Ναι, λοιπόν, στο «στιγμιότυπο» της σημερινής αναμέτρησης μπορεί κάποιος να πει ότι οι Πράσινοι έχασαν δυο γκολ (από ατομικές προσπάθειες των Μπερνάρ, Ιωαννίδη) και η ΑΕΚ δημιούργησε δύο φάσεις. Ασφαλώς πλήρωσε τη «διαφορά» στην αποτελεσματικότητα. Ομως με δύο φάσεις, αμφότερες προϊόν του ατομικού ταλέντου του πρωταγωνιστή τους, δεν έχει καμία ουσία να «μείνεις» στο σημερινό ματς, στο οποίο εκτός όλων των άλλων ο Παναθηναϊκός είχε τον χειρότερο εφετινό Σπόραρ, πάλι σε κακή βραδιά τον Χουάνκαρ και ασφαλώς ελάχιστες αξιόπιστες εναλλακτικές επιλογές μεσοεπιθετικά: την εξής μία, τον Φώτη Ιωαννίδη (ο οποίος εδώ που τα λέμε μάλλον θα έπρεπε να πάρει θέση βασικού και στη Λιβαδειά και σήμερα).
Ο Γιοβάνοβιτς είχε στήσει με σωστό πλάνο την ομάδα του βάσει του φτωχού για πρωταθλητισμό με τρεις αντιπάλους ρόστερ του. Ειδικά στο α’ μέρος, παρότι σπουδαία ευκαιρία δεν δημιουργήθηκε, το σχέδιο ήταν επιτυχημένο κι ας είχε η ΑΕΚ την κατοχή μπάλας μετά το 25′: μια πάσα σε τρεις κόντρα επιθέσεις αρκούσε για να βγει κάποιος τετ α τετ με τον Αθανασιάδη. Αλλά δεν μοιράστηκε σωστά ποτέ. Δεν του «βγήκε» η μετάθεση του καλού και φιλότιμου Μπερνάρ αριστερά, δεν βρήκε πολλές σωστές απαντήσεις στον «εγκλωβισμό» του Ρουμπέν Πέρεθ από τον MVP Aραούχο και ασφαλώς δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε για τον… Γκουαρδιόλα και τον Κλοπ να «γυρίσουν» ντέρμπι εκτός έδρας με αλλαγές τον Τσόκαϊ, τον Τσέριν και τον Βαγιαννίδη. Ο Παναθηναϊκός βάσει της πορείας του στον πρώτο γύρο «πάει» για πρωτάθλημα, μα το ρόστερ του δεν είχε δομηθεί για τίτλο! Αυτό το ξέρουν και το αναγνωρίζουν όλοι, εντός κι εκτός ομάδας. Ομως οι εντός της ομάδας δεν έκαναν και τα απαραίτητα για να το ενισχύσουν εγκαίρως. Και ο Ιανουάριος «φεύγει» σιγά σιγά: έρχονται τα τρία ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, η Τρίπολη και τα Γιάννενα…
Ετσι όπως κυλά, λοιπόν ο Ιανουάριος και δεδομένου ότι ο αρχιτέκτονας αυτής της υπερβατικής πορείας δεν τολμά να εφαρμόσει με τους ίδιους παίκτες φρέσκες ιδέες με ρίσκο (4-4-2 ή 3-5-2), μία επιλογή έχει ο Παναθηναϊκός προκειμένου να μείνει ζωντανός στη διεκδίκηση του τίτλου. Να δώσουν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους στα επόμενα ματς για να σώσουν ό,τι… σώζεται τον Γενάρη μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις! Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ο κάθε παίκτης να δίνει το «παραπάνω» (πολύ δύσκολο με την εικόνα που έχουν οι περισσότεροι αυτή την περίοδο) και οι διοικούντες να επιταχύνουν τις διαδικασίες για τουλάχιστον δύο παίκτες: εξτρέμ και δημιουργικό μέσο. Αν οι νέοι έχουν το ταλέντο για «βασικοί», κάτι μπορεί να γίνει ως το τέλος. Αν όχι, ο πρωταθλητής του 2023 δεν θα είναι πράσινος…
